De eerste Date

De sfeer in mijn kamer wordt steeds chaotischer. Waar ben ik nu weer in verzeild geraakt? Mijn outfit ziet er niet uit en is een combinatie tussen zeeman/fout/burgerlijk, misschien is ze wel ontzettend dom/ordinair/saai en kan ze het alleen maar hebben over niks. Wat moet ik tegen haar zeggen? Waar gaan we het over hebben? Zoveel interessants heb ik niet te melden, eigenlijk. Ik leerde haar kennen tijdens het stappen. Na een onstuimig sms-contact maakten we een afspraakje, voor vanavond dus. We gaan wat drinken bij Café Bolle; dat is mooi, want er is een ontspannen sfeer en alcohol. Ik ben bang dat ik haar niet ga herkennen dadelijk, het was donker die avond namelijk. Ze is er nog niet. Na tien minuten ook niet. Als ik de telefoon in mijn hand heb om haar een smsje te sturen in de trant van Vuile-hoer/slet-wie-denk-je-wel-dat-je-bent-om-mij-zo-te-laten-zitten tikt ze me op m’n schouder. Ik kan alleen maar schaapachtig lachen om niets eigenlijk. Drie half-wang, half-lucht kusjes, vluchtig op de wangen gedrukt, onderstrepen alleen maar mijn gevoel van onbehagen. Wat nu? Ik ben er de hele dag al mee bezig geweest: Een nieuwe outfit aangeschaft, nieuwe Deo gekocht, nieuwe eau de toilette. Mijn kamer laat ik achter onder een gigantische berg kleren.

Maar ik heb dan ook helemaal niks om aan te trekken. Ik vind eerste dates verschrikkelijk. Ik ben alleen maar bezig met zo leuk mogelijk over proberen te komen, iets wat juist dodelijk is voor een eerste indruk. Gelukkig gaan we alleen wat drinken. Want, lieve Kitty, ik heb geleerd dat je nooit en te nimmer op je eerste date uit eten moet gaan. Een date vereist al ontzettend veel energie, en uit eten gaan nog veel meer. Want: het duurt minimaal vier uur, dus als zij in die vier uur alleen maar orakelen over de keren dat ze stomdronken was of, erger nog, je moet de woorden uit haar trekken, dan worden het vier lange uren. Je moet je aanpassen, en haar respecteren ook al heb je na een half uur al de neiging om een vuist in haar gezicht te planten en te roepen: “Nee, ik vind het NIET interessant om te horen wie een relatie heeft met wie in As The World Turns.” Aanpassen, daar gaat het om. Ik lach beleefd en kijk geïnteresseerd terwijl mijn hoofd overuren maakt en ik haastig onderwerpen bedenk, inhaak en probeer te onthouden.

Tijdens een etentje ben ik ook nog eens veel te geconcentreerd bezig met de manier waarop mijn voedsel de weg naar mijn mond aflegt. Komt alles in mijn mond? Zit er iets op m’n wang? Zit er groente tussen mijn tanden? Eerst je mond leegeten, Frank. Vindt ze me wel interessant genoeg eigenlijk? Vindt ze het eten lekker? Waar hebben we het ook al weer over? Om tien over elf moet ze haar laatste trein halen. We lopen samen naar het station. We hebben allebei een cocktail op en de gespreksstof is wat meer ontspannen en is verschoven van werk/school naar jeugd/vrienden. Ik kijk naar haar terwijl ze naast me loopt en ik voel me eigenlijk toch wel fijn. Heel fijn. Voordat ze de trein instapt kus ik haar. En ze wil zelfs een nieuw afspraakje. Toch wel fijn, zo’n eerste date. Nu de tweede nog.