Het leven zit vol verrassingen, de dood is angstaanjagend stil. Je kunt geloven in het lot, of leven op gevoel. Is de dood het einde of een nieuw begin? Is het leven een les of een natuurlijk verschijnsel? Mensen gaan en doen waar ze zich het prettigst bij voelen. Een ieder heeft een te belopen pad. Met kuilen, rotondes, verkeerslichten en drempels. Het leven heeft een begin en een eind. Je hebt vrienden, een partner en familie. Een partner is je zielsverwant en samen met je vrienden en familie zijn ze je steun en toevertrouw. Vriendschappen verwateren, vriendschappen vergaan. Ze groeien, ze komen, ze ontstaan. Met de een ga je diep, met de ander is het oppervlakkig. Een luisterend oor, een klopje op de schouder en een schouder om te huilen. Vreugde en zaligheid, maar ook verdriet. Het is geven en nemen, maar het is ook water en vuur. Tijden van blijdschap, tijden van woede. Koester de vriendschappen komend op je pad, ongeacht hun duur. Ze kunnen vereeuwigen, maar ook verwelken in het geschiet.

Partners zijn je liefde, je aanvullingen en tekortkomingen. Samen ga je door je het leven en zorg je voor nageslacht. Een toekomst voor je naam, een toekomst voor je karakter. Met hen komen de wegen samen en ga je met zijn twee. Verder op weg, verder naar jullie doel. Ruzie kan jullie maken, breken of lijmen. Het is een teken dat jullie om elkaar geven. Het plezier van je kinderen zet alle zorgen opzij. Liefde, genot en houden van. Beloof elkaar trouw, trouw naar belofte.

Familie is je vlees en bloed, familie is je afkomst. Familie die krijg je, bij jouw leven op aarde, zij aan zij. Ooms en tantes, neven en nichten. Opa’s en oma’s en achter en klein. Het is niet altijd zuiver, altijd koek en ei. Ze worden ziek, ze gaan dood. Ze gaan trouwen, ze krijgen kinderen. Pijn en vreugde volgen elkaar op. Wat de oorzaak en gevolg ook mogen zijn en de tijd die verstrijkt. Het is omgaan met tegenslagen, omgaan met geluk.

Makkelijk is het niet, moeilijk kan het zijn. Ingewikkeld, kwetsend en vol emoties. Moeilijk is het niet, makkelijk kan het zijn. Simpel, liefdevol en vol emoties. De zon komt op, de zon gaat onder. Eb en vloed, regen en donder. Een hete zomer, een ijzige winter. De aarde blijft draaien, de tijd tikt voort.

Dagelijks wordt je ouder, wijzer en bedachtzamer. Beetje bij beetje vallen de puntjes op de i. Je wordt harder en taaier. Je wordt zachter en brozer. Geniet van de mooie momenten, geef de moed niet op. De zon is er altijd, heb geduld tot hij weer schijnt. We komen en we gaan. Al met al zorgen onze vrienden, onze partner en familie voor een liefdevol leven.

Categorieën: Liefde

BuddhaWriter

Geen vogel vliegt te hoog die met zijn eigen vleugels vliegt

6 reacties

Mien · 3 augustus 2009 op 12:18

Mooi ode aan het leven.
Geluk en schoonheid liggen verborgen in eenvoud en acceptatie. Dat heb je hier goed verwoord.
Drie-eenheid of drie-veelheid, whatever.

Mien heeft van alle drie een beetje

Shitonya · 3 augustus 2009 op 22:47

Beetje cliche, zoetsappig, simpel..maar ook weer niet slecht.

axelle · 5 augustus 2009 op 20:52

Als ik jouw stukjes lees heb ik het gevoel dat jij in een vorig leven priester was. Op z’n minst iets gelijkaardigs.
Gloria dei homo e vivens, Axelle

Garuda · 5 augustus 2009 op 22:24

Haha, nu weet ik niet wat ik daarvan moet denken, maar ik kan je bevindingen begrijpen. Wie weet!

arta · 5 augustus 2009 op 23:01

Mooi, Gary!
🙂

Garuda · 8 augustus 2009 op 19:18

Dank je!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder