De ‘#laarzenactie’ voor staatssecretaris Martijn van Dam

Bij elkaar ben ik toch bijna een hele dag bezig geweest met het schrijven van een column over deze actie. Zoals ik dat altijd doe, begon ik gewoon in mijn hoofd, maakte ik aantekeningen op papier en later zelfs in het programma Microsoft Word. Hele A4 vellen heb ik volgeschreven en getypt. Over de hoeveelheid laarzen die bij mij op de deel staan en over hoe oneerlijk het allemaal is. Toch lukt het me niet om een goede en vooral scherpe column te schrijven over de oorzaak van de laarzenactie.

Dat het schrijven van zo’n column niet lukt zal te maken hebben met het feit dat ik er te emotioneel bij betrokken ben. Om mij heen zie ik de gevolgen van het afschuif-regeringsbeleid zoals dat in de afgelopen jaren is gevoerd. Ondoordringbare bergen papier met regeltjes die zijn opgesteld door mensen die nog nooit een koe van dichtbij hebben gezien. Papieren vol met getalletjes, schema’s en grafieken die moeten vertellen hoeveel de gemiddelde koe eigenlijk poept en wat er allemaal in die poep zit. Hoeveel grond je nodig hebt per koe en of je dan zo vriendelijk wil zijn om de grond onder een boom niet mee te tellen want de satelliet die boven de aarde hangt kan die vierkante meters niet registeren.

In mijn omgeving zie ik de rare bewegingen van mijn collega-boeren en vrienden met een zwaar gemoed aan. Wat moet ik zeggen tegen een iemand die plotseling besluit om zijn hele veestapel te verkopen of zijn grond voor veel te weinig geld van de hand doet? Gemaakte financiële afspraken blijken ongeldig nu de Rabobank een credietstop voor de veehouderijen heeft afgekondigd. Friesland Campina is zenuwachtig, wil van alles voor de boeren doen, maar mag niets van overheidswege. En nu? Nu is het afwachten. De veehouders die op dit moment niets verdienen moeten gewoon rustig wachten op de inzet van staatssecretaris van Dam die al ruim 500 dagen bezig is om het woord derogatie te doorgronden.

Het financiële dagblad kondigde zojuist (zaterdag 22-10) aan dat staatssecretaris Martijn van Dam 23 miljoen extra gaat investeren. Extra? Was dat geld al niet veel eerder voor ons bestemd? Had staatssecretaris Martijn van Dam daar al niet veel eerder iets mee moeten doen? Extra? Hoezo extra. Volgens mij was Martijn van Dam erg druk met een lectoraat over weidevogels. Ik mag hopen dat hij er inmiddels achter is dat de toekomst van de weidevogels in Nederland zonder boer ook op het spel staat.

Als boer zou je er depressief van worden en misschien ben ik dat ook wel. Ik denk namelijk dat we te laat zijn. Binnenkort zijn we afhankelijk van het geld dat staatssecretaris Martijn van Dam op vrijdagavond in Nieuwsuur benoemde.  Geld dat hij allang had moeten besteden aan steun en een goede strategie. Nu het te laat is gaat hij ons helpen. Maar eerst… Als lezer heeft u het natuurlijk allang begrepen. Eerst moet er nog vergaderd worden, een commissie samengesteld, voor- en tegens afgewogen, opnieuw vergaderen, ideeën indienen en laten afwijzen, opnieuw vergaderen, een tweede commissie samenstellen, inventariseren (hoeveel boeren zijn er nog over) een gezamenlijke bespreking met mensen uit de praktijk… enzovoort bla bla.

Of ik tegen die tijd nog boer ben, durf ik niet te zeggen. Bij mij thuis zijn de kinderlaarzen inmiddels in dezelfde maat als die van mijzelf. Het woord bedrijfsopvolging durf ik echter niet meer uit te spreken. In plaats daarvan roep ik steeds; ‘Doorleren jongen, doorleren. Haal je HBO en kies een master opleiding. Tegen die tijd weten we misschien meer’.

Die scherpe column over het afschuifbeleid en staatssecretaris Martijn van Dam is er dus niet gekomen. In plaats daarvan kon je iets lezen van de onzekerheid waar alle veehouders op dit moment in verkeren.

Daarom besluit ik met het plaatsen van een YouTube filmpje van Melkveehouder Eline Vedder Monaster. Want wat zij zegt, zo voel ik het ook.

© J.Oost