De dagen na de opleiding tot Helende Reis Therapeut (Journey therapeut)

Na een aantal dagen in een staat van Samadhi te hebben vertoefd kwamen er al snel kleine haarscheurtjes in de vreugde volle staat van Zijn. Maandag was daar het eerste scheurtje op weg naar school nam in de afslag op de snelweg en voor mij speelde er een hartverscheurend tafereel  af. Op het gladde asfalt lag een prachtige Ekster en vlak boven haar levenloos lichaam cirkelde een soortgenoot. Overmand door verdriet zet ik mijn alarmlichten aan en parkeer de auto aan de zijkant van de weg. Heel zachtjes pak ik het nog warme vogellijkje in mijn handen met boven me twee priemende ogen die me nauwlettend in de gaten houden. Zachtjes leg ik haar in het gras en draag haar op aan iets dat velen malen groter is dan mij en waarschijnlijk de hand heeft gehad in dit trieste gebeuren. Mijn hele lijf is verstijfd en ik voel de emoties door me lichaam gieren, maar ik kan nu niet reizen, ik moet over 5 minuten les geven. Ik neem een paar diepe teugen zuurstof hef mijn hoofd en kijk nog eenmaal  achterom als ik wegrijd.

Het eerste haarscheurtje……………

Die zelfde middag rijd ik met mijn honden naar het natuurgebied, als vanouds zit Lobke verschrikkelijk te janken achter in de auto, een vorm van opwinding die ik in een ver verleden zelf tot stand heb gebracht door haar enthousiasme aan te wakkeren.

Het heeft de afgelopen twee jaar tot enorme woede aanvallen van mijn kant geleidt, zo ernstig dat ik haar af en toe heb geslagen.  En hoewel ik deze ongezonde manier niet meer zal toestaan, word ik wederom getriggerd door dit geluid achter mij. Ik corrigeer haar gedrag ben me bewust van de irritatie die ik op voel komen en ik adem een paar keer diep in en visualiseer me een ballon één met geduld en één met verdraagzaamheid. Maar het geluid wordt steeds heftiger en in de spiegel zie ik haar voor de zoveelste keer omhoog komen om haar kop tussen de stoelen te wringen. Precies zoals het in de  processen gebeurde tijdens de opleiding word ik bevangen door energieën die mij volledig lijken te overmeesteren. Woedend schreeuw ik haar toe dat ze moet stoppen met het gedrag en ik hoor in die klank mijn moeder terug en het doet zo pijn en nergens is een plekje waar ik even kan stoppen om deze emoties in mezelf de vrijheid te geven. Op hetzelfde moment hoor ik de fluistering diep van binnen; “ Karin, meisje hier moet je echt nog een aantal processen op doen” Een fluistering die me vertrouwen geeft want de enorme deksel die op de put zat is verdwenen, ik kan er bij en ik mag er bij en niets houdt mij meer tegen om mezelf te helen.

Het tweede haarscheurtje………………..

Dinsdag, het is heerlijk weer, regenachtig maar warm en samen met de honden kom ik uit het park recht op de school af vlakbij mijn huisje. Er staat een enorm springkussen en ik loop er nieuwsgierig op af en dan zie ik Martijn, mijn hand gaat automatisch de lucht in en hij probeert nog weg te kijken maar ook zijn hart laat zijn hand langzaam de lucht in gaan en dan draait hij zich om. Ik word wederom bevangen door een helse pijn. Dit mannetje was de afgelopen vier jaar mijn beste kameraad, mijn tweelingziel, samen beestjes zoeken, vogeltjes redden van een straffe dood. Nooit heb ik iemand eerder ontmoet wiens zintuigen net zo goed ontwikkeld waren als de mijne, bij hem heb ik mijn meester gevonden. Dit mannetje die altijd tegen me zei; “als je oud word ga ik voor jou zorgen, omdat ik zoveel van je hou”. 

Maar door een heftige ruzie met zijn moeder, mijn buurvrouw is alle contact verboden. Het jochie mag niet meer met me praten, door mijn straat lopen, het is hem gevraagd zijn hart voor mij te sluiten en ik zie en voel dat hem even veel verdriet doet als mij. Met een weeïg gevoel loop ik mijn huisje binnen en ik mail diverse mensen met de vraag binnenkort een reis uit te wisselen.

Het derde haarscheurtje

Het woensdag en over anderhalf uur  krijg ik mijn nichtje om een reis te maken. De hele ochtend heb ik al geen internet verbinding en nog eenmaal onderneem ik een poging. Ik trek alle stekkers eruit druk de modem op reset en tien minuten later open ik de mail. Facebook heeft een privé bericht en nieuwsgierig open ik het .

Ik schrik van de woorden die ik lees,

·  Ik zou het fijn vinden dat jij mijn kinderen weer gewoon uit je vriendenlijst haalt zo als je al eerder in het jaar besloten had. Ik wil jou op geen enkele manier in het leven van mij of de kinderen hebben. Graag respect voor deze keuze.

Het is mail van iemand die ik vijftien jaar lang heb mogen bestempelen als een goede vriendin. Door de ruzie met mijn buurvrouw ben ik ook in conflict met haar terecht gekomen en sindsdien heb ik geen contact meer. Wel af en toe met haar volwassen zoon en dochter. Gisteren heb ik op zijn facebook gereageerd en daarvan is deze mail het gevolg. Het vierde haarscheurtje……………………………………..
Ik verstom helemaal en door emoties geleidt schrijf ik van me af en verstuur de mail.

Hallo, ik heb wel vaker contact met je zoon…..en hij lijkt me volwassen genoeg om zelf aan te geven of hij dit wil ……….
Daarbij kunnen jou kinderen als ze dat willen mij blokkeren of uit hun vriendenlijst halen. Mijn hart is weer geopend en ik zal elke situatie aanpakken om die open te laten blijven…….Het heeft heel veel pijn gedaan dat mijn hart gesloten was en dat heeft mijn omgeving ook mee gekregen, dat besef ik mij terdege.
Verder heb jij mij nooit verteld dat je geen contact wilt met mij, maar dat zal ik respecteren. Ik draag geen boosheid meer bij me en mijn hart staat open voor iedereen, ook voor jou en je kinderen. Er is hier een boel gebeurd en ik kan mij niet herinneren dat ik jou iets heb aangedaan waardoor deze reactie is ontstaan, je hebt altijd gezegd tijdens het hele gedoe dat je begrip hebt gevoeld voor de hele diepe heftige periode in mijn leven omdat je die herkende en dat je afstand zou nemen, maar nooit heb je gezegd dat je mij op geen enkele manier in je leven wilt hebben. Ik zal elke keuze van jou respecteren ook al kan ik het niet begrijpen en ik hoop en wens dat je ook mijn keuzes zult respecteren ook al ben je het er niet mee eens.

Namaste Karin

Terwijl ik het verstuur begint mijn hele lichaam te shaken en ik weet dat het tijd is om te reizen…………..Ik neem plaats op de bank en start in alle stilte de emotionele reis, maar het gevoel van afwijzing en niet begrepen worden is zo heftig dat ik op de grond ga liggen en alle emoties zijn gang laat gaan met mij.
In het hart van de onrust is boosheid en mijn hele lichaam neemt het over en ik probeer er in te ontspannen, kaken laten hangen, buik verzachten ,voeten ontspannen en dan hoor ik in het hart van de boosheid de woorden : “verwachtingen” en als ik vraag waar ik dit voel beginnen mijn kaken zich te spannen en start er zeker tien minuten een enorm tandengeklap………….en ik voel angst………en adem ballonnen in met ; “durven te laten gebeuren, vertrouwen en liefde voor mezelf” En het trillen wordt nog heftiger en ik lig hier als een bezetene op de grond te shaken en het klappertanden start opnieuw, alleen nu ben ik niet meer bang. Een gevoel van trots overmand me, trots op dat ik hier in mijn eentje lig te voelen…………..en ik nodig een tijdmentor uit, want over een klein uur mag ik iemand processen. En dan arriveer ik bij de wortel van mijn issues, het gevoel afgewezen te worden, niet gezien te worden in wie ik werkelijk ben……….en niet veel later drijf ik door de ruimte gedragen door het Licht ………………..en Acceptatie is mijn naam……….Door alle lagen ga ik terug en bij de onrust nodig ik mijn vriendin uit bij het kampvuur. Een Engel en God staan naast me en de woorden die ik spreek zijn niet mals………..maar als ik in haar kruip en haar voel komt de zachtheid bij me naar boven……………en de vergiffenis komt als vanzelf en ik voel een gebed oprijzen een gebed voor mijn vriendin. Ik luister naar de woorden die mijn lippen verlaten. Niet veel later open ik mijn ogen, ik voel me ontwaakt, bevrijd en vol Liefde, klaar om mijn nichtje een prachtige reis aan te bieden……………en mijn vriendin nog een mail te sturen maar ditmaal vanuit Liefde.

Lieve …….., je woorden uit je mail raakten mij diep en vanuit deze gekwetstheid heb ik bovenstaande mail gestuurd…..
Even later besefte ik me dat tijdens de opleiding tot Helende reis therapeut geleerd heb om woorden die pijn doen, te gebruiken om naar binnen te gaan en te gaan voelen. Want leven met pijn en haat is afschuwelijk en wens ik niemand toe.
Daarom heb ik een reis gemaakt en in deze reis kwam een gebed omhoog voor jou en die wil ik je laten weten.
Ik stuur je alle licht en liefde zodat je mag verzachten en ik bid voor je dat je hart zich weer mag openen voor mij en de gehele mensheid.

Liefs van Karin, ditmaal met een zacht hart.

En niet veel later ontvang ik een reactie

ik wens jou ook het allerbeste en alles wat je nodig hebt. Maar blijf bij mijn gevoel. Ik laat het hier graag bij.

Het is helemaal goed…………Alle haarscheurtjes zijn weer geheeld en ik heb het helemaal zelf gedaan.