De Bierpaal

Dus we zitten daar, gezellig met ze tweeën op het terras. Het is al behoorlijk donker en erg druk. Kaarsje op tafel en van die mooie bierviltjes van merk x die aan het eind va nde avond waarschijnlijk aan vervangen toe zijn omdat ze door gefrustreerde mensen zijn gescheurd. Op het plein waar het terras zich bevind, zijn nog meer terassen van de verschillende cafeetjes en pubs die de onderlinge concurrentie strijd hoog opvoeren. Als je zo luistert dan is het een behoorlijk kabaal, al de pratende mensen. Aan het tafeltje naast ons zitten een man en vrouw. De man moet hartelijk lachen terwijl hij stukjes biervilt in de decolleté van mevrouw probeert te werpen. Ik kijk mijn tafelgenoot aan en we schieten alle in een stuip. Het is een behoorlijk raar gezicht en nadat we waren uitgelachen ontdekten we dat wij niet de enige waren die er hartelijk om moesten lachen.

Dan verschijnt de ober bij ons aan de tafel. ‘Wilt u iets drinken of kan ik iets anders voor u betekenen?’. Ik kijk me buurman aan en vraag wat hij wil drinken. Dat wordt uiteraard bier, want hij is bierfreak. Als het aan hem had gelegen had het de hele dag bier geregend. De keus was dus niet moeilijk. ‘Twee belgische bieren graag’ zei ik en de ober was al op weg.

Na een tijdje, het bierglas al behoorlijk leeg, kwam de ober nog eens langs. ‘Bevalt het heren?’ Uiteraard beviel het, het bier was lekker en de mensen op het plein waren een lust om naar te kijken, niet zozeer om hun uiterlijk maar des te meer om de taferelen die zich afspeelde van mensen die doordeweeks strak in het pak zitten en in het weekend even helemaal anders zijn. Het bier deed zijn werk.

‘Mag ik misschien de bierkaart van u?’ zei m’n maatje naast me en nog bijna voordat hij uitgesproken was kwam de ober al weer aangelopen met de bierkaart. We lazen hem samen door en daar stond hij: De Bierpaal. ‘Die wil ik’ hoorde ik hem al bijna roepen. ‘Die nemen we!’. Zo gezegt, zo gedaan en daar kwam de bierpaal. 3,5 liter vers bier op tafel in een zelftap. Het goude vocht glinsterde in het weinige licht van de kaars en het zag er foruinlijk uit. We voelde in de koning te rijk.

Toen de ober alles had neergezet en klaar had gemaakt voor het tappen zei hij iets dat ik nooit meer zal vergeten. ‘Dit is de laatste ronde, we gaan over een kwartier sluiten’… Een ramp… dit was katastrofaal, we moesten de 3,5 liter bier binnen welgeteld 15 minuten naar binnen slaan. We keken de ober aan met een ‘wat-doe-je-ons-aan’-blik en de ober begon te grijnzen. Waarschijnlijk was dit niet de eerste keer dat hij het kunstje had geflikt.

We stonden voor een opgave met behoorlijke gevolgen en ik zal hemt nooit vergeten… ‘De Bierpaal’…