Een niets onthullende, onbegaanbaar geachte weg te belopen,
geen enkel mededogen, ook niet met zichzelf
Alleen de wetenschap dat de dood
ook in dienst staat van de menselijke soort….
Gekenmerkt door de harde werkelijkheid
struikelend over alweer een hindernis
Zich verschuilend achter een alledaagse facade
maar in gedachten een fakkeltocht houdende
ter redding van het omwoelde innerlijk
Spugend op de veroordeling des mensen eigen
maar erkennende de realiteit
Zwakheden van zijn zonden overdenkend
wetend dat er geen weg terug is….

Categorieën: Diversen

6 reacties

DriekOplopers · 2 november 2006 op 15:05

Een mooi opgeschreven sombere overdenking…

Driek

vanlidt · 2 november 2006 op 15:48

Mooie mijmering. Kijk wel uit voor al te veel gerundiva achter elkaar (verschuilend, houdende, spugend, etc.)

pally · 2 november 2006 op 16:24

Zware overpeinzing. Des te zwaarder omdat je archaisch woordgebruik toepast
Ik vermoed dat het met eenvoudig eigentijds taalgebruik en eventueel in de ik-vorm sterker zou zijn.
Het komt nu wat bombastisch over. Ook al geloof ik in de integriteit van je opgeschreven gedachten

Estrella · 2 november 2006 op 20:24

Dank jullie wel.
Pally, het kan niet in de ik-vorm geschreven worden omdat het niet over mij gaat.
Op het moment van opschrijven destijds was het meer spuien, ik was erg, erg boos op iemand en probeerde het zo te verwoorden.
Bombastisch ben ik dan ook geheel met je eens, dat waren mijn gedachtes over die persoon toen ook…

arta · 2 november 2006 op 20:30

Ik vind het mooi geschreven, maar het is niet echt een stijl die mijzelf aanspreekt.

KawaSutra · 2 november 2006 op 23:17

Confronterend….

Geef een reactie

Avatar plaatshouder