Vandaag is het Sint Maarten. Ik was het bijna vergeten, omdat er op school alleen maar over de elfde van de elfde werd gepraat in de trant van carnaval. Allemaal Maastrichtenaren die verkleed en uitgedost naar het Vrijthof lopen, waar het carnavals seizoen wordt geopend. Met de nodige slechte ‘carnavalsleidjes’. De vader van mijn vriendin R. heeft gewonnen met zijn carnavalsliedje voor ‘Mstrtg’ en ze heeft het er continu over. En dat ze zo’n zin hebben in carnaval. Hallo, het is bijna Sinterklaas! Alles waar sint voor staat, is tegenwoordig niet meer populair; Sinterklaas, Sint Maarten. Nee, het moet Amerikaans zijn: Santa Claus, Christmas, Halloween, Valentijnsdag. Ik moet ervan kosten.
Maargoed, vandaag is het dus SINT MAARTEN! Mijn vader heeft groots ingeslagen: 2 zakken ‘Milkey Ways’ en 2 zakken lolly’s. Dit zal natuurlijk nooit op gaan, maar ik denk dat hij diezelfde gedachte met me deelt. Als het niet opgaat, komt het wel op. Rond vijf uur moet ik van mijn moeder de snoepbak gaan klaarmaken, want volgens haar komen kinderen ook vaak vroeg langs. Na een uur is de bel nog geen één keer gegaan. Ik voorzie mezelf maar van een ‘mini Milkey Way’ en laat de hond uit. Zonder lampion loop ik door het donkere onverlichte park. Ik kom niemand tegen, behalve mezelf. Terug in de bewoonde wereld zie ik kindertjes met hun moeders lopen.
Vroeger ging je alleen met je lampionnetje en een groepje vriendinnetjes. Hoe jong je ook was. Sommige mensen hadden hun bel expres uitgezet en dan zag je ze met hun kop voor de tv zitten. Ik en mijn vriendinnetjes riepen dan heel hard door de brievenbus een paar keer: “Volk!” En liepen dan lachend weg, naar een volgend huis. Tegenwoordig mogen de kindjes niet meer zonder begeleider langs te deuren. Ze zingen hun liedje en daarachter staat dan zo’n zwijgende moederkop. Het is veel te gevaarlijk voor die kinderen om alleen te gaan, wie weet welke gek open doet. Zelfs ik kan een kinderlokker zijn. Ze leren hun kinderen geen snoep van vreemden aan te nemen. En als ik dan op deze avond vraag: “Willen jullie een snoepje?” Dan zegt die overbezorgde moeder: “Zie je wel, jij bent een kinderlokker.” “Kom jongens we gaan.” Met lege handen komen de kinderen thuis. Gelukkig weten ze niet beter.
9 reacties
SIMBA · 16 november 2006 op 07:58
In het zuiden van het land wordt inderdaad niks aan Sint Maarten gedaan, maar elders wel hoor.
Ik ben in Limburg opgegroeid en we maakten wel “lampions” van uitgeholde suikerbieten maar gingen niet langs de deuren. We hielden een optocht met Sint Maarten op het paard voorop.
Leuke column!
(ik hou ook absoluut niet van carnaval 🙂 )
Geitenstal · 16 november 2006 op 11:50
Een snoepje dan maar 😀
Anne · 16 november 2006 op 12:14
Wat een leuk stukje!
Je legt een verband wat voor mij misschien nog meer betekenis heeft dan voor jou. Van mijn tweede tot mijn zesde jaar heb ik in het noordhollandse plaatsje met de naam……St-Maarten gewoond. Dat daar volop SintMaarten werd gevierd laat zich denken!
Daarna verhuisden wij naar het zuidlimburgse dorpje Cadier en Keer, onder Maastricht zoals je weet. Daar heb ik gewoond tot mijn twintigste, ging in Maastricht naar het…let op…SintMaartenscollege 🙂 en het jaarlijkse carnaval werd een steeds groter feest voor mij en mijn vrienden. Schminken, pekske make, zinge en zoepe…
De sfeer in de stad vanaf 11-11 voel ik onmiddellijk weer als ik jouw stukje lees. Voorpret misschien nog wel leuker dan het eigenlijke feest! Hoewel….
arta · 16 november 2006 op 15:50
Leuk dat ook dit soort dingen langskomen hier!
Van oorsprong kom ik uit een dorp waar Sint-Maarten gevierd werd, maar ben jaren geleden naar een drie-koningen-stad verhuisd. De datum maakt niet uit, het feest blijft hetzelfde, alleen de oorsprong is anders. Mijn kinderen gaan gewoon alleen langs de deuren , en komen met een berg snoep helemaal blij terug.
[quote]En als ik dan op deze avond vraag: “Willen jullie een snoepje?” Dan zegt die overbezorgde moeder: “Zie je wel, jij bent een kinderlokker.” “Kom jongens we gaan.” Met lege handen komen de kinderen thuis. Gelukkig weten ze niet beter.[/quote]
Deze quote vond ik , misschien daardoor, een beetje een anti- climax.
Bitchy · 16 november 2006 op 17:10
In het westen wordt St. Maarten niet gevierd, sterker nog, volgens mij heeft 99% er nog nooit van gehoord!
Ik dacht eigenlijk ook dat het alleen in Noord Holland werd gevierd.
Al met al leuk geschreven met een duidelijke boodschap!
Estrella · 16 november 2006 op 20:03
Ik vind het op zich een aardig verhaaltje, alleen het laatste stuk:
[quote]Ze zingen hun liedje en daarachter staat dan zo’n zwijgende moederkop. Het is veel te gevaarlijk voor die kinderen om alleen te gaan, wie weet welke gek open doet. Zelfs ik kan een kinderlokker zijn. Ze leren hun kinderen geen snoep van vreemden aan te nemen. En als ik dan op deze avond vraag: “Willen jullie een snoepje?” Dan zegt die overbezorgde moeder: “Zie je wel, jij bent een kinderlokker.” “Kom jongens we gaan.” Met lege handen komen de kinderen thuis. Gelukkig weten ze niet beter.[/quote]
doet er in mijn ogen enorm afbreuk aan.
Zelf hou ik helemaal niet van Carnaval overigens maar zolang anderen ervan genieten en ik er geen last van heb vind ik het prima… 😉
Mup · 16 november 2006 op 21:01
De eerste keer dat ik in het midden van het land St. Maarten meemaakte, wist ik van niets, had geen snoep in huis, en bedankte de zingende kindertjes om vervolgens de deur te sluiten…..Tot een moeder me vertelde wat de bedoeling was, toen gingen de lichten uit, de gordijnen dicht, en speelden we niet thuis. Kon ik ook nergens van beschuldigd worden.
Ik vond het laatste stuk juist erg goed bij je tekst horen, geeft goed weer hoe ‘goed’ het met de maatschappij gesteld is,
Groet Mup.
Estrella · 16 november 2006 op 22:00
@ Mup: Ik vind de omschrijving “Moederkop” wat vreemd. Misschien omdat ik zelf als moeder ook meegelopen en gezongen heb? Ook de moeders die ik nu achter de kinderen staand aan de deur krijg staan er niet als een “zwijgende moederkop” bij.
Tevens heb ik nog nooit meegemaakt, gehoord of ervaren dat een moederkop op juist zo’n avond (want daar gaat het hier om) zo reageert : “Zie je wel, je bent een kinderlokker”. Als ze er zo over denken gaan ze ook niet lopen lijkt mij.. Het maakt het daarom voor mij wat onwerkelijk. Maar ik reageer dan ook op persoonlijke titel. 😉
Li · 17 november 2006 op 18:50
Dat stukje over de elfde van de elfde mag er van mij uit. Het voegt weinig toe. Verder is het aardig om te lezen 🙂
Li