Doekoes en Gerroes

Met mijn mond open van verbazing en mijn temperatuur stijgend tot een ongezonde hoogte van woede luister ik naar het verhaal van mijn jongste puber. Wat vroeg die jongen??? Uhhh Mam “doekoes” en “gerroes”. What the fuck zijn “doekoes” en “gerroes” Mike??? Mijn stem slaat over van woede als ik mijn vragen afvuur op hem. Pffff mam “doekoes” is geld en gerroes zijn sigaretten, dat weet iedereen, dus doe niet zo stom. Ik kan met geen mogelijkheid mijn stem tot een aanvaardbaar volume krijgen, “Hij bedreigde je en zocht daarna je zakken door voor geld en sigaretten?????” “Jahaaa Mam, dat zeg ik toch”. Mike is op school bedreigd door een Marokkaan en voor het eerst in mijn leven gebruik ik de term “kut Marokkanen”. Wild van woede en onmacht ben ik. Mijn eerste ingeving is dat ik morgen wel eens naar school zou gaan en mijnheer De Kut Marokkaan een paar doekoes en gerroes door zijn neus zal duwen en op zo’n manier, dat ik ze via zijn oren weer naar buiten zou kunnen trekken.
Driftig door het huis heen stampend, vertel ik tegen manlief dat SP voortaan uit den boze is en dat Wilders in de toekomst mijn stem krijgt.
Samen gaan we als ik een beetje kalmer ben het gesprek aan met Mike. We hoorden dat het dezelfde kut Marokkaan is die een maand of wat geleden hem in elkaar geslagen heeft omdat hij dacht dat Mike wel eens een homo zou kunnen zijn. En zei Mike, het heeft geen zin om er tegen in te gaan, want die Marokkaanse jongen heeft een grote familie die ook bij mij op school zit.
Langzaam voel ik die alles verterende woede weer in me opkomen, het stadium van het populaire woord onderbuikgevoelens, sla ik in zijn geheel over, ik voel pure haat!

De volgende dag word ik rond kwart over acht al gebeld door school, of ik alsjeblieft aangifte zou willen doen. Dit is namelijk niet het eerste incident, maar niemand durft naar de politie te gaan, bang voor repressailes.
Twijfelachtig stem ik in. Mike wordt naar huis gestuurd en samen rijden we naar het politiebureau, waar een aardige agente ons te woord staat. Zij stelt zich voor als schoolagent Angelique. Schoolagent?? Schoolagent?? Eindelijk dringt het tot me door dat spijbelen en de klas uitgestuurd worden, niet meer de grootste misdaad is, die op een school gebeuren.
Angelique maakt ons meteen duidelijk, dat aangifte doen geen zin heeft, want er waren geen getuigen, het is Mike zijn woord tegen dat van mijnheer De Kut Marokkaan.
Er kan wel een mutatie van gemaakt worden, zodat als er daadwerkelijk wat zou gebeuren of als meerdere kinderen aangifte zouden komen doen, dit verhaal van Mike meegenomen zou kunnen worden.

Thuis gekomen, vertelt Mike me dat hij spijt heeft van ons bezoekje aan het politiebureau want zo stelde hij, het heeft het alleen maar erger gemaakt. Als ik naar zijn koppie kijk zie ik de angst en de tranen in zijn ogen staan. Hoe ik ook praat, ik krijg geen vat op hem, ik kan de angst niet bij hem weghalen. Als hij boven is scheld en vloek ik alle duivels uit de hel en verzeker de SP ervan dat mijn stem voor hun verloren is, die kut Marokkanen moeten er uit, wat?? Alles eruit!

De volgende dag gaat Mike gelaten naar school. Ik hoef hem niet te brengen want hij is geen “chicken”. ’s Middags als hij thuis komt vertelt hij mij het verhaal over die kut Marokkaan die thuis geen deel van leven heeft.
Heel langzaam als het verhaal vordert, verdwijnt bij mij de kut Marokkaan en daarvoor in de plaats wordt het Mohammed een jochie van 14 jaar, slachtoffer van geestelijk en lichamelijk geweld.

Nee, mijnheer Wilders, misschien heeft u toch een heel klein beetje vat op me gekregen, maar ben op tijd wakker geschud, mijn stem krijgt u nooit!