We hokten op een etage in het centrum van Groningen. Een grote, hoge kamer met twee bijna even zo grote, hoge ramen met daartussen een erkertje. We keken uit op één van de oudste panden van de stad in een smalle winkelstraat: een vervallen, oud krot van drie hoog. Gordijnen hadden we niet. Dat was niet nodig. Er kwam toch nooit iemand langsvliegen op die hoogte, behalve een verdwaalde duif en overburen waren er niet. Het éénpersoons bed, dat ongeveer 15 centimeter hoog was, zoals in die tijd gebruikelijk, stond vlak onder één van de grote ramen. Daarin was het krap slapen en lekker vrijen, want je kon je er gemakkelijk uit laten rollen en op de rieten tegels verder klooien als er meer ruimte nodig was. Het prikken van het riet was op de meest hartstochtelijke momenten niet storend. Naderhand was je wel even bezig met splinters uit je kont te halen, maar daar werd je na verloop van tijd steeds handiger in.

Op een ochtend bedreven we het minnespel vol overgave in een aangenaam voorjaarszonnetje. We vergaten de rietprikkels en alles om ons heen en rollebolden over de vloer. Moe maar voldaan strekten we ons na het hoogtepunt in volle naakte glorie uit en… werden wreed uit dit mooie moment gehaald door een daverend applaus, gefluit en gejoel. Waar kwam dat nou vandaan? Het klonk zo dichtbij!

We keken naar buiten en ja hoor! Het geluid kwam van de overkant uit het onbewoonde pand. Uit de raampjes hingen vijf mannen die uit hun dak gingen en ons toejuichten: de ereloge in de peepshow die we net hadden weggegeven. Ik griste het laken van het bed en probeerde mijn naaktheid te bedekken. Mijn toenmalige partner stond op, maakte in vol Adamsornaat een buiging voor het raam en het gejuich zwol aan. Ik voelde me een hoer.

Een krap uurtje later verliet ik het pand om boodschappen te doen. Zodra ik mijn neus buiten de deur stak, klonk er hoog boven me gefluit en een mannenstem riep: “Hé, wanneer is de volgende voorstelling?” Ik heb nog nooit zo diep in mijn kraag gedoken over straat gelopen. Niemand kon het zien, maar ik bloosde tot aan mijn teenwortels.

Een paar maanden geleden was ik sinds 28 jaar weer voor het eerst in Groningen. Ik wilde per se langs een paar huizen waar ik op kamers had gewoond om te zien of ik er herinneringen kon terugvinden. En die vond ik. Er was weinig veranderd. Op het adres Brugstraat 24 had enkel het oude pand een grondige restauratie ondergaan en ik zag dat er inmiddels het Noordelijk Scheepvaartmuseum gehuisvest was.

Ik keek omhoog naar het erkertje aan de overkant en vond deze bizarre, verdrongen herinnering terug. Ik kon er eindelijk hartgrondig om lachen.

De schaamte voorbij…

Categorieën: Algemeen

13 reacties

Bakema_NL · 13 april 2004 op 11:23

Hahaha, geweldig, die gasten zullen idd gelachen hebben.
Toen ik in Amsterdam woonde had ik een buurvrouw die zich altijd voor het raam stond af te drogen. ik keek zeg maar op tuinen en zij woonde om de hoek, dus ik keek zo schuin naar binnen, met een sprong had ik zelfs binnen kunnen zijn, zo dichtbij was het. Het zag er allemaal aardig uit…zij was de schaamte zowiezo al voorbij dus. 😛

Shitonya · 13 april 2004 op 11:35

Geinig 😀

luckyleo · 13 april 2004 op 11:42

Hahahahaha, wat mooi! 😀

R@@F · 13 april 2004 op 12:14

Ach, ach onze eigen Ma3anne is dus heel even een pornoster geweest in het verleden!!

Erg gelachen!!

R@@F

Sarakim · 13 april 2004 op 14:09

Het is mogelijk in Groningen….

Dapper dat je het durft te delen hoor 😉 Leuke column.

deZwarteRidder · 13 april 2004 op 15:00

hebben we niet allemaal zo een situatie gehad tijdens het sexspel waarvan je denkt….wat een afgang.. erg herkenbaar en leuk geschreven ma3anne

Kees Schilder · 13 april 2004 op 15:17

Maar geef toe; het is wel een wip die je nooit meer vergeet. 😛

pepe · 13 april 2004 op 17:52

Hihi geweldige column ma3 🙂 kostelijk gelachen hier.

Heb je nog meer geheimen uit het verleden?? 😉

viking · 13 april 2004 op 18:40

😀 😀 😀
Ik geloof dat ik bij een paar mensen een paar [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=1426]herinneringen[/url] heb losgemaakt…

Mup · 13 april 2004 op 19:29

Applaus voor het beschrijven van deze herinnering,

Groet Mup.

Dees · 13 april 2004 op 20:50

Hahahah, leuk…

Krijg idd een soortgelijke herinnering (nog steeds inclusief schaamrood), maar dat had met beveiligingsapparatuur en ongebruikelijke plaatsen te maken, dus meer mijn eigen schuld.

Maar ik dwaal af. Heb smakelijk gelachen om je column!

Mosje · 13 april 2004 op 21:28

Morgen en overmorgen ben ik in Groningen. Zal dat adresje ook eens bezoeken 🙂

Enne, Desaparecida, over jouw ervaring zien wij volgaarne een column tegemoet!!

Ma3anne · 13 april 2004 op 22:00

Inderdaad, Viking, door jouw ontboezemingen met die fles cola uit de koelkast kwam ik op het idee dit op te schrijven. Dank voor de inspiratie. 😀

R@@f: Jammer van die schaamte destijds. Een carrière als pornoster had me misschien meer poen opgeleverd dan zulke keurige baantjes als juf en zo.

Sarakim: Na 28 jaar is het niet dapper hoor, om zo’n verhaal op te schrijven. Gewoon nu lekker van alles uitvreten, meid, en dan durf jij daar over een jaar of dertig ook wel mee voor de dag te komen.:-D

Ridder: Kom op met jouw seksflaters! Je maakt me nieuwsgierig! 😛

Kees: Er zijn inderdaad wippen en wippen. 😆

Pepe: Jaja. Geheimen genoeg, maar of ik die allemaal wil prijsgeven? Dat kan ik jullie niet aandoen! 😮

Desaparecida (gossamme, wat een moeilijke naam!): Wat voor beveiligingsapparatuur? Condooms? Ik kijk al uit naar je column hierover.

Mosje: Wil je dan even een bezoekje brengen aan het Scheepvaartmuseum (tweede verdieping) en kijken of je een gouden ring met 4 aquamarijntjes in die kamer met de erker ziet liggen? Die ben ik daar kwijtgeraakt. Bij voorbaat dank. 🙂

Iedereen bedankt voor de reacties. ook de mensen die alleen maar gelachen hebben zonder commentaar. 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder