Condooms

Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. Die slogan kwam bij me op toen ik bij de drogist binnen liep omdat ik condooms wilde hebben. Ik was weer single en moest me op mijn toekomst bezinnen en met alles rekening houden. Het was inmiddels al jaren geleden dat ik voor het laatst condooms had gekocht en ik zag wel dat er inmiddels het nodige veranderd was in de wereld van de safe seks. Wát een keuze! Het vervelende was alleen dat die condooms áchter de toonbank lagen, bij de kassa. Precies daar waar iedereen in de rij staat om af te mogen rekenen. En waar je dus goed in het zicht staat.
Ik denk niet dat daar ooit over nagedacht is. Een mens heeft toch behoefte aan enige privacy?
En wanneer je het product niet kent wil je je er toch eerst goed in verdiepen voordat je iets koopt? Dat geldt zeker ook voor condooms. Aan sommige zitten namelijk een luchtje dat aan verschroeid rubber doet denken, en daar heb ik slechte herinneringen aan. Mijn libido verdween als sneeuw voor de zon van de geur alleen al. Dus die moet ik zéker niet hebben! Ik ben toch al niet kapot van condooms, maar oké; wat moet, dat moet.

Het duizelt me inmiddels van de namen, de een nog uitnodigender dan de andere. Ik zie de Sensations, Featherlight en zelfs een Fiësta. Dan is daar ook nog Pleasure Max; die naam beloofd wat! En, speciaal om vrouwen tegemoet te komen denk ik; de Chocolade condoom met kleur en smaak. Wat wil een mens nog meer?! Maar al die namen zijn dan misschien wel leuk en spannend, maar het vertelt me weinig over de inhoud. Er rest mij niets anders dan het jonge winkelmeisje om meer uitleg te vragen. Snel en vakkundig maakte ze me wegwijs in deze, voor mij, vernieuwde wereld. Tevreden ga ik de deur weer uit. Ik ben geslaagd en goed voorbereid op wie mogelijk nog gaat komen. Letterlijk.

Ik stop bij thuiskomst twee condooms in mijn tas en de rest leg ik in de kast op mijn slaapkamer. De kinderen ontdekken ze al snel en omdat we toch zo open en eerlijk zijn, zeg ik hun dat ik ze vast uit voorzorg heb gekocht. Ik laat gemakshalve in het midden voor wie die voorzorg bedoelt is…

Na een paar maanden, heb ik ineens weer dat doosje in mijn hand. Het voelt verdacht licht aan.
Ik kijk, en tot mijn grote schrik zitten er nog maar vier in! Niet mijn schuld. Ik ben redelijk braaf geweest. Maar wie heeft ze dan gebruikt? De kinderen weten van niets, beweren ze met een engelengezichtje. Uit nijd zet ik met grote letters ‘vier’ op de doos. Ik zal ze hebben!
Meteen daarna realiseer ik dat ik mezelf daar vooral mee heb! Want hoe kan ik nu nog ooit een condoom gebruiken zonder dat de kinderen nieuwsgierige vragen gaan stellen? Shit.
Heb ik weer. Wat is nou wijsheid? Een vriendin, die door mij wordt ingelicht over het ‘mysterie van de verdwenen condooms’ én mijn onbezonnen actie, komt met de oplossing: koop nog een doos en leg een schaduwvoorraad aan. Eureka! Kijk, aan zulke vrienden heb je wat!
Voorlopig zit ik weer ‘safe’!