‘Constance, Constance.’
Ik kon het niet laten deze woorden tegen mijzelf te zeggen terwijl ik, achteloos tegen de bar geleund, net deed alsof ik Constance niet in een zee van Chinese zijde de trap zag afdalen. Uitgekookte duivelin die zij was ging zij op de barkruk naast mij zitten; mij daarbij op een magistrale manier negerende.
Nadat de zaak met Le Comte de Fonsac niet naar mijn believen was gelopen leek het mij een goed idee om in de bar van Hotel La Commanderie de Vallognes du Tocque tot bezinning te komen onder het genot van een glas Cristal de Saint Marc of twee. Ik moest dingen op een rij zien te krijgen en er waren veel vragen waarop ik een antwoord zocht.
Zo bleef het voor mij een raadsel waarom La Comtesse de Fragonage abrupt was vertrokken van Château Monsard-le-Bignac voordat bekend werd gemaakt wie de tombola had gewonnen. Het was immers voor niemand een geheim dat zij het goede doel een warm hart toe droeg. En dan was er nog die kwestie van de bloedstollende kreet in de nacht dat monsieur Bricolage verdwenen was van het Château. De daaropvolgende dag had een ieder zich voorgedaan als was hij of zij een ander persoon en was ik begonnen aan mijn lange reis die mij uiteindelijk in dit hotel had doen belanden.
Nadenken over al deze zaken kon ik voorlopig echter wel vergeten; daar had de onverwachte verschijning van Constance wel voor gezorgd. Ik had net een tweede trekje van mijn Saint Luis Rey Rothchilde genomen toen zij zich plots naar mij toe keerde en met een felle blik in haar ogen vroeg: ”Alors, ga je me nog iets te drinken aanbieden of moet ik een scène maken?”
De ondertoon in mijn woorden was kouder dan al het ijs van de noordpool toen ik haar antwoordde: ”Mais naturellement, ma chère. Qu’est-ce que tu voudrais boire?”
Het beloofde een intense avond te worden.
22 reacties
evil-ine · 8 november 2014 op 13:58
Het is moeilijk voor mij om je verhaal te plaatsten. Ik snap gewoon niet zo goed waar het over gaat. Er zitten zinnen in die erg omtrokken zijn, dat een troebele indruk maakt. Wel heb je hier en daar de kunst te pakken voor een to-the-piont-zin, de laatste twee vooral. Dan gaat het leven.
Blanchefort · 8 november 2014 op 19:31
Ik begrijp jouw opmerking.
Het gaat nergens over en
de omtrokken zinnen zijn ook
opzettelijk zo geschreven.
Vaak snap ik niet de dingen
die ik schrijf.
Constance kwam zomaar
langs. Ik zit te wachten op
wat zij eventueel nog voor
mij in petto heeft.
evil-ine · 9 november 2014 op 12:22
Een goed voorbeeld van ‘het verhaal dat zichzelf schrijft’. Zoals Stephen King doet en zegt. Vrijheid is iets moois in het schrijven, maar schiet je zo je doel niet voorbij (er van uitgaande dat je een doel hebt?) Als de schrijver er al geen touw aan vast kan knopen, wat moet de lezer dan…
Blanchefort · 9 november 2014 op 15:29
Lezer ‘moet’ helemaal niets.
Het zijn maar letters op papier.
Als ik de pretentie zou hebben
‘iets te zeggen te hebben’ zou ik niet
op deze plek zijn.
troubadour · 8 november 2014 op 16:35
Ik brand hier mijn vingers niet aan.
Blanchefort · 8 november 2014 op 19:32
Groot gelijk. Niemand die weet waar dit
heen gaat.
trawant · 8 november 2014 op 17:36
Intrigerend, wat droeg de comtesse, was de wijn op kamertemperatuur en hoort men in de verte het gepeupel de Bastille bestormen?
Volgende dag flitst de guillotine over het hele pruikengilde.
Ik zou maken dat ik de eerstvolgende koets nam, met of zonder Constance..
Blanchefort · 8 november 2014 op 19:35
Inderdaad veel (en begrijpelijke) vragen.
De tip van de koets is wellicht zo slecht
nog niet.
La_vie_en_rose · 8 november 2014 op 22:13
Nederlanders en de Franse taal… Gewaagd!
*grinnik*
Een tweetalig Belgje
Blanchefort · 9 november 2014 op 02:46
Ik begrijp het.
Als we weten dat er een grens is;
waarom die dan niet zoeken?
Meralixe · 9 november 2014 op 09:39
‘Vaak snap ik niet de dingen
die ik schrijf.’
Wat moet de lezer daar dan nog op zeggen? Goed, het mag best wat moeilijker zijn daar ‘kwaliteit’ meerdere keren stijgt door een zekere toenemende moeilijkheidsgraad. Maar als je dan verder in de antwoorden op de gegeven kritieken schaamteloos mee geeft dat NIEMAND weet waarover het gaat, dan lijkt dit me toch een vrij nutteloze column te zijn. :no:
Frans · 9 november 2014 op 14:24
En zo, beste Meralixe, verwoordt de columnist in zijn onwetendheid over het nut der dingen toch een belangrijke levensvraag.
Blanchefort · 9 november 2014 op 15:27
Wat is de definitie van ‘nutteloos’?
Wanneer is een column ‘nuttig’?
Moet een column ‘nuttig’ zijn?
Meralixe · 9 november 2014 op 17:13
Nuttig is uiteraard een persoonlijke interpretatie maar als ook de schrijver het er mee eens is, dan zitten we toch aardig dicht bij iets dat tot niets dient. Vele columns kunnen net als een niet te tellen aantal andere bewegingen de stempel ‘nutteloos’ krijgen. Helaas, als die lijn te ver wordt doorgetrokken, dan zit je voor je ’t weet bij de psychiater en dat kan toch ook de bedoeling niet zijn he.
Als ik een column of wat er voor moet doorgaan op de voorpagina plaats en de reacties tonen aan dat ik hier en daar een emotie heb los geweekt, dan klasseer ik dat schrijven onder de noemer nuttig.
En, nu zijn we rond zie. Deze column heeft ook een emotie losgeweekt, een emotie van verontwaardiging. Dus, de column is dan toch van enig nut geweest.
Meralica !!!! waar zijn mijn pilletjes? 😥
.
Blanchefort · 9 november 2014 op 19:58
Kijk eens aan. Heb ik je toch mooi een leermoment gegeven.
Mien · 10 november 2014 op 08:03
Ik vind het eigenlijk wel een bijzondere invulling van de schrijfopdracht van november. Op niveau en met hoge Constance-factor.
Blanchefort · 10 november 2014 op 11:07
Ik ben mij niet bewust van ‘een schrijfopdracht’. Wat is dan de opdracht en wie heeft die gegeven? Heb ik mij dan wellicht niet aan bepaalde regels gehouden? En wie bepaalt dan die regels? Als ik dat weet, dan snap ik in ieder geval waar het ‘fout’ is gegaan.
Mien · 11 november 2014 op 14:14
Zie de reactie van Ferrara die hier voor mij antwoordt. Weinig aan toe te voegen.
Nachtzuster · 10 november 2014 op 23:26
Inhoudelijk geen commentaar. Wil alleen maar zeggen: Welcome back. :-))
Blanchefort · 11 november 2014 op 10:18
Merci.
Ferrara · 11 november 2014 op 12:58
Blancheflort, er is op CX een nieuwe rubriek. ‘Opdracht van de maand’ in het café kun je de regels en de opdrachtgever vinden.
Wie weet kun je Constance nog een keer ontmoeten in het kader van de opdracht voor november.
Goed je weer te lezen.
Blanchefort · 11 november 2014 op 17:40
Dank je wel.