De verlichte cactus

Leuk! Kerst! Achter elke ruit hangt een dikke kerstman te grijzen naar je. In elke winkel vliegen de kerstballen je om je oren. Uit elke muziek installatie schallen vrolijke doch van met cliché doordrongen liedjes. Elke zelf respecterende bloemenwinkel verkoop kerstbomen. En als je geen zelf respecterende bloemenwinkel bent verkoop je op z’n minst een spuit busje met dennengeur. Kinderen zijn nog maar net bijgekomen van Sinterklaas, of de media en de winkeliers slaan ze weer met allerlei geweldige hebbedingen om hun oren. Gevolg? Ouders zouden niets liever willen dan die zeurende, drammende mormels met de eerste zak van Sinterklaas rechtstreeks naar Spanje vervoeren, maar helaas, net te laat. En niet alleen kinderen worden vervelend tijdens de feestdagen. Hoe vrolijk al die lichtjes ook zijn, hoe gezellig die muziek ook is, de feestdagen zorgen altijd voor ruzie en gechaggerijn. Kerstdiners moeten worden klaargemaakt, schoonouders moeten met tegenzin worden uitgenodigd, commentaar en zogenaamde ‘grapjes’ richting jouw kant moeten worden geaccepteerd en over die calorieën in al die lekkernijen mag met geen woord, nee nog geen lettergreep, worden gerept.

Toch vind ik de sfeer met kerst wel iets hebben. Gezellig aan de keukentafel om met zijn alleen monopoly te spelen en kerstkransjes te verorberen. Melancholisch het afgelopen jaar doorspreken en je weerzin uitspreken tegen al die weelde in Nederland terwijl ‘ze het in Afghanistan zo slecht hebben’, Dat we geen kransje willen missen om andere mensen die het net wat minder hebben wat tegemoet te komen terzijde. Overal kaarsjes, overal brandblussers binnen handbereik. Overal kerstbomen en engelenhaar. De sfeer zit er meestal goed in, en met je mond vol chocolade en koekjes is het sowieso al lastiger ruzie te maken zonder iemand onder te sprayen met een mengsel van nootjes, suikers en cacao.

Toch is er buiten het gedram van de kinderen en de geforceerde gezelligheid nog iets wat voor mij persoonlijk verschrikkelijk is aan de kerst. Kerstbomen. Voor veel mensen is het waarschijnlijk slecht in te denken, maar ik ben allergisch voor kerstbomen. Als ik nou alleen wat uitslag zou krijgen van de naalden, of een keer zou moeten niesen van de geur zou het tot daar aan toe zijn. Maar nee, ik krijg ontstekingen in m’n longen van de lucht. Met wekenlang prednison en antibiotica als lekkernij bij de tv als gevolg. Neem dan een kunstboom zou je zeggen. Goed idee, maar ook daar kan ik niet tegen, blijkbaar zit er in de stof waarvan de kunstbomen maken ook weer een snufje van het geen of iets waar ik doodziek van word. Gezellig is het voor mij dus niet om mensen uit te nodigen met kerst, want met kerststukjes en dat soort dingen hoef je niet aan te komen bij mij. En de gezelligheid is toch al vaak ver te zoeken aangezien er bij mij thuis geen kerstboom staat. En naar andere mensen thuis kan ik zelf ook niet, want je raadt het nooit.. die hebben vaak wel kerstbomen staan!

Toch zie ik een lichtpuntje in dit alles. Ik heb thuis een geweldig mooie cactus staan. Zo’n mooie grote weet je wel. Daar hang ik gewoon mijn lichtnet in. Ziet het er toch nog een beetje feestelijk uit. Een ster op de bovenkant en mijn eigen persoonlijke kerstboom is klaar. Met kerst word ik dus verlicht door de warme gloed van de verlichte cactus. En stiekem denk ik dat ik hiermee een trend ga zetten. Iedereen is al jaren het cliché van de kerstboom beu… Toch?