Daar gaan ze weer de stumpers
als je niet in staat bent een vak te leren
kun je altijd nog bij de politie
hoe jonger en naïever; des te beter
ook deze stumpers weten vaak niet waar ze mee bezig zijn
en doen maar wat
volgens hen zelf volgens de orders
ja, befehl ist befehl ’s Ochtends mij bij het bureau gemeld
met de mededeling
dat ik de voorruit van mijn eigen woning ging forceren
dit omdat mijn echtgenote
bezig in een echtscheiding
met haar vader alvast het slot had vervangen
of ik misschien assistentie kon krijgen
om escalatie te voorkomen
Maar ja ook hier
PERSONEELSTEKORT
dus moest ik maar zien
direct doorgereden naar de koopwoning
echtgenote geprobeerd te bellen
zo ook de kinderen (mobiel)
en natuurlijk ook de vaste aansluiting.
aangebeld aan de deur, maar geen gehoor
Dus de hamer op het voordeurraam gezet
niet veel later stond ik binnen
in de eigen koopwoning
nieuwsgierige buren kwamen kijken
zonder begrip uiteraard
lelijke opmerkingen uitend
want ja; zij was zielig en verlaten
niet ik
Uiteindelijk ook echtgenote gearriveerd
met een asociale vriendin
die het ook niet kon laten haar mondje te roeren
want ja hoe meer vuil je spuit
hoe veel groter je bent, toch
zo ook deze “geweldige dame” in kwestie
want rap van de tong was ze wel
zich een enorme vent voelend
En ja hoor
daar was de politie
was ik nog het glas aan het opruimen
moest ik naar achteren
weg bij het glas vandaan
want onze “helden” waren er bang voor
beweert echtgenote in kwestie
ineens een beschikking te hebben
Waar naar zij dacht
in beschreven was dat ik geen toegang meer mocht hebben
dit tot de eigen woning
dus met veel poeha
met handjes in de boeien op de rug
netjes door de halve straat afgevoerd
door onze “sterke arm” der wet
met wel ineens drie man politie
Twee met de auto gekomen
en natuurlijk ook één op de motor
staat toch interessant, of niet soms
achterin zittend in de boeien en de gordel
netjes naar het bureau afgevoerd
en natuurlijk in de cel gekwakt
met natuurlijk de Amerikaanse handjes tegen de muur
beentjes uit elkaar
Ik moet zeggen
mijn respect voor onze grote jongens
is dan ook enorm gegroeid
zeker als één van de broekies
er een persoonlijke vete op los gooit
voelen zij zich ineens de cowboy’s
van onze westerse maatschappij
als jonkies op een hobbelpaard
Jongens, ga vooral zo door; daar wordt je groot en sterk van
7 reacties
KingArthur · 10 januari 2008 op 14:52
Een onderwerp waar veel over te schrijven valt. Ik vind het wat jammer dat de tekst nogal staccato is neergezet, dit geeft het gevoel dat deze tekst slechts nog een outline is voor wat een langer verhaal kan zijn. Probeer kwalificaties te vermijden voor zover ze het doel van de tekst niet ondersteunen, geef de lezer zelf een kans te oordelen.
arta · 10 januari 2008 op 20:34
Een heel bijzondere schrijfwijze…bedoelde je het poëtisch of is er iets mis gegaan bij het kopiëren vanuit Word?
Om sommige stukjes moest ik echt lachen, de verontwaardiging spatte er vanaf!
Ik ben benieuwd naar je volgende inzendingen!
🙂
KawaSutra · 10 januari 2008 op 21:08
Och ja, die agentjes, de uitvoerende macht. Richt je pijlen beter op de wetgevende macht want daar zitten de echte cowboys, die verklaren je vogelvrij.
Ma3anne · 10 januari 2008 op 22:07
Hoi Tristan, leuk hier iets van je te lezen!
Door de bijzondere lay out is het iets tussen poëzie en een column geworden: een zogenoemde [i]poëlumn[/i].
Inhoudelijk vind ik het een heftig verhaal. Wat is recht en wat is krom, wanneer je op deze manier in de boeien wordt geslagen? 🙄
Wayan · 11 januari 2008 op 09:08
Nadat je je column in het klad hebt geschreven, laat je column – zoals een lekker stuk haas – 24 uur lang marineren in een goede bouillon, en ga er dan een goede column van bakken.
Nu ziet het er uit als een stuk rauw vlees, onverteerbaar dus.
Eric · 11 januari 2008 op 16:54
Al dingen gelezen die vééél beter zijn hoor !
Dees · 12 januari 2008 op 13:34
Het zwarte gehalte smaakt wel, de staccato mag dan hier een soort van trend zijn, ik heb er persoonlijk echt minder mee.