Doet u de mond maar wijd open – Deel 1

Half vijf vanmiddag, de schemering fluistert al achter de daken van de huizen aan de overkant.
Het uitgelezen moment voor een echte LP uit de kleine verzameling die ik uit onze vorige verhuizing heb weten te redden. Sinds kort heb ik weer een pick-up en herontdek al het moois dat jarenlang in een stoffig rijtje in de kast heeft gestaan en dat ik in een vlaag van technologieverbijstering voor de CD had ingeruild. Natuurlijk prima dat alle meuk uit mijn kleine vinylcollectie verdwenen is; The Carpenters Had ik dat echt ooit gekocht, Andreas Vollenweider, niet te geloven wat een kitch, Klassiek Voor U ,allemaal weggedaan.
Eens kijken, Oscar Peterson. Alleen die coverfoto al. Schitterende zwart wit opname uit begin jaren ‘60 Carnegie Hall. De vergeelde papieren hoes en dan het zwarte kleinood dat een beetje statisch tegenstribbelt en vervolgens glimmend tevoorschijn glijdt.
Straks 1 waxinetje aan en languit op de bank genieten van de avondspits die geruisloos voor ons raam voorbijtrekt. Echt smullen is het pas als de regen over straat zwiept en de lantaarnpalen aanfloepen, fietsers met regenkappen en verwaaide poncho’s zwoegend tegen de wind in en dan de plaid nog wat verder over m’n benen trekken.
Telefoon.. nee hè.
‘Trawant.’
‘Goeiemiddag, met Alie van de Tandartspraktijk u had nú een afspraak met onze mondhygiëniste, meneer Trawant, schikt het zo meteen nog even ?
Hoe is het toch mogelijk, nu ie niet meer door de terreur van zijn agenda wordt geteisterd heeft deze ‘meneer’ zegge en schrijve één afspraak deze week en wat doet ie, hij gaat languit op de bank plaatjes luisteren en met totaal misplaatst leedvermaak liggen kijken naar al die hardwerkende mensen die na een lange dag in de kou onderweg zijn naar huis en haard.
‘Oh Ja, vergeten,,sorry wat erg.’
‘Geeft niks hoor als u nu nog even langs kunt komen, anders moeten we u het gemiste bezoek in rekening brengen..’
Ik vlieg overeind.
‘Ja.. eh..ok..kom eraan.’
Schoenen, jas en nog even heel hard poetsen voor de goede indruk.Gelukkig is de orale SM kelder op sprintafstand van onze woning. Hijgend val ik door de glazen toegangsdeur, met de posters van vrolijk lachende reuzenkiezen, naar binnen. Ze staat bij de balie te wachten..
‘Dat is snel,’ zegt ze.
‘Ach, afspraak is afspraak, is mijn motto’, ik probeer een glimlach.
‘Ja, ja, komt u maar meteen mee.’
Welbeschouwd lig ik nu ook op een leren bank en nog wel in dezelfde positie, maar van sfeerverlichting is geen sprake. Integendeel, de Gamma bouwlamp boven mijn hoofd schettert in mijn brillenglazen.
‘Geeft u de bril maar even hier.’
Van vorige verdrongen bezoeken herinner ik me weer dat deze piepjonge vrouw met het gezicht van een kerstengel, en de kracht van een bootwerker niet zal rusten voor ze met professionele doortastendheid het laatste restje aanslag van mijn tanden gebeiteld heeft.
‘Je gaat nu zeker extra streng zijn hè..’ , probeer ik het nog even uit te stellen..
Nu niet meer praten, meneer Trawant, doet u de mond maar even wijd open.’
Ik sluit mijn ogen en wacht op het onvermijdelijke.