Daar word ik niet goed van De Verpakking

Ik ben afgelopen week even op verjaarsvisite geweest.
Niets bijzonders zult u nu wel denken
maar in dit geval wel.
Ik ben even voor een paar uurtjes naar Duitsland gereden. Daar woont namelijk een oude vriend van me.
Jaren lang trok ik met hem op en we hebben het Oostblok en de rest van Europa in twee oude besteleenden doorkruist.
We maakten in die tijd de gekste dingen mee.
Nu, jaren later, is deze vriend is niet erg mobiel meer.
Hij lijdt aan de ziekte MS waardoor de besturing van zijn spieren ernstig wordt gehinderd.
Net als ik, is hij een enorme Beatles fan en via de e-mail houdt hij mij op de hoogte van allerhande belangrijke berichten, die hij in de krant over the Beatles of de Beatlebandleden vindt.
Ik sta er steeds weer versteld van wat hij vindt.
Zo was er een behandelend arts die George Harrison op het sterfbed een gitaar van Georges autogram liet voorzien. Na het overlijden van de Beatle kreeg de arts een proces aan zijn broek en de gitaar is vernietigd.
Ook een mooi verhaal is de verkoop van haren van John Lennon.
Voor slechts 1000 euro heeft u er trouwens al een.
Ik vraag me alleen af waar ze die haren opgraven.
Tussen twee haakjes ik verkoop mijn haar voor iets minder dus als u interesse heeft.
Maar goed ik ben naar die vriend toe gegaan.
Hij bleek reeds via de post een pakje te hebben ontvangen.
Hij had er al dagen naar zitten kijken.
Het bleek een goed verpakte DVD van een concert ter nagedachtenis van George Harrison te bevatten.
Kan jij dat voor met uitpakken vroeg hij me.
Tuurlijk, doe ik even zei ik. Maar dat viel vies tegen. Snel was het eerste papiertje eraf. Daarna het cellofaan…..
Mijn ogen zijn wat achteruit gegaan en de hulpstukken zijnde een leesbrilletje had ik niet bij me. Grumbel, grumbel, echt geen begin en einde aan te vinden.
Hij wees waar het open moest maar kreeg het niet open en ik zag het stipje niet wat hij aanwees.
Afin, met geweld neuk je ook een ezel, dus met behulp van een zakmes was het leed geleden.
Daarna bleek het geheel op een mysterieuze wijze in een kartonnen doosje verpakt te zitten.
Ook dit probleem kregen we gezamenlijk onder de knie. Na enig gepriegel hadden we het dvd’tje ook uit dit doosje.
Tevreden hebben we de dvd in de speler gezet.
Helemaal content zakten we achterover tussen de balen chips in. Nou ja, content…. de batterijen van de afstandsbediening bleken leeg te zijn.
Dus ben ik, omdat hij dit niet kan snel naar een benzinepomp gelopen om batterijen te halen.
Nadat ik terug kwam sliep hij al. Het uitpakken van een cadeau was hem te veel geworden.
Na de batterijen in zijn afstandsbediening te hebben gezet ben ik zachtjes het huis uit geslopen en op huis aan gegaan.
Van verpakkingen, batterijen, ziek zijn en ouder worden, ben ik heel de weg naar huis, 200 kilometer lang, effe niet goed van geworden

😥