Een week geleden liet ik via social media weten dat ik de aubergine kan missen als kiespijn, na het openen van een Hello Freshbox. Want of je dat ding nu roostert, bakt of grilt: hij mist bite en smaak.
Maar het onsmakelijke paarse gevaarte greep me vandaag, toch nog, bij verrassing. En niet zo’n beetje ook.
Dat komt niet zozeer door de smaak van de groente als wel door het gebruik van de afbeelding, in relatie tot de betekenis, ervan. Want waar kwam ik vandaag achter? De aubergine is de lul, en niet zo’n beetje ook.
Silly me… In Whatsapp-land doet de emoji van de door mij gehate groente blijkbaar al jaren dienst als vertegenwoordiger van het mannelijk geslacht, de piemel, de penis, de pielemuis zo je wilt. Wist ik veel…
Onder welke steen ik heb gelegen weet ik niet, maar ik stam nog uit het tijdperk dat een banaantje prima voldeed als je je vriendinnen wilde laten weten dat je date het bij het inrijden van de Lakenstraat geen slecht figuur sloeg. Dan moest je er wel bij zeggen dat hij ‘in het echt’ geen vloeiende kromme had en een winterpeen (of een potloodje bij een misser) meer recht gedaan had aan het apparaat in kwestie, maar á la. Dat was tenminste duidelijk.
Ik kan er niet over uit. De aubergine. Wie heeft dat in godesnaam verzonnen?
Om te beginnen is hij paars. Nou ben ik gek op paars, maar alleen in mijn tuin, niet in huis dus laat staan in bed (of waar dan ook, waar het de pielemuis betreft, want dat lijkt me bad news).
Ten tweede kan ik de vorm niet rijmen. Nou heb ik er nog best een paar op mijn netvlies staan, piemels, maar geen van allen voldoen ze aan de curves van de aubergine: van taps uitlopend (dat groene kroontje vergeet ik liever), tot halverwege uitbuikend richting een straffe diameter van een centimeter of vijf, om vervolgens vol rond te eindigen. OMG… Dus niet om het een of ander, ik moet er niet aan denken (nou ja, heel eventjes dan).
Het kan best zijn dat ik iets gemist heb, maar als er iemand is die ooit een piemel heeft gezien die aan deze vormen voldeed, en er in real life iets mee gedaan heeft dan hoor ik het graag. Sterker nog, dan kom ik je interviewen en schrijf ik een column over je ervaringen, want dan vind ik dat de wereld dat moet weten.
Maar tot het zover is: is het misschien een idee om al append de banaan weer van stal te halen of een winters worteltje te gebruiken om te laten weten dat je sleep-over een succes was? Scheelt ook vast een paar minderwaardigheidscomplexen.
20 reacties
Arta · 23 juni 2018 op 07:18
Geniale titel!
Wat piemels betreft wordt direct de hele groentewinkel opengetrokken… Maak gewoon een piemelemoticon, in meerdere kleuren. Het is 2018 ?
Heel leuk stuk!
Karen.2.0 · 23 juni 2018 op 13:35
Dank je wel! Daar is inderdaad het wachten op, een piemelicoon. Denk dat dat nog lang kan duren gezien de puriteinse inslag van de ontwikkelaar 😉 Tot die tijd… nou ja, vul zelf maar in 😉
Robert · 23 juni 2018 op 10:59
Topstuk! (het geschreven stuk, niet de aubergine)
Karen.2.0 · 23 juni 2018 op 13:37
Dank! 😉 Links laten liggen die aubergine ((niet dragen), op elk front 😀
Nummer 22 · 23 juni 2018 op 16:52
Hee hee aubergine..
Groen paars sexmachine
Tot pulp gemalen
Of stijf in de hand
Chop chop..
Hak hak
Hop hop
In bed met zachte hand!
Karen.2.0 · 23 juni 2018 op 19:37
De aubergine blijft waar hij hoort: in het versschap (en hooguit in de ratatatatatouille) 😉
van Gellekom · 23 juni 2018 op 18:38
Gefeliciteerd dat jouw prachtige column de de papieren krant heeft gehaald. Terecht!?
Karen.2.0 · 23 juni 2018 op 19:38
Dank je, Van G., aldus het blije ei 😀
Esther Suzanna · 23 juni 2018 op 19:11
Hij is écht heel erg grappig! En, eerlijk, het is supermoeilijk om een column te schrijven voor de Metro; fokking 2500 tekens maximaal. Probeer daar maar eens een goed verhaal van te maken. Dat is jouw glansrijk gelukt! Super!
Karen.2.0 · 23 juni 2018 op 19:50
Dank je wel voor je mooie compliment! Heb heel veel schik gehad tijdens het schrijven ervan, en nog steeds: er komen al 4 dagen berichtjes/foto’s binnen van mensen die met een grote grijns bij het groenteschap staan (gelukkig blijft het daarbij, hoop ik). 😀
Nummer 22 · 24 juni 2018 op 10:16
Zie de omslag van.. Het Penisboek, Aaron Spitz(..), Available van Mattesson Perry.
Mooi column !! Mocht ik dat nog niet gemeld hebben?
Karen.2.0 · 24 juni 2018 op 11:27
Het was de omslag van precies dat boek dat me de column deed schrijven 😉
En dank je wel 🙂
Nummer 22 · 24 juni 2018 op 17:52
?
Nummer 22 · 25 juni 2018 op 15:51
Aubergine, is dat de partner van een Auberge? Zo’n, partner voorzien van een geruite schort, bovenarmen als kabeltouw, kuiten als de kuiten van een vissersvrouwen in klederdracht op De Dijk in Volendam, die bij de ingang in een rap van de tong gesproken lokaal dialect vraagt of je trek hebt in een regional lekkernij van darmen, koeienhart en de ossenstaart in soep?
Madam Auberge, wat is uw naam? Hermien, maar u mag Aubergine zeggen. is dat uw dochter daar op de schommel? Jawel, ze is soixante neuf en u maghaar Auberginette noemen. Auberginette? Jawel, ze heet eigeinlijk Jeanette.
Nou, goed dan graag een Table voor 124 personen. We komen van de Camping a Ferme. Ja, dat ruikt men al van een kilometer afstand. Wat is uw naam toerist? Cafe Charletan mon Aubergine et Auberginette! Un Charletan sans racnune! Ca Va?
Karen.2.0 · 25 juni 2018 op 23:54
Weetjes over de aubergine:
‘Er zijn veel verschillende vormen: lang en rond, groot en klein, van wit via geel en groen tot zachtpaars.’ Kortom niet elke aubergine is even angstaanjagend 🙂
‘Winderigheid
Elke plant vertelt een verhaal. Dat van de aubergine begint in China en India waar deze plant uit de nachtschadefamilie, reeds eeuwen geteeld wordt. Via Perzië en Syrie komt de aubergine in de 15de eeuw in Spanje terecht. De naam in het Sanskriet die ‘plant die winderigheid geneest’ betekent, wordt in het Catalaans ‘alberginia’ en later in het Frans ‘aubergine’. Koppig als ze zijn, geven de Engelsen de plant een andere naam geïnspireerd op de vorm ‘egoplant’.’
Kijk, de Engelsen. Egoplant! Dit weetje had ik moeten weten voordat ik mn column schreef. 😀 😀
Karen.2.0 · 25 juni 2018 op 23:58
Denk er nu toch over om de rest van de week ‘de plant die winderigheid geneest’ op het menu te zetten. In verschillende onherkenbare vormen: gepureerd tot moes en gezeefd door de vla. Als je in een huis vol mannen woont en een hond hebt die het ’s avonds ook niet zo nauw neemt dan begrijp je mijn overweging vast (en zeker). 😉
Karen.2.0 · 26 juni 2018 op 00:05
Egoplant… dat moet natuurlijk eggplant zijn, slechte vertaling weer door Google. Maar Egoplant is in de context van de emoji dan wel weer een leuke variant (toch?).
Mien · 25 juni 2018 op 21:36
Los van dit geniale stukje (piemel), moet me van het hart, ja ook een aubergine heeft een kloppend hart, dat er een plek is in Nederland waar de aubergine zijn prestaties en formaat toch echt wel waarmaakt. In een sterrenrestaurant. En nee, ik heb daar niet de liefde bedreven met een paars apparaat van vijf centineter omtrek. Hoewel?
http://www.restaurantaubergine.nl
Karen.2.0 · 25 juni 2018 op 23:48
‘Hoewel?’ Vertoon je nog steeds symptomen die daarop wijzen, Mien?
Ik moet daar hoognodig eens een kijkje nemen, dank voor deze geniale tip! 😀
Nummer 22 · 26 juni 2018 op 06:51
Auberginette, zoals eerder geschreven is dus familie van Courgette. Courgette en Auberginette, zijn een stel dat in vele vormen en maten rijkelijk opgediend kan worden en ingezet kunnen worden voor allerhande manuele klussen bij schemerlicht. Je zal maar trek hebben en niet vanaf kunnen blijven.
Ben je als liefhebber verslaafd dan wordt afkicken een hele zware inspanning dat kan leiden naar totaal genot (of niet).
Maar dit geheel terzijde