In mijn kindertijd had ik de veiligheid van kabouters en elfjes. Die gaven mij altijd iets te doen. Al spelend verdween ik en waren andere kinderen niet nodig. Op dagen zonder vriendjes of vriendinnetjes was er geen paniek maar rust. Nu verdwijn ik in de wereld van Harry Potter bij gebrek aan input die mij kan bezielen. Waar is de verbeelding gebleven? Door het lezen visualiseer ik de beleving. Er verschijnt een geheel andere dimensie waardoor mijn buik weer fladdert. Er zijn tot op heden, in mijn volwassen bestaan dan, nog geen andere boeken verschenen die mijn fantasie zo hebben geprikkeld.
Ik huppel en steek mijn tong uit. De Nintendo DS zorgt voor Rsi-achtige verschijnselen. Mijn vriendje wist laatst te vertellen dat ik nooit volwassen zou worden. Dit bedoelde hij positief, met een kleine verwijzing naar de kaboutertjes. Als ik dartelend naar beneden kijkend langs de railing op de galerij van de flat (10e verdieping) loop, voel ik me blij. Het is alleen jammer dat ik de risico’s ken die kinderen zo onbezorgd maakt.
Ik hou er ook van om mijzelf in slaap te zingen met ‘slaap kindje slaap’ of ‘ik ga slapen ik ben moe’. Werkt beter dan een slaappilletje. Misschien droom ik dan wel over mijn eigen kaboutertjes. Ik heb het nog niet voor elkaar gekregen dat ze mijn huishouden doen, jammer is dat.
Waar ben ik haar kwijtgeraakt? Het kleine meisje, zonder zorgen en veel plezier. Als het synchroon moet lopen met volwassen worden, ben ik de draad kwijt. Als volgroeid persoon voel ik mij te vaak geen onderdeel van de serieuze buitenwereld, hoe zelfstandig ik ook ben.
Soms verlang ik terug naar de ‘pennyrekening’ waar 20 euro op stond, rokjes en sandaaltjes. Groene grasvelden die enorm leken en springtouwen. Al ben ik nog maar jong, in de ogen van andere mensen, het ouder worden staart mij aan, samen met de angst dat ik volwassen zal worden. Is het jammer dat we het kind in onszelf verliezen?
8 reacties
DACS1973 · 24 mei 2009 op 16:19
Ach ja, jeugdherinneringen. Wat was het leven toen nog ongecompliceerd, zonder verantwoordelijkheden. Toch denk ik dat we vaak wel een vertekend, overgeromanticeerd beeld van ons jonge bestaan hebben.
[quote]Het is alleen jammer dat ik de risico’s ken die kinderen zo onbezorgd maakt.[/quote]
‘Risico’s’ is meervoud, dus het moet ‘kennen’ zijn. Die zin klopt inhoudelijk niet, want risico’s maken niet onbezorgd. Bedoelde je iets als: ‘Het is alleen jammer dat ik nu de risico’s ken, waardoor ik de onbezorgdheid van toen ben kwijtgeraakt.’?
‘Input’ is een afgrijselijk, afgrijselijk AFGRIJSELIJK lelijk woord. Zeker in een persoonlijke column.
En je buik kan niet fladderen, maar de vlinders in je buik wel.
Het zinnetje over de Nintendo DS komt een beetje uit de lucht vallen. Volgens mij kun je het net zo goed weglaten. voor de boodschap van je verhaal maakt het geen verschil.
arta · 24 mei 2009 op 18:40
Het is helemaal niet nodig het kind in jezelf te verliezen! Wat mij betreft vermindert dat juist de waarde van je leven.
@Daccie: Als je corrigeert, wel goed corrigeren, hè? ‘Risico’s is inderdaad meervoud, maar niet het onderwerp in de zin. Dat is ‘ik’ en ‘ik’ is enkelvoud en dus staat die zin er prima. Overigens vind ik die gehele zin prima. Het is geen hapklare brok, maar prima te verteren, zoals de gehele column. Leuk!
DACS1973 · 25 mei 2009 op 09:41
[quote]@Daccie: Als je corrigeert, wel goed corrigeren, hè?[/quote]
Vergissing mijnerzijds. Ik haalde inderdaad het verkeerde werkwoord aan. Het ging om ‘maakt’. Mij is niet duidelijk of dat nu bij ‘kinderen’ of ‘risico’s’ hoort. Hoe dan ook, in beide gevallen had het dan meervoud moeten zijn.
Leg jij mij anders maar eens uit wat die zin betekent, want ik kom er niet uit.
Zuurtje33 · 25 mei 2009 op 11:10
Ik heb het begrepen. De zin is een beetje raar. Ik kan het beter zo omschrijven:
Ik ben bekend met de risico’s waar kinderen geen weet van hebben.
Beter?
En input is genoteerd bij mijn foute woorden lijstje.
En ik heb besloten dat mijn buik kan fladderen, dichterlijke vrijheid.
En de Nintendo DS houdt in dat ik met mijn tijd mee ga.
Mien · 25 mei 2009 op 11:26
Mooie hersenspinsels en overpeinzingen voor een volwassene in de dop.
Don’t lose that child!
Mien Pim en Plop
DACS1973 · 25 mei 2009 op 11:59
Ja, die zin is stukken beter! :duimop:
Verder is het natuurlijk jouw stuk; als je bepaalde dingen erin wilt houden is dat je goed recht.
Mup · 25 mei 2009 op 12:57
Leuk stuk, en er leuk om te zien dat er op een positieve manier met ‘kritiek’ omgegaan wordt,
Groet Mup
doemaar88 · 1 juni 2009 op 09:09
Leuk stukje en een erg leuk titel. Past perfect bij een kinderbrein :hammer: