Hoe moeilijk kan het zijn om ouder te worden? Je wordt geboren en gaat van baby naar peuter door naar kleuter. Je gaat begint bij de peuterschool of anders wel de kleuterschool, door naar de basisschool. Daar begint het echte leven. Vandaag ben je populair en morgen word je alleen nog maar gepest. Je ontwikkelt je door de jaren heen en dan ineens moet je van je veilige school omdat je naar het voortgezet onderwijs gaat. Een nieuw begin, nieuwe ervaringen, soms beangstigend voor een 12-jarige. Ik kan die tijd nog goed herinneren. Tijd voor nieuwe vrienden dacht ik toen. De ervaring was anders dan ik me had voorgesteld. Niet goed, niet slecht, maar ok en heb geen vriendschap overgehouden na mijn eindexamen. Je bent 18, HAVO diploma in je zak en moet dan gaan bedenken wat je de rest van je leven wilt gaan doen. Dus doorstuderen, maar wat…? De extra lange vakantie is voorbij en je beseft dat je het nog niet weet en beslist om een verkort een MBO te doen. Leuk, niet moeilijk en 20 jaar als je klaar bent. Ondertussen wat langer kunnen nadenken en besluit een nieuwe opleiding te doen maar dan aan het hoger onderwijs. 25 Jaar als je ‘Bachelor’ en beseft ‘ik ben een kwartje rond’. Je probeert werk te vinden in je eigen branche, maar natuurlijk ligt de arbeidsmarkt weer eens op z’n gat.
Vanaf mijn fulltime job zijn de jaren voorbij gevlogen. Sinds 2 weken ben ik 29 geworden en mag nog 1 jaartje van de ‘20’ genieten. Bijna 30 word je al genoemd of 30 MIN. Waar slaat dat op?? Leeftijd is toch niet belangrijk? Dat zeggen ze althans. Nou leeftijd is wel belangrijk. Tien jaar geleden dacht ik echt dat mijn leven er wel anders uit zou zien op mijn 29e. Vroeger dacht ik inmiddels wel een succesvolle carrière te hebben opgebouwd op m’n 29e, dat ik wel getrouwd zou zijn en samen met mijn man een mooi huis hebben gekocht. Ook dacht ik dat ik zo rond mijn 30e levensjaar aan kinderen zou gaan denken.
Succesvol in mijn werk? Ja, maar carrière gaat nog komen. Kinderen kruisen mijn gedachten steeds vaker, aan de biologische klok ontkom je niet. Ik woon met 2 lieve katten in een mooi appartement en heb nog geen man aan mijn zijde. Met andere woorden, kids komen ook nog niet in de nabije toekomst . Je begint jezelf dan wel af te vragen of je vroeger de goede keuzes hebt gemaakt. Meteen maakt mijn verstand een correctie. “Je bent nog jong en hebt nog een heel leven voor je, geniet er nou maar van”.
Dat probeer ik nu weer te doen, na 2 weken denktijd. Ik kan wel bezig zijn met de analyse van mijn leven, maar die analyse behoort nu al tot het verleden. Ik ben er van overtuigd dat ik de juiste beslissingen genomen heb, maar de tijd is gewoon nog niet rijp voor de verwachtingen die ik vroeger had.
Hier een happy-‘bachelor’ op weg naar de 30, maar laat me nog even 29 zijn!
6 reacties
KingArthur · 30 januari 2008 op 12:33
Verwacht geen zak en het zal je nooit een teleurstelling opleveren. Tijd, waar maak je je zorgen over? Voor je het weet ben je er klaar mee, het is immers in een wip gebeurd. Daar waar je prioriteit aan geeft kan ook werkelijkheid worden.
Aardige overpeinzing maar ik heb toch nog wat te zeuren over de titel. Ik lees daar liever: Een weg naar 30.
Mup · 30 januari 2008 op 14:21
Minder tijd verspillen piekeren, en meer aan genieten.
Groet Mup.
KawaSutra · 30 januari 2008 op 21:27
Achteraf en terugkijkend valt het allemaal reuze mee, zul je zien, en vraag je jezelf af waar je je nu eigenlijk over hebt druk gemaakt. Dat dertigtal zegt niks.
Dees · 30 januari 2008 op 21:40
Ow, ik vond 30 worden ook gruwelijk, begon zo rond 11 uur oudejaarsnacht de minuten nog terug te duwen.
Een troost, als je er weer voorbij bent maakt het de daaropvolgende jaren niks meer uit.
Geniet van je happy bachelor status, want sja, eenmaal de drie vooraan en niets is meer hetzelfde.
Edwin_Z-town · 1 februari 2008 op 14:14
De regel: “Tien jaar geleden dacht ik echt dat mijn leven er wel anders uit zou zien op mijn 29e” zegt eigenlijk voldoende. Ik denk dat het voor de meeste mensen geld.
In je puberjaren praat je over dertigers en veertigers alsof het mensen van een andere planeet zijn. Je kunt jezelf eenvoudigweg nog niet zo oud voorstellen en denkt dus dat je een compleet ander wezen zult zijn als je eenmaal zo oud bent (wat uiteraard nog eeuwen duurt voor je gevoel).
Leer de les: Geniet van het leven. Stel je ook niets voor van je toekomst. Als je daadwerkelijk wat ‘bereikt’ wilt hebben in de toekomst, zul je vandaag moeten beginnen!
Mosje · 1 februari 2008 op 21:00
Vooruit, even nog. Maar dan een grote meid worden hoor.