De stilte is tegenwoordig moeilijk te vinden. Overal is geluid. En zijn we een keer thuis, dan is er nog steeds die drang om aan de stilte te ontsnappen. Je leest het vaak in interviews van schrijvers, dat zij schrijven met muziek op de achtergrond.
Ik wil ook continu geluid. Soms zet ik de televisie aan, soms de radio of muziek. En dat terwijl dit allemaal afleidt van wat ik daadwerkelijk moet doen: schrijven. Zonder muziek is het saai in huis. Dat denken wij tegenwoordig altijd, maar muziek leidt af en afleiding zorgt voor onproductiviteit. Terwijl ik dit aan het schrijven ben branden de icoontjes van Spotify en iTunes op mijn netvlies. Ik ben maar één klik verwijderd van geluid. Maar ik hou mij sterk. Ik zal niet klikken. Ik schrijf, zonder afleiding, een stuk over schrijven zonder afleiding.
Je ziet het ook vaak bij mensen thuis. De televisie staat aan op de achtergrond. Of de radio produceert een deuntje. Als je er over na gaat denken is het een vreemde zaak. Luisteren wij echt naar die radio? Kijken wij echt naar de televisie overdag? Het enige wat overdag op de televisie te zien is zijn tuttige programma’s als Koffietijd of Tijd voor Max. Waarom wil ik zo graag die informatie op de achtergrond mijn brein binnen laten stromen. Waarom willen wij continu informatie krijgen als we op dat moment juist zelf informatie moeten genereren? Waarschijnlijk is de mens bang voor de eigen gedachte en vlucht hij weg in zinloze informatie op de achtergrond.
8 reacties
Libelle · 20 september 2013 op 09:19
Dat zet aan het denken!
Ik heb even gedacht en ik denk dat het van het type mens en van het werk afhangt dat je doet en van de gemoedstoestand en het voornemen om die te prolongeren of te veranderen. En dan zijn er nog invloeden van buitenaf zoals verkeersgeruis en het geneuk bij de buren. Ik dacht verder; elk mens zal toch zijn werk zo goed mogelijk willen doen en daar omstandigheden bij zoeken die dat faciliteren?
Gelukkig begon je niet over oorverdovende stilte..
Mien · 20 september 2013 op 09:28
Goede column.
[url=http://www.youtube.com/watch?v=sgNj2Sf_mgo]Into the great silence![/url]
Aanrader.
Mien · 20 september 2013 op 09:31
Goede column!
Kijk ook eens naar ‘Into the great silence’.
Prachtige film.
Zie de trailer op You Tube.
Chris · 20 september 2013 op 09:57
Als je denkt dat tv overdag tuttig is moet het het voor de grap eens een keer ’s avonds proberen……
Overigens ironisch, in een stukje over stilte schrijf je: “je ZIET het ook vaak …..” Waar zou dat op kunnen duiden??
Spencer · 20 september 2013 op 10:01
Om bang te zijn voor de eigen gedachte moet je wel eerst een eigen gedachte hébben.. Horror vacui, verveling, verslaving, er zitten veel kanten aan deze kwestie. Dat ik daar op kom terwijl het hier doodstil is..
Sagita · 20 september 2013 op 11:32
Leuk stukje maar hou het bij jezelf en generaliseer niet naar De Mens. Ik althans schrijf in stilte; voor zover ik dat buiten de deur kan houden en schilder graag bij klassieke muziek. Overdag staat bij mij de TV niet aan, want ja dat leidt te veel af. De radio niet. Overdag tijdens allerhande stomme karweitjes in huis is een klassieke zender op de achtergrond heerlijk ontspannend.
groet Sa!
Meralixe · 20 september 2013 op 12:57
Elk zijn methode zou ik zeggen. 🙂
Mijn ondervinding is dat ‘schrijven’ in stilte moet. Vergelijk het maar eens met seks. Wie kan er gezellig met de wederhelft wat stoeien terwijl een weerman op de radio slecht weer voorspeld of een schreeuwerige dame zegt dat er een spookrijder gesignaleerd is op de Antwerpse ring?
Overigens, een vrij goede column over een maatschappelijk probleem. Hierbij denk ik aan openbare ruimtes met van die melige ‘koopmuziek.’ Het werkt!!! Niet met mij…denk ik…(drie puntjes!!!) :rotfl:
Ferrara · 20 september 2013 op 20:48
Ik kon vroeger al geen huiswerk maken met muziek op de achtergrond en met schrijven en lezen is dat nog steeds het geval.
Onder normale omstandigheden staat hier overdag de TV niet aan. Ik zou niet weten waarom dat wel zou moeten. Geldt trouwens ook voor de meeste avonden.
En met die laatste zin heb ik echt helemaal niets. Gelukkig!