De slimste mens

Ik ben een trouwe fan van het televisieprogramma ‘de slimste mens’. Na het nieuws van acht uur ‘s avonds pak ik snel de afstandbediening voor een druk op knop nummer 2; precies op tijd om Maarten van Rossum, het enige jurylid van het programma en zittend in een strakke fauteuil, nors voor zich uit te zien kijken.

Misschien moet ik wel zeggen: ‘ik ben een trouwe fan van Maarten van Rossum’. Met een fijne neus voor onbenul, drukt hij op een baliebelletje om in te grijpen bij stompzinnigheid. Dat gebeurt zonder tact en terughoudenheid. Baf, recht voor zijn raap en ik vind dat dit in 95% van de gevallen terecht.

Maar we hebben het toch over het programma ‘de slimste mens’? Ja, maar de tijd dat daar de slimste mensen zaten is passé. Er is haast geen slimme mens meer die zich wil lenen voor reageren op vragen die alleen te  beantwoorden zijn als je de TV of Bioscoop frequenteert. Als een kandidaat op het niveau van ‘goede tijden slechte tijden’ de vragen als een salvo goed beantwoordt, slaat Maarten zijn hand beurs op de bel en beschimpt de opsteller van de vragen en de persoon die zich leent voor het kennen van dit soort onbenulligheden. Ik vind het prachtig. Ook gebeurt het omgekeerde: als zelfs op dit soort vragen kandidaten het antwoord schuldig blijven, klinkt opgewekt gebel en dan complimenteert onze brombeer de kandidaten.

De start van de serie van dit jaar was voor mij wat moeizaam. Er zat een onuitstaanbare en verwaande Kees die, dankzij de zwakke tegenstand, zeven uitzendingen mocht blijven. Wat een ergernis. Zeven keer hopen dat Kees zou sneuvelen, kostte mij veel energie.Zelfs de kanonnades van Maarten boden geen soelaas.

Het absoute hoogtepunt van de serie van dit jaar was gisteren. De vraag was ‘noem de drie buurlanden van Finland’. Niemand kon dit vraagstuk oplossen. Naast de juiste landen (Zweden en Noorwegen), noemden de kandidaten in plaats van Rusland: IJsland en Groenland. Moet je nagaan: twee eilanden heel ver van Finland in de Oceaan! Maarten maakte werk van zijn gebel. Hij brieste als een zeeleeuw. Dit waren antwoorden die niet onderdeden voor die van de toeristen die in de zestiger jaren op de landkaard van Frits Bom,  Barcelona als verblijfplaats aanwezen als dit het Gardameer moest zijn.

‘Dit is nu het gevolg van het feit dat aardrijkskunde is verdwenen van het pretpakket op onze scholen. Dit is het onbenul ten top’. Maarten was ontzet. De kandidaten glimlachten wat verlegen.

Mijn vaste lezers herinneren zich ongetwijfeld dat ik eenzelfde geluid liet horen over de Nederlanders die geen Duits meer leerden en als idioten staan te brallen op terrassen in Tirol.

Soms, als ik verbaal gas geef, zegt men wel eens ‘je lijkt van Rossum wel’.Ik vind dat een compliment.

Ik zal op mijn navigatiesysteem geen ‘Groenland’ intoetsen als ik naar Finland wil.