Den Mensch… een beknopte handleiding.

‘Twintig jaar waren mijn man ik de gelukkigste mensen op aarde. Maar toen kwam de dag dat we elkaar ontmoetten!’ (Kobus) Dit vind ik zonder meer een van de sterkste zinnen die ik tot nog toe op CX ben tegen gekomen. Ik neem aan dat onze Kobus hem zelf heeft verzonnen, danwel goed gejat. Is ook niet belangrijk. Hij is sterk en bevat een gezonde dosis humor die voor velen zowel ontnuchterend als relativerend moet werken.

Hoe komt dat toch dat wij (althans velen onder ons) elkaar na een aantal jaren zo uitkotsen?

Wellicht zou het een en ander beter werken wanneer men elkaars handleiding eens zou lezen. Handleiding? Ja, handleiding. Ge-bruiks-aan-wij-zing. Hebben we die dan? Ja, hebben we. Alleen wordt hij, in tegenstelling tot bijvoorbeeld bij een videorecorder, niet in boekvorm of op CD-rom bijgeleverd, maar moet men zich enige moeite doen om de kenmerken en eigenschappen van zijn/haar uitgekozen partner even te ontcijferen.

Kijk, bij een VCR werkt het als volgt. Je komt in de winkel en ziet een apparaat dat qua appearance wel aanspreekt. Er zit een mooie lijn in, een paar lekkere knoppen op en je denkt, ‘mwoah, die is de mijne’. Je laat je door zo’n lulhannerige nitwit nog wat wijsmaken over de toegevoegde waarde die je leven vanaf de aanschaf van dit stukje technisch vernuft gaat krijgen, rekent af en je neemt het speeltje mee naar huis. Vervolgens sluit je het ding aan en gaat aan de slag.
Filmpje erin en kijken maar.

Maar dan…

Er komt een dag dat er iets op tv is dat je wilt opnemen. Maar op de dag van uitzending ben je niet thuis. Dat wordt dus programmeren geblazen. Maar je weet eigenlijk niet hoe. Binnen enkele minuten is je humeur bij een dieptepunt aanbeland, beginnen je handen te jeuken en knalt de VCR tegen de muur. ‘Godverdommessekankerkutklotevideo, als ik godverdomme die vuile gore wichser (rukker) van een verkoper in mijn klauwen krijg, ruk ik hem zijn godvervloekte teringkop eraf’. Meer van die fraaie volzinnen volgen elkaar in razend tempo op.

Had dan ook de handleiding gelezen toen je ‘m kocht. Dan ging het nu als vanzelf. Maar nee, wij hoeven geen handleidingen te lezen. Hadden we dat nu wel gedaan, dan wisten we nu niet alleen hoe het klote ding werkt, maar wisten we ook welke eigenschappen het apparaat wel en niet heeft. Je weet dan waar je je mee tevreden moet stellen en hoe je ermee moet omgaan. Bovendien weet je dan ook dat je aan zo’n masjientje niets moet proberen te veranderen. Het staat er altijd vetgedrukt in. Met andere woorden: ‘What you see (read), is what you get!’

Zoals ik al zei, onze handleiding wordt niet in boekvorm bijgeleverd. Voor sommigen is dat jammer. Het duurt namelijk soms jaren voordat men aan de fase komt dat men de VCR wil programmeren. Bij een video betekent dit dat je tegen die tijd een leuke verzameling banden hebt vergaard. En wanneer je besluit dat de recorder zijn beste tijd heeft gehad, ga je misschien voor een DVD-recorder. Dat is eens iets anders, ziet er strak uit en ja, jammer van die banden.

Maar wát als het niet om video’s en banden gaat?
Wát als het om ons en onze kinderen gaat?