Doe mij maar een hertje!

Het begin is altijd het moeilijkst roepen ze regelmatig, en gelijk hebben ze. Pas geleden stond ik in een feesttent met mijn vrienden te socializen toen de band begon te spelen. Wat nummers en wat biertjes later begon de band minder vervelend te worden. Aangezien we toch sociaal bezig waren begonnen we mee te zingen om zo de muziek te verbeteren. Gezien de helft van mijn vrienden economische opleidingen volgen besloten we de werkeloze bevolking van Nederland lichtelijk terug te dringen. Enthousiast bestelden we meer bier en shotjes om zo de omzet en de feestvreugde te verhogen. Door deze hogere omzet kon het bedrijf gedeeltelijk uitbreiden en zo komen er banen vrij. Wij dronken dus niet voor onszelf maar uit sociale overwegingen.

Mijn aandacht werd getrokken door een dronken giebelende geit die voorbij kwam zwengelen. Ze kon nog vreselijker meeblèhren met de muziek dan wij en op het ritme botste ze tegen willekeurige personen aan. Het was een soort Patty Brard van 17, geen geslaagde actie dus. Voor dit soort mensen is plastische chirurgie uitgevonden en gezien haar dronken status was ze zelf ook tot die conclusie gekomen. Naast Patty Brard kwam ik ook enkele Paris Hilton’s tegen, geen verdere uitleg nodig.

Later op die avond kwam ik een lief, klein, schattig meisje tegen. Uiteraard was ze te leuk om niet op te reageren dus moest ik een openingszin bedenken. Muziek is altijd belangrijk voor de goede stemming en zo ook bij mijn openingszin. Ik wilde tijdens een romantisch nummer heel galant vragen: “dame, mag ik deze dans van u?”

Dus toen ik een romantisch nummer hoorde ging ik op zoek naar haar. Toen ik d’r uiteindelijk gevonden had en mijn weergaloze zin had geplaatst veranderde de muziek in iets totaal anders. Hoe red je je uit de situatie als je opeens hoort: “I wanna know, if there’s anyone on the floor, who can…”

Ze lachte en zei dat de muziek inderdaad opeens een genante wending nam. Het klikte en we hebben de hele avond gezellig gekeuveld over vanalles en nog wat. Zij bleek een hertje te zijn: ze was zichzelf, niet extreem schaars gekleed, geen drie lagen make-up en ze wist wat ze wilde en handelde ernaar. Ze was echt en puur en speelde geen rol die ze liever niet was.

De rest… tja, er liepen wel een aantal pop-idols rond. Het opdringerige, op seks uitzijnde, te dronken en te domme type vrouw. In mijn ogen alles behalve interessant maarja, wat overtreft nou een lief, klein, schattig hertje…