We vliegen met S7 Airlines over het eindeloze woud
Het vriest een graad of dertig, het is winter en vrij koud
De straalmotoren brullen in de ijzig koude lucht
’t Is avond in Siberië en dit is een politieke klucht
We reizen met de Tupolev, al is die al wat oud
En nu zingen we verder, boven dat eindeloze woud
Een lommerrijk en zeer onoverzichtelijk terrein
Waarboven men maar hopen mag dat er geen gifmengers zijn
Wij zijn op weg naar Moskou, onderweg zitten we gedwee
En daarom vullen wij de tijd met een sober kopje thee
Intussen gaat zich iets bewegen in de achtergrond
Een schimmig figuur in pak en hij lijkt me ongezond
De figuur was zo verdwenen, ik zag hem echter wel
Het was een rare vent en hij liep ook nogal snel
En door hem achterna te lopen tuinen wij erin
Wat onvoordelig uit kan pakken en dat is zijn gewin
De donkere gedaante had een gifzak in bezit
Hij strooide het mijn thee in en het raakte mijn gebit
In het toestel moest ik schuimbekken, dat was duidelijk te zien
Het zijn waarschijnlijk stillen en kwaadaardig bovendien
Al is de toestand zorgelijk, ik raak niet in paniek
Ik houd de moed erin door middel van de volksmuziek
We kennen onze bundel en we zingen heel wat af
Terwijl stillen wegsluipen en ontkomen aan hun straf
Het is van hier naar Omsk nog een kleine honderd werst
’t Is prettig dat de kerosine net vanmiddag is ververst
Wel jammer dat het gif door mijn gestel is binnengehaald
Met ziet de angst en ’t noodzweet dat mij uit de ogen straalt
We doen heel onbekommerd en we filmen continu
Toch moet er iets gebeuren onder moeders paraplu
En zonder op te vallen praat ik met mijn voorlichter
“Kunnen we hier landen?” vraag ik, “Toe, bedenk eens gauw”
Moest Alexei het maar wezen? Ja, want hij speelt een grote rol
Wat vind je van Navalny? Hij maakt steeds meer school.
Alexei dus, die pakken ze, we hopen dat hij valt
Zodat zijn lichaam tenslotte in een kistje knalt
Dus onder het gefilm pakt de voorlichter mij beet
Het gif zit diep in mij, ik slaak een griezelige kreet
De mensen in het toestel hebben alle aandacht voor dit incident
Zodat het vliegtuig hier landt en dus niet in Tasjkent
We mogen Omsk wel waarderen om zijn landingsbaan
Want daardoor kunnen wij met spoed naar een fiks ziekenhuis gaan
Zo lig ik daar op een bedje als in een gruwelijke droom
Ajo ajo ajo al in die hoge klapperboom
Daar klinkt weer dat gehuil en ik wordt geintubeerd
Het gif komt al terug en de ziekenauto galloppeert
Daar gaat de oppositieleider, hij was zo vrolijk en zo braaf
Nog achtenzestig werst en in Den Haag daar woont een graaf.
Ik lig nu weer wat rustiger want Omsk komt in zicht
Ik droom een soort van blijdschap en wordt wakker van het licht
Terwijl de stillen mij vergiftigen, denk ik: “’t Is hun pech
Ja Omsk is een mooie stad, en net niet te ver weg”
Vrij naar Drs. P. – “De Dodenrit”
0 reacties