De nieuwe Amerikaanse eeuw

Graag wil ik met dit stuk de aandacht vestigen op een misselijkmakend en uiterst onprettige omstandigheid, die ons langzaam maar zeker wordt opgedrongen. Door wie, zal gelet op de titel, niet moeilijk te raden zijn. Zonder dat het grootste gedeelte van de wereldbevolking het wellicht doorheeft zijn wij sinds 11 september 2001 elke dag getuige geweest van de uitvoering van het meest gewaagde machtsspelletje, dat de Verenigde Staten ooit op de planken plachtten te zetten.

Onder de titel ‘de nieuwe Amerikaanse eeuw’ heeft de huidige bewoning van het Witte Huis een extreem ingewikkeld, in intriges en leugens geweven plan in werking gesteld, dat tot doel heeft het uitbouwen van de toch al niet mis te verstane macht van de Noord-Amerikaanse gigant, tot een situatie van complete macht en controle. De almachtige heerser.

De architecten van dit uiterst ambitieuze plan gaan uit van het idee, dat gezien de VS op het wereldtoneel toch geen directe concurrentie hoeft te verwachten, dat een reden zou moeten zijn voor de VS om dan ook maar de volledige macht, waar ook ter wereld, uit te oefenen of zonodig op te dringen. Met als enige reden, omdat men het kan. Daarbij eigenen de VS zichzelf het recht toe om waar dan ook ter wereld in te grijpen en de situatie ter plekke zo in te richten dat het in de eerste plaats vooral de Amerikaanse belangen zal behartigen. De oorlog tegen Irak kan hierbij gezien worden als het model voor het toekomstige Amerikaanse beleid. Om deze oorlog te kunnen voeren, schuwden de VS het voorliegen van hun trouwste en oudste bondgenoten en vrienden niet. De gehele aanleiding voor de oorlog werd gefabriceerd en bij elkaar gelogen. Een boude uitspraak, ware het niet dat wij dagelijks het ware verhaal achter de oorlog in Irak voor onze ogen in de media krijgen uitgesponnen. De waarheid komt langzaam maar zeker aan het licht. Het ergste hierbij is wellicht nog wel dat niet ‘alleen’ de wereld voor het lapje is en wordt gehouden, ook het Amerikaanse volk en uiteraard zij, die hun leven gaven en nog steeds in de waagschaal stellen om de zogenaamde dreiging van een ‘nucleaire’ of een ‘biologische’ Saddam te bezweren, de mannen en vrouwen van de Amerikaanse en Engelse strijdkrachten.

En daarmee is toch wel het meest onvoldongen feit aan het licht gekomen. De ultrarechtse administratie in het Witte Huis speelt niet alleen met de levens van onschuldige burgers in onderdrukte landen zoals Irak, het is tevens bereid om zijn eigen burgers op te offeren om het ultieme doel te bereiken: ‘World domination’. Ordinaire machtswellust of gewoon expansiepolitiek. Al populair sinds de tijd van de Neanderthalers.

Bovenstaand relaas is helaas niet een paranoia hersenspinsel van samenzweringstheorie fanatici of onvervalste Amerika-haters. De genoemde al uitgevoerde plannen en de toekomstige spelletjes van de ultraconservatieven, zijn gewoon te lezen op een website van een duistere organisatie, die zichzelf ‘Project for the New American Century’ noemt. Deze organisatie wordt door velen gezien als de denktank van de huidige Amerikaanse regering. Wat niet vreemd is aangezien veel leden van deze ‘stichting’ tevens lid zijn van de administratie van President Bush. En zeker niet de minsten. Een van de architecten van een van de doctrines, waarmee de website van de stichting is gelardeerd, is een zekere Wolfowitz, onderminister van Buitenlandse Zaken. Zijn nu al beruchte en bedenkelijke Wolfowitz-doctrine wordt gezien als de blauwdruk van de plannen, die na 11 september in werking zijn gesteld. Plannen overigens die door de heren waarschijnlijk al zijn geschreven aan het eind van de eerste Golfoorlog. Helaas voor de schrijvers kwam na die oorlog een Democratische President (Clinton) aan het bewind en die moest niets hebben van de plannen. Bush jr daarentegen wel. Andere ondertekenaars van Wolfowitz zijn doctrine zijn voorzitter van de Foundation, Perle, Minister van Defensie Rumsfeld, vice-president Cheney, National Security adviseur Condoleeza Rice, gouverneur van Florida Jeb Bush en vele andere zeer vooraanstaande (Republikeinse) politici en ambtenaren. Opvallend is dat de President zelf, als steunbetuiger, nergens is te vinden op de site. Maar dat al zijn adviseurs en ministers wel van de partij zijn en dat het geheel op het moment in werking is, is wellicht een vingerwijzing naar de gedachten van de eerste burger. De plannen van deze haviken zijn zo wijdverbreid en ingewikkeld, maar zeker zo zorgwekkend, dat het bezoeken van de website www.newamericancentury.org de moeite waard is, om zelf te kunnen lezen wat voor boze plannen de hoge heren in het Witte Huis nog allemaal in hun hoge hoed hebben. Een ding is zeker. Het einde van de huidige spiraal van leugens, intimidatie, geweld en oorlog is nog niet in zicht. En mensen die denken dat Europa niet aan de beurt zal komen mag zichzelf naïef noemen. De VS hebben al vaker laten zien dat vriendschap voor hen geen enkele betekenis heeft. Reken in ieder geval niet op het laffe Den Haag. Onze ‘leiders’ dragen tegenwoordig standaard kniestukken.

Kirizu Rebani