Is een mate van verdriet en verlies af te meten aan een werkelijk tastbare en hoorbare stilte ? Ik stel mezelf wel eens deze vraag en besef op het moment dat ik hem stel al ,dat het feit dat ik hem überhaupt stel, een bevestiging is van het gapende gat dat jij bij mij achterliet.
Hoewel onze relatie er één was van hoge pieken en erg diepe dalen , zat er in die wispelturigheid toch een zekere mate van diepgewortelde oprechte liefde en respect voor elkaars tegenstrijdigheden.Hoe vaak heb ik niet in het gat van de deur gestaan ,vastbesloten om deze dit keer voorgoed te sluiten, maar steeds was daar dat sluimerende gevoel dat als een donzen deken mijn vastberadenheid toch weer in slaap suste.
Jij hoorde bij mij ,zo voelde wij beide, en ook al had ik vaak het gevoel dat je als een slecht passend maatpak mijn ziel trachtte te bekleden, toch kon en wilde ik niet zonder je ,al heb ik mijn eigen zwakheid in deze vaak vervloekt.
En nu ben je slechts de zoveelste schim in de klucht die mijn liefdesleven heet, maar waarom voelt jouw afwezigheid dan zoveel zwaarder dan je allerslechtste aanwezigheid ooit gedaan heeft?
Categorieën: Liefde
10 reacties
Mien · 11 mei 2009 op 17:26
Oei … een kort debuut en meteen een fout in de titel.
Ik vind deze column een kruising tussen tegeltjeswijsheid en candlelightverdriet.
Veel te kort ook voor een column.
Er zitten wel leuke zinnen en taalvondsten in.
Kortom potentie is aanwezig.
Maar laat je vooral niet ontmoedigen door deze criticaster.
Volgende keer beter.
Mien
arta · 11 mei 2009 op 18:09
Dit stukje bestaat uit slechts zes zinnen!Zo’n kort stukje vraagt om to the point-zinnen en een duidelijk punt. Die missen hier beide.
Garuda · 11 mei 2009 op 18:53
Tja, voor mij is het een inleiding van het complete verhaal of de gewenste complete column. Je sluit af met een vraag, maar nu wil ik het antwoord lezen. Eens met Mien en Arta dat het iets te kort is dus. Maar…volgende keer beter!
En reacties zijn altijd fijn hoor, van Mien Kritiek!
@ Mien: 😉
SIMBA · 11 mei 2009 op 19:47
Welkom op CX, dat in de eerste plaats.
Jouw stukje is wel heel erg kort en de rommelige interpunctie maakt dat het niet prettig leest.
Enne….”silte” 😕 :eh:
DACS1973 · 11 mei 2009 op 20:56
Hallo Mosproe,
Dit is eerder een overpeinzing dan een column. Als je een goede column wilt maken moet je prikkelend schrijven. Een situatie herkenbaar maken, soms vanuit een verrassend perspectief. Met een afsluiting die blijft hangen, een pakkende uitsmijter, een slotzin die indruk maakt. Probeer je ook eens door andere columnisten te inspireren. En laat je niet ontmoedigen door kritiek. Onze opmerkingen zijn opbouwend bedoeld.
Groet,
DACS1973
Dees · 11 mei 2009 op 22:27
Foutjes kunnen een goed stuk voor mij niet echt bederven als ze uit niet beter weten voortkomen. In dit geval ben je zo inconsequent met gemaakte interpunctiefouten dat het me wel begint te storen.
Voor komma’s, punten, vraagtekens, uitroeptekens, e.d. komen geen spaties. Erna wel. Je eerste zin vind ik mooi, je laatste ook. Samen al een beetje teveel in een column (melodrama op de loer) en tussenin staat te weinig om eea goed te maken. Toch denk ik dat er wel een schrijver in je zit, dus kom maar op met de volgende.
LouisP · 11 mei 2009 op 23:15
M.
zelfs ik heb wat foutjes gezien. Maar ook enkele mooie zinnen.
‘Een slecht passend maatpak’ is een mooie vondst.
groet,
L.
Macx · 12 mei 2009 op 10:39
Het gevoel zit diep. Dat maakt deze tekst mij wel duidelijk. Toch vind ik het niet zo goed op deze site passen tenzij je er een heel mooi verhaal van weet te maken. Ook jammer van de foutjes.
Fem · 12 mei 2009 op 10:53
Kort kan best verfrissend zijn, zeker als je -zoals ik soms- te lui bent om lange columns te lezen :oeps:
champagne · 12 mei 2009 op 11:01
Ik vind dat je mooie zinnen weet te formuleren. (Het maatpak werd al eerder genoemd.) Wat mij betreft smaakt het naar meer en had deze ‘column’ veel langer mogen zijn!