De moestuin – slot

Met een laatste geruis van zijn machtige bladeren zijgt de enorme rode kool, de trots van mijn tuintje, gespreksonderwerp met vele  voorbijgangers ( ” Goh meneer die doet het goed hè”)  ter aarde.
Geveld door de koolvlieg die haar eieren ( het zijn altijd weer de vrouwtjes die verwoesting zaaien, maar dit terzijde..) tegen de stam legt waarna de larven zich smakelijk door de stengel vreten. Binnenin begon zich juist een harde kern te vormen die over een maand vermengd met  zachte appeltjes onze hachee zou  begeleiden. Ik geef het op. Murw geslagen door de niet aflatende aanvallen van
naakt -en huisjesslakken, wortel -en preivlieg, slasnuiter, uienmot, bonenluis en aardappelwants. Het schattige koolwitje dat her en der in mijn tuintje neerstreek blijkt overnight genoeg nakomelingen te hebben verwekt om mijn,met zoveel zorg uit héle kleine zaadjes opgekweekte, spruitkoolplanten naar de gallemiezen te helpen.
Letterlijk honderden groene rupsjes knagen zich welgemoed door het malse blad en laten een slagveld vol gaten achter,bij voorkeur in de nieuwe jonge scheuten. Geef ze eens ongelijk als bij de Febo alle luikjes open staan.

De woorden ontmoedigend en teleurstellend zijn een zwakke weergave van mijn werkelijkheid.
Een dag te laat en de andijvie is doorgeschoten, even niet opgelet na een weekje regen en de vroege aardappelen vallen in kwalijk riekend snot uiteen. Het enige dat welig tiert is het kleefkruid en de beide netels; dove -en brand, waarvan de laatste elke week een nieuwe generatie op mijn bedjes loslaat en me nu zo vaak gepijnigd heeft dat immuniteit mijn beloning zou moeten zijn.
Elk biologisch tegenoffensief, van biervallen tot koolkragen is gesmoord in de nietsontziende vasthoudendheid van mijn veelkoppige vijand.
En wat wel lukte krijg je juist in deze tijd van het jaar bijna gratis mee bij die irritante oelewapper van Albert Heijn.
Natuurlijk had ik grove middelen in moeten zetten, stoepenzout, spuitbussen met vliegverdelger, luizenspray, slakkenkorrels,vlindervallen.
Hoe meer doodskoppen en waarschuwingen hoe beter: ‘ Pas op voor oraal gebruik, bij contact met de ogen een arts waarschuwen, niet inademen, bij doorslikken maag leegpompen.
Maar als bio keuterboer uit de tijd van de Kleine Aarde moest ik zonodig bewijzen dat het millieu aan mij een goede had.
En nu is het óp.
Toe maar jongens ga je gang, jullie zijn de natuur ik ben een
nietige machteloze buitenstaander.
Ik ben er klaar mee, ik geef me over.
Ik maak de laatste foto’s, pluk hier en daar nog een mini-uitje en een
half aangevreten aardbei en trek de tuin achter me dicht.
Maar..’ mind you, I’ll be back..!’