Daar gaat hij

augustus 2013             Daar ging hij…onze Esterel plooicaravan. Met een nieuwe autoplaat achteraan,  wiebelde hij achter zijn twee nieuwe eigenaars onze straat uit.  Zonder morren had hij zich, in Portugal  25 maal laten open en terug dichtplooien. Trouw had hij ons helemaal de Italiaanse laars naar beneden en gans Sicilië rond gevolgd. Camping na camping heel Kroatië bezocht. Berg op, berg af, heel zuidelijk Europa door. Elke avond werd met vereende krachten, de tafel en zetels omgevormd naar het bed,en  ‘s morgens in omgekeerde volgorde, weer opnieuw tot een salon verbouwd.In het pikkedonker, om de andere snurker niet te storen,  scharrelden wij rond om onze “pispot” te vinden, om op onze knieën of gehurkt, de straal midden in het potje te mikken.  Indien de druppels terug tegen je benen omhoog kletsten, zat je op de rand te plassen, en kon je midden in de nacht al weten, wat je allereerste werk bij het eerste daglicht zou zijn…alvorens met de pisemmer aan de hand, de camping te moeten rondgaan ! Drie maal raden wie door manlief voor deze taak aangesteld was !Gedaan met nachtelijke bezoeken aan het camping-sanitair, wanneer de grote boodschap zich op onmogelijke uren liet voelen. Eerst als een blinde, stommelend kleding zoeken, dan tempo wandeling, hopende dat je de zaak nog op tijd zou halen, en vervolgens flink afgekoeld, terug je warme plaatsje in het echtelijke bed opeisen.Daar ging hij dan, nieuwe avonturen tegemoet, die niet de onze waren…Eventjes voelden wij ons als overspelige echtelieden, die het oude,  afgeleefde exemplaar, door een nieuwe, jongere, glimmende versie gingen vervangen. Hij liet een leegte na, in ons hart, maar vooral in onze tweede garage, waar hij samen met ons de winters doorbracht. Maar wij waren trots op onze rijdende koekendoos.  Na amper één week, met foto’s  in verschillende standjes te kijk hebben gestaan, niet in Playboy, maar op een tweedehands forum,  had hij al een paar andere avonturiers kunnen verleiden !Lang hebben wij niet getreurd, want enkele uren later, reden wij reeds fier met onze nieuwe Delta caravan, via de douane,  de Nederlands Belgische grens over.Als in een verloren jongensdroom werd de nieuwe aanwinst  telegeleid door manlief op het bordes gereden, pal voor onze huisdeur !Daar stond hij te pronken ! Groot, hoog, lang, imposant, lekker ruim en luchtig. Nodig of niet, hij werd volledig opnieuw gewassen, hij moest en zou de straat verblinden !Ons rijdend paleis,  met vooral eigen sanitaire voorzieningen ! Wat een luxe om straks, niet meer op je knieën te moeten rondscharrelen, maar beschenen door het groene lichtje van de ijskast, ‘s nachts zonder problemen het deurtje naar de WC te vinden en op je eigen troon te kunnen plassen ! Voor  je eigen lavabo, met je spiegelbeeld in de toiletkastjes, je haar te kunnen fohnen. Buren kwamen een kijkje nemen en vrienden en familie brachten flessen cava mee.  Gelukkig niet om de Delta te dopen, maar om samen in het knusse caravanneke het plastiek glas te heffen op alle verdere geplande reizen en zo samen al het vakantie sfeertje op te snuiven. Elegant doorstond hij de Belgische keuring en kreeg hij zijn eigen staanplaats tussen vele broers en zusjes caravans en campers. En eind augustus was het dan zo ver, daar gingen wij dan….met onze nieuwe rijdende villa !

Sim