Different Love met een omweg……!

De liefde voor architectuur, kunst en design omarm ik al vanaf de middelbare school. Nam toen een – nu ik veel ouder ben- verkeerde keuze. De keuze om een niet naar een kunstacademie te aang of bouwkunde te gaan studeren, doet mij nog ‘pijn’. 

Het waren de jaren’70 van de vorige eeuw en de contraprestatie tijd. Kunstenaars kregen geld na inlevering van hun werk. Gevolg nu, overvolle depots bij ministeries, musea en andere instellingen. Mijn different love beoefen ik nu in de vrje tijd en heb zelfs mogen deelnemen aan een internationale (buiten) kunst tentoonstelling in 2016.

Zaterdag 9 februari 2019 bezocht ik de Bauhaus 100 jaar tentoonstelling, Het Sonneveld huis en de Van Nellefabriek in Rotterdam. In Weimar was ik al geweest, maar dit terzijde.

Dus werd ik, zoals mijn vader toen al opmerkte, een beroepsbeoefenaar in de medische sector. Werk een deel in Zweden en vanuit huis. Toch beheers ik onze taal nog altijd niet en dit leidt soms tot hilarische opmerkingen in de huiselijke kring.  Mijn partner beheerst onze taal perfect, maar dat is haar beroep en daarvoor opgeleid.

Het bovenstaande ter inleiding en een omweg naar een andere different love……

Mijn different love voor jeugdliefdes. Jeugdliefdes die ik ben verloren, die mij hebben verlaten.

Ik heb een dwangmatig verlangen om te weten hoe het met hen gaat: anno 2019.

Mezelf pijnigen of juist het andere te willen weten als ‘wraak’ gevoel omdat ze mij verlieten. Internet is mijn metgezel en ja, ik vind de verloren liefdes. Oh, wat zijn ze veranderd, gehuwd, gescheiden, kinderen of geen kinderen. Ik lees, kijk naar foto’s en droom over hoe het geweest zou zijn met mij als partner. Niets!, ik ben namelijk nog steeds een vreemde snuiter (volgens anderen).

Met 2 oude liefdes heb ik zo nu en dan nog contact. 1 omdat zij in de stad woont waar ook mijn moeder woont en zij andere familieleden nog af en toe ontmoet.

Zij.. ooit (..) het mooiste meisje van de klas en de school. Nu,… niet meer!  1, de andere dus, mijn 2e liefde die verdween, spreek ik via Whatapp.  Haar heb ik gewoon gebeld, elkaar ontmoet en onze ogen vonden elkaar glinsterend.

We typen woorden als ‘we zouden mooie kinderen gemaakt hebben als we nu naar jouw en mijn kinderen kijken’,  Samen wonen? Wie weet ooit en als we hoogbejaard zijn misschien?, ‘hoe kom ik te weten als jij dood bent?.’ Hmm, de overlijdens advertenties dan maar blijven lezen’ en ‘mooie man ben jij” en ik antwoord dan’ jij mooie vrouw, mijn second love maar different’.  

Soms begint zij ( 07.30 uur) met ‘ Ik werk thuis W. is ook thuis, niet appen of bellen hoor!, en gevolgd door een hartje’.  We bellen, appen maar mailen elkaar niet.

Ze heeft een topbaan en een secretaresse. Toch heb ik grote zorgen om haar. Ze heeft een groeiende tumor in haar nek en ze deelt haar zorgen met mij, zoals we vroeger ook naar de toekomst keken.

Enfin, het verleden als different love? Kan dat, mag ik dat of is mijn verlangen naar wat ooit als mooi werd beleefd juist dat wat ik nooit heb kunnen accepteren: Verlaten worden?