Inspirerend

Ik ben op zoek, echt ontzettend op zoek. Het begon een tijdje geleden al, op het moment dat ik dit schermpje voor het eerst openklikte en mijn handen boven het toetsenbord bleven hangen. Inspitarie. Intiratsie. Inspiratie. Waar haal je dat vandaan? Zelfs het woord kon ik niet zonder slag of stoot typen. Ik dacht, als ik dat eenmaal op papier heb komt de rest vanzelf wel. Niets bleek minder waar. Nachtenlang heb ik liggen malen. Graan maar ook gedachten. Het mocht niet baten. Af en toe fopte mijn brein mij met een ingeving. Helaas vergat ik die elke keer gelijk als ik het lampje van de badkamer aandeed. De inspiratie leek wel weg te spoelen met elke druk op de doorspoel knop.

Dan maar buitenshuis op zoek. In de schuur? Een hoop inspiratie om andere, creatieve dingen te doen. Jammer dat ik haar mond heb dichtgeplakt, zo mooi als ze daar zit, haar handen vastgebonden. Angst kan voor inspiratie zorgen, maar blijkbaar niet deze keer, niet bij haar.
Ik werp nog een blik op haar waterige ogen en de kettingzaag op het blad en loop dan verder. Dit geeft wel degelijk inspiratie, maar is niet geschikt voor een column.

Ik ben er moe van geworden, dat zoeken naar materiaal, naar geschikte gedachten. Als ik op de bank neerplof met een glaasje wijn vliegt mijn vinger over de afstandsbediening, om te blijven hangen op een documentaire over de 25 meest inspirerende momenten aller tijden. Ik kan me er niet toe zetten verder te kijken. Inspiratieloos, dit soort programma’s. Waarom verzinnen ze niet iets nieuws? Mijn hersenen zetten zich schrap ook deze opdracht uit te voeren, maar ik stop ze. Niet nu, zoeken naar inspiratie voor een stuk op deze site is vermoeiend genoeg. De 25 meest fascinerende schuur-bestemmingen. Ik slaap er een nachtje over en kijk morgen wel verder.