From hell, with love..

Als ik zijn kantoor inloop komt het gegrom me al tegemoet. Het schuim en het kwijl lopen langs zijn scherpe tanden en over zijn puntige kin naar beneden. Het mist net zijn klauwen die krassen maken op zijn bureau. Twee bloeddoorlopen ogen kijken me duivels aan. Normaal gesproken zou ik allang omgedraaid zijn. Correctie, ik zou niet eens in de buurt van zijn kantoor zijn gekomen.

Jong katje, boze wereld

Buiten zit een klein katje te janken. Een kleine, rode kitten van nog geen 8 weken oud schat ik. ‘Help mij, redt mij’, hoor ik door het gemiauw heen. Het gaat door merg en been. Op het moment dat ik op de auto afloop waar hij onder zit schiet hij de auto in. Dat wil zeggen, het chassis in. Hij wil niet naar buiten komen en is ontzettend bang.

Brief aan mijn buren

Geachte Heer en Mevrouw van Dijk,

Regelmatig vind ik in mijn brievenbus briefjes met enkele notities hierop in mijn brievenbus. Doorgaans vind ik dat niet zo’n probleem, tenzij de afzender het briefje in een blauwe envelop heeft verzonden. Echter, de laatste tijd bent u steeds vaker een van de afzenders, en daarom stuur ik u deze brief.

Inspirerend

Ik ben op zoek, echt ontzettend op zoek. Het begon een tijdje geleden al, op het moment dat ik dit schermpje voor het eerst openklikte en mijn handen boven het toetsenbord bleven hangen. Inspitarie. Intiratsie. Inspiratie. Waar haal je dat vandaan? Zelfs het woord kon ik niet zonder slag of stoot typen. Ik dacht, als ik dat eenmaal op papier heb komt de rest vanzelf wel. Niets bleek minder waar.