Om tien uur ‘s-morgens kwam de waard altijd de gelagkamer binnen.
Dan had hij genoeg moed verzameld om zich een weg te banen, dwars door de gestolde cafélucht heen, en naar de jukebox te slenteren.
Hoestend en rochelend haalde hij dan de kwartjesbak uit het apparaat en liep ermee naar het biljart. Daar kieperde hij dan de bak om en telde de kwartjes. Als de kassa aardig gevuld was, dan was de kwartjes bak dat meestal ook. Vandaag niet. De kwartjesbak was redelijk gevuld en de kassa was bijna leeg geweest. Toen zijn vrouw binnen kwam, met een emmer sop, deed hij snel alsof hij druk aan het tellen was en vroeg zich af waarom hij dat deed.

Er waren maar weinig gasten geweest de vorige avond, met de bar maar half bezet, waaronder ook nog twee duivenmelkers. Die waren altijd zwijgzaam met hun grijze stofjassen aan. Ze staarden maar wat naar boven en dronken matig.
Nee, hun kwartjes lagen hier niet.
Hier lagen de kwartjes van Driek. Driek was weduwnaar en had niets meer te verliezen. Hij was ook stamgast en hield van een borreltje. Dat ging samen, wist de waard.
Nu had hij een paar keer een nieuwe vrouw ontmoet, van boven de rivier, de waard had haar nog nooit gezien.
Driek was verliefd tot over zijn oren en was vlakbij de jukebox gaan zitten. De waard moest steeds met de jeneverfles naar zijn tafeltje toe en dan nog een keer om kwartjes te brengen.
Driek toetste steeds dezelfde code in; E15 N10.
Dat was de code van de nieuwe single van Corry Konings. “Dans de hele nacht met mij”.
De waard vond het ook een prachtnummer en dat was prima, anders was hij er hardstikke gek van geworden.

Driek was soms gaan staan tijdens het nummer en danste dan met zichzelf. Hij sloot zijn ogen soms.
Later niet meer, hij zou gevallen zijn met zijn ogen dicht.
Toen hij op het laatst maar stil bleef zitten was de waard naar de jukebox gelopen en had uit zijn hoofd een code ingedrukt. Daarna had Eddy Wally zijn prachtige ballade gezongen; “Jouw herken ik met gesloten ogen, zonder licht, in diepe duisternis”.
“Ge zou er geld vor geve, ommus wa d’anders te hore”, had een van de duivenmelkers gekraaid.
Driek had onmiddellijk daarna weer E15 N10 gedaan en nog twee jenevers gedronken.
Toen hij daarna de deur van de pisbak open liet staan en met zijn gulp half open op de bar afkwam, wist de waard dat het sluitingstijd was.
De kachel had hij al een kwartier eerder getemperd.

Categorieën: Algemeen

8 reacties

Bhakje · 12 november 2011 op 12:21

Toen ik nog zo jong was dat de toegang tot openbare drinkgelegenheden mij geweigerd werd ging ik af en toe op kroegentocht met Simon Carmiggelt.

Vandaag ben ik naar het cafe geweest met Libelle.

Het soort column waar ik van houd. Fijn gelezen. Even muggenziften: Jammer van 2 keer “soms” zo dicht op elkaar in de laatste allinea.

Meralixe · 12 november 2011 op 12:57

Ook ik heb de jukebox nog gekend.
De “gestolde cafélucht.”
Mooi stukje nostalgie maar niet mijn soort muziek.

“Toen zijn vrouw binnen kwam, met een emmer sop, deed hij snel alsof hij druk aan het tellen was en vroeg zich af waarom hij dat deed.”

Ik denk dat ik weet wat je bedoelde maar zó gemakkelijk leest het niet. We hebben het er hier op column x al vaker over gehad: We hebben het pressies in onze gedachten en rekenen er op dat het bij de lezer ook zo is met als resultaat een moeilijk geformuleerde zin.
’t Is weekend…. :pint:

pally · 12 november 2011 op 16:54

Ook voor mij, Libelle, het type columnschrijven waar ik van houd: op de vierkante centimeter en dan toch een wereld scheppen.Erg mooi gedaan. :wave:
Ook nog wat te muggenziften, natuurlijk, wat de schrijfstijl betreft; 3x ‘dan’ achter elkaar in de 1e en begin 2e alinea stoorde me een beetje.
Maar, och, een heel goede cafécolumn blijft het toch… 😉

Groet van Pally

arta · 13 november 2011 op 13:07

Na de al benoemde ‘puntjes’ blijft voor mij alleen over te zeggen dat ik het een goede column vind.

Libelle · 14 november 2011 op 07:43

Ik dank jullie wel voor de reacties.
Er arriveert straks een verhaal, waar ik het meer dan ooit van de opmerkingen moet hebben.
Een echte richtingzoeker, als ik het zo zeggen mag.

sylvia1 · 14 november 2011 op 08:20

Heel wisselend gelezen, hier en daar niet zo vloeiend, en dan 😉 weer geweldig mooi. Nog een muggenziftertje: jouW herken ik…

Ferrara · 14 november 2011 op 12:16

Ik was weer even acht jaar en stond door het glas in lood met daarin “Nolet” te kijken.
Het glas zat in de toegangsdeur naar het cafe van mijn oom.

Mien · 14 november 2011 op 13:21

.
[b][u][url=http://www.youtube.com/watch?v=mqTXSrV3D08]Jouw herken ik met gesloten ogen[/url][/u][/b] … Mooi!!!

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder