De Ex

Iedereen (van mijn leeftijd en hoger) heeft er wel een.

Zo’n ex die je zo verschrikkelijk in de zeik heeft genomen dat je ervan overtuigd bent dat je haar (of in sommige gevallen hem) nooit meer tot je vriendenkring kan rekenen. Je gaat ervan uit dat de ex hetzelfde vind, maar soms, heb je het mis.

Dan is er ineens weer dat ene contact. Dat eerste ongemakkelijke gesprek van “Hoe gaat het met jou” en dat je eigenlijk wilt zeggen “Perfect, sinds jij weg bent weet ik wat geluk is” maar omdat je toch best een tijd met die persoon gedeeld hebt, maak je er maar van “Gaat wel, en met jou?”

Uiteraard wil de ex in kwestie hetzelfde zeggen als jou, maar meer dan een “Ja gaat ook wel” komt er niet uit. En dan komt het huidige relatie gebeuren aan het bod.

Het vervelende is nu dat ik bewust single ben gebleven, of eigenlijk te kritisch ben om iemand te vinden die aan al mijn zware eisen voldoet.

Want … dezelfde fout als ik met haar gemaakt heb, wil ik natuurlijk niet nog een keer maken.

Maar goed, dan vraagt ze heel voorzichtig “En heb jij al een nieuwe vriendin?” .. “Nee, ben bang dat ik weer zo’n monster als jou aan de haak sla” is ook zo cru. Dus dan wordt het maar “Nee, maar zoek ook niet hoor, geniet even van mijn vrijheid”.

Gelijk in de verdediging… snap mezelf soms echt niet.

“Oh ik wel” zegt ze glunderend. Soms kan ik haar nek wel omdraaien, maar dat gaat zo lastig door de telefoon. “Oh hoe heet ie ?” vraag ik quasi geintresseerd. En daar komt het hele verhaal hoor.

Naam, leeftijd, hobby’s en dan ineens een wending die normaal in dit soort gesprekken niet voorkomt. Namelijk de nadelen van die jongen in vergelijking met mij.

Normaal namelijk ga je alle positieve dingen vertellen die bij de ex (ik in dit geval) niet aanwezig waren.

Maar nee, zij moet weer dwarsliggen en compleet tegen verwachting alles opsommen wat fout is aan hem, en goed was aan mij.

Goed voor mijn ego hoor, maar, echt een prettig gevoel hield ik niet over aan dit gesprek.

Ze wil afspreken, om even bij te praten, en gewoon gezellig iets drinken.

Het moge duidelijk zijn wat hierop mijn reactie was.

“Ik ga liever bungeejumpen zonder elastiek, dan dat ik mezelf ooit nog binnen een straal van 100 meter van jou plaats. Sorry.”

Althans, dat wilde ik zeggen….

“Dat lijkt me niet verstandig”… was de vertaling….

Word ongetwijfeld vervolgd.