Mijn broer had die zomer vakantiewerk gedaan, en van zijn verdiensten kocht hij een platenspeler. De eerste bij ons in huis. Daarmee veroorzaakte hij ongewild een kleine cultuurshock. We konden nu vaker naar ónze toenmalig favoriete muziek luisteren. Vader was principieel tegen Engelstalige “pop” muziek en dat leidde tot menige discussie. Zijn favorieten kwamen voor in het rijtje vaderlandse artiesten. Wij waren eerder voor de Beatles en de Stones. Dat vond hij maar la la. De allereerste L.P. die werd aangeschaft was er trouwens een van Simon & Garfunkel; The Bridge over troubled water.

Vervolgens groeide de collectie gestaag. The Beach Boys, Santana, Bob Dylan, Cat Stevens, the Dubliners, C.C.R., verzamel lp.’s, kortom van alles sleepten wij van de platenzaken mee naar huis. We probeerden elkaar af te troeven met telkens weer nieuwe vondsten. Toen mijn broer met een plaat van Deep Purple thuiskwam betekende dat voor mijn vader opnieuw een cultuurshock. Hier was hij dus echt niet over te spreken. Eerlijk gezegd was het ook niet mijn keuze. “Child in time” heb ik altijd een verschrikkelijk nummer gevonden.

 

Tegenwoordig kan je zoveel muziek binnenhalen als je wilt en dat is voor muziekliefhebbers een zegen. Je kunt je het niet meer voorstellen, om eerst te moeten sparen voordat je weer eens een plaat kan aanschaffen van je favoriete artiest(en). Toch had dat idee ook wel zijn charme.

G. van Stipdonk

Categorieën: Algemeen

G.van Stipdonk

Gerard van Stipdonk. Mijn motto: Wie schrijft die blijft.

19 reacties

Spencer · 27 september 2013 op 09:25

Beetje erg kort.

    g.van stipdonk · 27 september 2013 op 19:19

    mijn docente journalistiek zei altijd: “schrijven is schrappen”.

Libelle · 27 september 2013 op 09:27

Ja dat had ook wel zijn charme, ik prefereer het zelfs.

    g.van stipdonk · 27 september 2013 op 19:20

    ook nog een liefhebber van die goeie ouwe L.P.?

pally · 27 september 2013 op 12:25

Een uitwerkt sfeerbeeld toevoegen van toen (en nu) had meer body kunnen geven aan je stukje. Het onderwerp is leuk.

pally · 27 september 2013 op 17:31

sorry, ik bedoel ‘uitgewerkt’

    g.van stipdonk · 27 september 2013 op 19:21

    bedankt voor de reactie, zal het advies ter harte nemen.

Robin Simon · 28 september 2013 op 09:07

Leuk onderwerp! Kort en krachtig omschreven.

    g.van stipdonk · 28 september 2013 op 13:44

    Bedankt voor deze positieve reactie. Een goede stimulans om op deze weg door te gaan.

Mien · 28 september 2013 op 14:58

Ooit met een zomerlang aardbeienplukken een stereocombi bij elkaar gespaard. Zo’n grijze bak met platenspeler en daaronder de tuner gekoppeld. Volgens mij zaten er zelfs twee boxen bij die je eraan kon pluggen. Formaat halve schoenendoos. Veel plezier van gehad en helemaal stuk gespeeld. Wat was ik blij met di stereocombi. En ja, grijs gedraaid. Mijn eerste aanwinst. Rock opera ‘Jezus Christ Superstar’, met het mooie nummer: “What’s the buzz …” and “I dont know how to …”. Tweede aanwinst. Boudewijn de Groot ‘Greatest Hits’, de blauwe. Nee, niet die van de Beatles, want die heb ik pas later aan mijn collectie toegevoegd. “Daar zeilde aan de Noordzee … de Noordzee … een meisje van zestien, zestien lentes zo pril … minister president … slaap maar zacht.” Verder volgden, Santana’s ‘Abraxas’ … juist ja … met klassiekers ‘Samba Pati’, ‘Black Magic Woman’ en ‘Oyo como va’. Dan ELO’s ‘Can’t get it out of my head’. Leonard Cohen ‘Greatest hits’ mocht ook niet ontbreken. En helemaal vergeten, maar toch op nummer twee qua aankoop ‘Bridge over troubled water’. En ja, ik heb ze nog allemaal. Op een rij en in een muziekkratje, die elpees. Ik doe ze nooit meer weg. Leuke column. Brings back memories. En nu neem ik nog even een kopje thee en draai op mijn oude Dual-pickup een stukje ‘Tea for the Tillerman’. Zeker weten, ik ben helemaal in mijn element op muziek gelezen door Shure.

    Nachtzuster · 29 september 2013 op 00:38

    Ja Mien, de nostalgie herleeft! Zeker de pick-up met ingebouwde of aangeprikte boxen. Maar waar is je linkje? Kwam die niet door de keuringdienst heen?

    Leuke, fijne column, G. Ik heb mijn LP’s van weleer bij mijn ex laten staan en heb daar zwaar spijt van. Mijn allereerste juweeltje was Fleetwood Mac’s ‘Rumours’. De koning te rijk was ik!

      g.van stipdonk · 29 september 2013 op 11:51

      Dank je wel. Fleetwood was toendertijd ook een van mijn favorieten. Gelukkig heb ik ze enkele jaren geleden in Ahoy nog aan het werk kunnen zien.

Mien · 28 september 2013 op 15:26

Helaas, ik wilde reageren, maar mijn reactie wacht op goedkeuring. Van wie weet ik niet? Maar die melding kreeg ik: ‘Je reactie wacht op goedkeuring’. Overigens is het een leuke reactie die zeker gewaardeerd zal worden door onder andere Nachtzuster. Heb geduld. Ik heb de melding al doorgegeven aan de redactie. Misschien is de reactie te lang of is de link die in de reactie staat ’too much’. Ik denk het niet. Heb al eerder links meegezonden in een reactie.

g.van stipdonk · 28 september 2013 op 17:38

Frappant! Dat zijn allemaal platen die ook in onze collectie voorkwamen. Jezus Christ heb ik helemaal grijsgedraaid en kon ik op den duur van voren naar achter helemaal van buiten nazingen.

Ferrara · 29 september 2013 op 14:27

Tjonge daar zat ik weer in mijn kamertje in het zusterhuis met mijn platenspeler waarvan het deksel de geluidsbox was. (1967)
Ik heb nog een stukje in mijn archief “My Generation” naar aanleiding van jouw schrijven misschien toch maar insturen.

Meralixe · 29 september 2013 op 16:20

Toen ik vijftien jaar oud was (1966) had ik een transistorradiootje waar ik via een vakantiejob, verschiet niet, meer dan honderd uur voor gewekt had! Later kocht ook ik onder meer de L.P. Flowers met onder meer Backstreet Girl waarvoor ik verschrikkelijk veel zuurverdiend geld diende te betalen. Ik kocht de ‘plaat’ in een winkel met een steengoede stereo-installatie. Thuis, op mijn platendraaier-met-deksel-als-geluidsbox kraakte zowat alles. 🙂

    g.van stipdonk · 29 september 2013 op 18:48

    Backstreet girl, schitterend nummer vond ik dat toendertijd. Ik ga die plaat meteen nog eens van zolder halen. Eens horen hoe dat tegenwoordig in de oren klinkt.

Mien · 1 oktober 2013 op 16:33

Off topic:
[quote]En nu neem ik nog even een kopje thee en draai op mijn oude Dual-pickup een stukje ‘Tea for the Tillerman’. Zeker weten, ik ben helemaal in mijn element op muziek gelezen door [url=http://static.bax-shop.nl/components/com_virtuemart/shop_image/product/shure_m35x_spherisch_element.jpg]Shure[/url].[/quote]

Ik was toch even benieuwd of het element werkt!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder