Drie maanden geleden ben ik gescheiden van de vrouw van mijn nachtmerries, omdat je de uitspraak “Tot de dood U scheidt” naar mijn bescheiden mening niet al te letterlijk moet nemen. Op dat soort momenten ga je jezelf afvragen waarom je eigenlijk leeft, en waarom je eigenlijk een wekker zou zetten. Tenzij je werkt natuurlijk, dan zet je de wekker en vraag je jezelf af waarvoor je werkt.. Nadat Godzilla haar koffers had gepakt, deed ik dan ook de deur op slot en de gordijnen dicht, vastberaden om niet meer deel te nemen aan dit leven totdat ik zou weten welk nut het zou hebben. De gestelde taak leek onmogelijk, maar ik kon niet terug het leven in zonder te weten waarvoor ik dat leven leidde. Dagen werden nachten, en geleidelijk werd zonlicht vervangen door kaarslicht. Vanuit mijn woonkamer reikte ik naar de gekste plekken in de wereld, en ik heb zatop discussies uitgevochten op menige chatbox. Natuurlijk kun je de wereld niet helemaal buiten de deur houden, en het feit dat de deurbel nog werkte was dan ook vragen om problemen.
“Goedenavond meneer, ik kom U het licht brengen”. Voor de verandering laat ik de boodschapper van JW binnen, en vraag haar waarom haar God te lui is om zelf zijn werk te doen. “Hij heet niet JW, hij heet Jahweh!!”. Jahweh blijkt dan een tetragram te zijn, en ik vraag hoe ze met vier letters het woord “Jahweh” wil spellen. Het schaap is de wanhoop nabij als ik vervolgens vraag of ze met JW gesproken heeft, en duidelijk van haar stuk gebracht antwoordt ze dat de Getuigen haar dat leerden en dat zij dat gelooft. “Je gelooft ze?”, vraag ik vol ongeloof. “Ja, natuurlijk, daarom heet het ook geloof. Waarom geloof je niet??”. “Omdat ik je niet kan geloven, omdat ik erover nadenk.. Daarom heet dat ook denken dan denk ik.” Uit de “duivelse” muziek en de cannabisgeur die in mijn Koninkrijkszaal hangt concludeert ze dat ik “gered” moet worden. Ik geloof het wel, en weet me uit de situatie te redden door de deur hard dicht te slaan. Deze woorden zocht ik niet.
Vervolgens druk ik de knop van het beeldscherm in, met de bedoeling om dochterlief te mailen, als een ander mailtje van een vriendin mijn aandacht trekt. “Wat zijn woorden, als woorden enkel woorden blijven en de kracht ervan vergaan is?”, kopt de mail. Dan klinkt opeens de stem van dochterlief in mijn achterhoofd, “Papa, wel je best doen! Het moet van mij!!”. En daar stond ik, luisterend naar 15 prille lentes aan wijsheid, die op dat moment minimaal 260 kilometer van mij vandaan waren, en het leven staarde mij in de ogen. Voor iemand anders is “Papa” misschien slechts een woord, maar voor mij is het een reden om de wereld toch maar weer binnen te laten. Het is immers ook de hare..
De wijze les van dochterlief nog in mijn geheugen maak ik de voordeur weer open, en zie dat het schaap er nog staat. “Heb je het licht gezien?”. “Ja, vier letters waren genoeg. Al zullen we langer nodig hebben dan zeven dagen om de puinhoop van je chef op te ruimen..” Ze besluit dat ik niet te redden ben en duwt me een folder in de handen. De deur sluit zich weer, en ik begin aan een mail. “Als woorden hol klinken, zoek dan een andere spreker. Liefst eentje die kan spellen en denken, tenzij je het wel gelooft…”
12 reacties
Mosje · 24 juli 2004 op 18:24
Mooi verhaal rrobin. Met genoegen gelezen.
KingArthur · 24 juli 2004 op 20:27
Poehee, een lach en een traan gepaart met kippevel in een stukkie tekst. Knap werk!
Humor relativeert, dus laat ik hem toch maar citeren. Ik ken iemand die een sprookjes huwelijk heeft. Hij is getrouwd met een heks.
Gegroet
Mup · 24 juli 2004 op 21:07
Onder de indruk van de strekking van je column en op de manier waarop je het gebracht hebt. Toch ging ik naar een stukje tekst op zoek dat wat afbreuk deed op je column, omdat ik twijfelde of ik het wel goed begrepen had. Je stelt eerst:
voor de verandering laat ik de boodschapper van JW binnen,
en vervolgens:
en weet me uit de situatie te redden door de deur hard dicht te slaan.
Nogmaals, ik vond het een sterke tekst, en ben de laatste die het qua verhaallijn, spelling en constructie en meer, de wijsheid in pacht heeft, maar dit viel me op. Hopelijk zit ik er naast, ook dan hoor ik het graag,
Groet Mup.
rrobin · 25 juli 2004 op 00:13
😮
Je zit er niet naast Mup, en ik kan me niet redden uit de situatie 😀
Hmmz, dat zou betekenen dat het mens nog binnen zit dus? 😕
gast · 25 juli 2004 op 01:03
Interessante column. Maar wel een vraagje van mijn kant: zou het niet kunnen dat dat ene mailtje en die woorden van je 15 jarige dochter in combinatie met die JW-verkoopster meer is als enkel toeval?
rrobin · 25 juli 2004 op 03:15
Ik kan niet beoordelen of het wel of geen toeval is, daarom kan ik ook geen conclusies eraan hangen.
Ma3anne · 25 juli 2004 op 06:53
Ik hoop van harte, dat deze papa goed zijn best doet en blijft doen. Volgens mij ben je best nog te redden. Ontroerend verhaal, ‘ondanks’ de humor. En ik hoop dat je de diepte ervan zelf ook ziet.
Dees · 25 juli 2004 op 09:09
Gevoelige mooie column. Met een precies goede dosis humor.
Mooi.
Louise · 25 juli 2004 op 09:17
Dat komt vast wel goed met een vader die de dingen zo goed onder woorden kan brengen 🙂
Vooral de manier waarop je je stukje van verbitterd naar iets positiefs weet te schrijven, waarbij je gebruik maakt van de irritante boodschapbrenger als decor; heel mooi.
Shitonya · 25 juli 2004 op 13:20
Als de boodschapper van het licht nog in je huis verstopt zit, zou ik vanavond maar onder je bed kijken, daar verstoppen kleine monsters zich meestal 😛
“Als woorden hol klinken, zoek dan een andere spreker”, je kunt het ook anders bekijken. Misschien heb je een goede spreker met de juiste woorden, alleen is de ontvanger te eigenwijs of koppig om ernaar te luisteren. De spreker brengt sterke woorden, maar de ontvanger laat ze “hol” tot zich doorkomen.
Tot slot wil ik nog spreken dat dit weer een toppie column is, gevoel met humor gepaard, een Godzilla, een vriendin, een dochter en jehova in 1 verhaal. Ik miste nog wel de kerstman en de paas haas 😉
rrobin · 25 juli 2004 op 23:36
Ik zal het voordeel hebben gehad dat deze twee harder konden schreeuwen dan het JW-schaap 😀
Maar idd, iemand die niet luisteren wil, kun je niet dwingen.
Hans · 27 juli 2004 op 01:16
Geinig, er is ook voor jou dus nog hoop 😉