Brillen optakelen, broeken afstropen, blazen ledigen, nadruppelen, afslaan, droogkuisen, handjes wassen, we hebben het er maar druk mee. Dat er dan ook nog eens mensen boeken kunnen lezen op een toilet vind ik knap. Ik kom niet verder dan verjaardagkalender spotten of tegeltjes turen. Steevast heb ik daarna een dweil nodig. Gelukkig ben ik in het bezit van een multifunctioneel pleeborstel. Je weet wel zo’n ijzeren standaard met reserverol, stoffer en blik en wegwerpdweil. Lezen op het toilet beperkt zich bij mij tot het doorbladeren van alle kalendermaanden. Zo zie ik erop toe dat ik niemand zijn verjaardag vergeet. Intussen staan er al behoorlijk wat fossiele namen op mijn kalender. Een verjaardagkalender is het meest verwaarloosde datadocument dat onze informatiemaatschappij de laatste jaren aanschouwd heeft. Maar op mij heeft het nog altijd een uitnodigende werking. Ik moet er eenvoudigweg altijd mijn naam op vermelden. Ik ben een kalenderneuroot.
Mijn naam is al op heel wat toiletkalenders vereeuwigd, inclusief adres. En toch … ik krijg maar weinig verjaardagskaartjes. Die worden tegenwoordig alleen nog maar online verzonden. Dat brengt mij op een idee. Een digitaal toilet. Dat heeft nog niemand bedacht. Ik ga onmiddellijk patent aanvragen. Verbazingwekkend dat in het huidige digitale tijdperk het toilet is overgeslagen. Een gat in de markt. Plas- en poeptijd kan namelijk economisch veel beter besteed worden. Ik zie de vele toepassingen al voor me.
Mijn toekomstig digitaal toilet biedt supersnelle wireless verbinding met alle andere ruimten in het huis. In geval van nood kan op die manier te aller tijden digitaal een oproep gedaan worden voor ontbrekend toiletpapier. Onder de toilettegels is de nodige software geïnstalleerd. Waaronder een elektronische toiletkalender met geavanceerde software. Door een druk op de tegel wordt het internet afgestruind naar hippe verjaardagsgadgets die ik vervolgens direct kan versturen.
Ook bankzaken handel ik voortaan af op het toilet want daarvan raak ik sowieso aan de schijterij. Een druk op de tegel geeft mij meteen webcam-verbinding met mijn contactpersoon. Ik vertel hem dat het geld van zijn bank stinkt. Hij ontkent. Vervolgens vraag ik hem vriendelijk de geursensor op zijn webcam te activeren. Plots verdwijnt mijn contactpersoon uit beeld.
Tot slot mogen flatscreen en een WII niet ontbreken op het toilet. Tennis- en golfbewegingen werken op mij laxerend. Ook het digitaal bedienen van een snelle bolide binnen een Formule 1 setting leidt bij mij spontaan tot racekak. Wat een verademing en wat een lucht. Leve het digitale schijtperk. Ik trek door en check nog even mijn uiterlijk in de digitale spiegel. De warme spiegel herkent onmiddellijk mijn gezicht en gaat opzoek naar het actuele weerbericht en mijn agenda. Het scherm toont de volgende berichten: Paraplu niet nodig. Vanochtend geen afspraken. Vanmiddag toiletpapier halen.
[b][url=http://www.refdag.nl/media/foto/2008/51805-a.jpg]Mien Toilet[/url][/b]
[img align=left]http://www.geckoandfly.com/wp-content/uploads/2006/07/toilet_ipod.jpg[/img]
7 reacties
schoevers · 18 oktober 2008 op 17:42
In jouw geval zit er een viesionair op het toilet! Een beetje bekakt,maar toch…….
Wat een geweldige ideeen Mien! Vooral mijn click op “Mien toilet” gaf een gaaf beeld: zeker een bruin café! Hier kom je niet mee in een kwade reuk te staan, denk ik.
Al met al, grappig verhaal en met plezier gelezen.
Daar sla je geen pléfiguur mee.
klapdoos · 18 oktober 2008 op 19:34
Voor een A digibeet ais ik ben wordt dit niets in dit huishouden. Het idee is goed, maar ik denk dat mensen met luiers een probleem hebben, de dialysepatienten niet meegerekend, de catheterdragenden onder ons ( ruim 200,000). Dus nog voldoende zoekwerk om een oplossing voor deze mensen te zoeken. Voor de rest een leuke en gezellige column, iets om over na te denken terwijl ik op de wc met beppie mijn leppie een grote boodschap doe,gewoon op de oude manier.. 😆 😆 😆 😆 😆 😆
Ma3anne · 18 oktober 2008 op 21:29
Ik durf er niet aan te beginnen, Mien. Ben als de dood, dat ik verkeerd geconditioneerd word en zittend achter mijn PC in de huiskamer de boel laat lopen, zonder dat ik er erg in heb. :slik:
Wat een heerlijke koldercolumn. 😆
KawaSutra · 19 oktober 2008 op 03:31
Een uitstekende (grote) boodschap aan binnenhuisarchitecten en designers. Graag tevens de mogelijkheid om spam door te trekken.
pally · 19 oktober 2008 op 14:33
Jouw digilet vind ik een geweldig idee, Mien.Ik zou er wel meerdere van laten installeren door KPN. Want als je er zoveel dingen kunt doen ( komen ze ook je online bestelde pizza brengen?)zijn je huisgenoten nooit meer dat kleine kamertje uit te slaan 😆 😆 😆 .
groet van Pally
Anne · 20 oktober 2008 op 22:27
Ook ú meneer Mien, behoort dus tot die zeer hoogewaardeerde M/Nede(r)landers die graag poepverhalen vertellen. Zeer tot mijn (heimelijke) genoegen overigens 😀
Fem · 21 oktober 2008 op 09:38
Weet je wat jij zou moeten doen?
Naar de KVK! :hammer: