Dramatische momenten

Ik ben al een tijdje thuis aan het verbouwen en daar heb ik wel enkele dingetjes over geschreven. Ik heb daar veel plezier in, maar ik heb ook veel moeten leren. Ik heb altijd het geluk dat ik net genoeg geld heb om een huis te kopen en dan ben ik al blij als ik stromend water heb……
Langs de muren…………………………
Maar dan nog alleen als het regent.
En verder moet ik alles alleen doen. Hierbij wat ervaringen:

Al jaren geleden moest er een nieuwe keuken geplaatst worden en ik had de tengels waar de gipsplaten op moesten komen al aan de wand geschroefd. Hart op hart 60cm, want zo breed zijn gipsplaten. Nu wilde ik de geiser precies in een bovenkastje wegwerken en ik had de leiding in het midden van een gipsplaat gepland, maar waren de kastjes die ik moest plaatsen 50cm breed, dus u raadt het al, dat gaat niet passen.
De leiding moest dus iets verlegd worden naar 25cm plus een veelvoud van 50cm. Beetje technisch, maar als ik het snap, moet u het ook kunnen snappen. Als laatste was de koudwaterleiding aan de beurt en ik dacht:” Die buig ik zo wel naar zijn plaats.” Nee dus, beneden knapte deze leiding uit een haaks bochtje en dat was nog niet zo’n ramp geweest, ware het niet dat de druk er al op stond. Een ferme straal water spoot recht in mijn gereedschapskist en de afbuiging van de straal in mijn boormachine. Voordat ik de hoofdkraan bereikt had ben ik drie keer over mijn hond gestruikeld want die raakt altijd in paniek als ik drukke bezigheden heb en toen ik bij de voordeur in het gat van de vloer de hoofdkraan wilde dichtdraaien kwam net mijn vrouw thuis. Gelukkig kwam toen mijn hand tussen de vloer en deur terecht zodat deze niet helemaal openzwaaide, want anders had ik toch mooi alle boodschappen op mijn hoofd gehad. Nu mis ik gelukkig alleen drie vingers.

Over die hond gesproken. Die staat meestal net op als ik met een stapel planken op mijn nek over hem heen wil stappen.

Heeft u dat trouwens ook? Als ik een kruiskopschroevendraaier nodig heb, vind ik alleen maar rechte schroevendraaiers en andersom.
Heb ik iets eindelijk gevonden, leg ik het ergens neer, vind ik het de eerste drie dagen niet meer terug.
Als ik één plank met één spijker erin met de spijker omhoog ergens neerleg trap ik er binnen vijf minuten in, en dan ook zo goed dat ik meteen een tetanusspuit kan halen.

Eens moest ik onder de vloer een T-stuk tussen een rioleringsbuis monteren. De kruipruimte was nauwelijks veertig centimeter dus was het niet eenvoudig om bij de desbetreffende plek te komen, maar na een uurtje tijgeren langs hete leidingen, rokende condenspotten, afsluiters met sissende stopbuspakkingen en hordes spinnen belandde ik toch op de werkplek. Op mijn rug lag ik nu onder de vloer. Mijn bril plat op de ogen, het glas beslagen, ijzerzaag op de borst. Terwijl ik de eerste zaagsnede probeer te maken bemerk ik dat de leiding meebeweegt met de zaag en ik realiseer mij dat het zo wel erg lang gaat duren. Als een hartsvriedin omarm ik nu de leiding en zo gaat het al stukken beter. Net als ik het door de wand heen gezaagd heb bemerk ik dat de leiding nog vol staat.
Als ik mijn hoofd draai kan ik net aan zien dat de pijp doorgezakt is, daar waar ik aan het zagen ben. Ik ben gewoon doorgegaan, maar het was als vrijen met een vriendin die aan de dunne is.

Op een keer moest ik een deur afhangen. Deuren heten geen deuren als ze meteen passen en zo ook deze deur. Over de gehele lengte moest er een stuk vanaf. Nu had ik mijn cirkelzaag aan iemand in Parimaribo uitgeleend en ik dacht dat het ook wel met de decoupeerzaag kon. Ik had een lat geschroefd waar ik het gereedschap langs kon bewegen, maar hoe verder ik kwam hoe zwaarde het ging. Toch maar even doorzetten totdat het zaagblaadje knapte. Ik keek en zag, dat de zaagmachine wel rechtgegaan was, maar dat het zaagblaadje de nerf van het hout gevolgd had en dan natuurlijk niet naar buiten toe, maar lekker de deur in. Nu moest ik met de handzaag de deur verder inkorten en dan werd hij natuurlijk te smal. Toen maar weer een balkje erop gelijmd. Ik had die ochtend een kater en de temperatuur was ongeveer 32 graden celcius. Best een aanraden om dan een deur overdwars door te gaan staan zagen. Deur afhangen ging wel, maar toen kwam het slot uit de oude deur. Goed kijken waar het sleutelgat zat en boren dat gat. Daarna kom ik erachter dat binnen en buiten de sleutelgaten versprongen in het slot zaten. Gat aan de buitenkant weer dichtgekit. Het was een deur met allemaal kleine ruitjes, altans, die moesten nog geplaatst worden. Met kleine glaslatjes dit gedaan, maar bij het laatste glaasje kwam ik een latje tekort. Ik had het glas al in de kit gedrukt en maakte aanstalte om het latje af te zagen. Net op dat moment gooit iemand in huis een deur dicht en door de drukstoot viel het laatste glas uit de deur op de betonnen vloer. Stuk dus. In de glaswinkel vertelde men mij dat dit glas met die specifieke kleur niet meer gemaakt wordt. Dan maar een ruitje met een andere kleur. ‘sAvonds komt mijn vrouw even kijken. Waarschijnlijk had ik die dag nog geen scheet gelaten, want zij pleegt meestal precies op zo’n moment te komen. Vaak ontstaat dan de discussie of ik steeds een scheet laat als zij komt, of dat zij meestal komt als ik een scheet laat, of dat ik gewoon altijd scheten loop te geven. Het eerste wat zij nu vraagt is waar dat vreemde ruitje voor dient, daarna steekt zij haar sleutel in het sleutelgat om te kijken of hij past. Nee dus. Ik pak mijn slijptol en slijp de steel van haar sleutel zover af totdat hij de diameter van een lolliestokje heeft. “ Zo die past,” zeg ik.
“ Wat kan jij toch soms overspannen reageren,” zo besluit zij.

Ik snap ook nooit iets van gebruiksaanwijzingen. Ik lees ze wel, maar na een kwartiertje begin ik niet gehinderd door enige kennis van zake met het werk.

Een voorbeeld: Het dakraam plaatsen

Ik schroef een onderdeel vast in het houten kozijn. Vreemd genoeg draai ik de schroef met zijn kop moeiteloos door het bevestigingsgat. Daarna bemerk ik, dat er nog een ander ding onder had gemoeten. Ik denk dat ik mijn schroefboormachine in zijn achteruit gezet heb, maar heb per abuis alleen het toerental veranderd. Verkeerde knopje dus. Als ik de schroef eruit denk te draaien, gaat hij alleen maar verder in het hout, maar dan op volle snelheid en daarna draai ik de kop dol. Met een boortje probeer ik de houtschoef eruit te boren, maar dat knapt af. Uiteindelijk boor ik maar een nieuw gat ergens anders in de afwerklijsten.

Weet u wat u eens moet proberen? Een schoef die niet ver genoeg in een gipsplafonnetje zit zonder stofbril met een hamer verder te slaan. Nou daar sta je niet bij te lachen.
Of deze: En nog flink draaiende slijptol wegleggen in een dot poetskatoen. Heb je voor de rest van de dag werk om hem te ontwarren.
Of dit: Schikdraad plaatsen en op houten klompen met een spanningzoeker controleren of er spanning op staat. Dat is echt een aanrader hoor. De rook slaat nog net niet uit je klompen en de spanningszoeker zoekt nooit meer spanning.
Of zonder stanleymes een verpakking van de gamma proberen te openen. Dat duurt wel erg lang, maar je hoeft dan niet naar pleisters te zoeken

Dan nog een tip:

Men hure bij de gamma een muurfrees. Men controlere of de 42 volt trafo er ook bij zit. Dat weten ze daar namelijk niet en het is een beetje vervelend als je daar thuis pas achter komt. Eigenlijk is het een muurcirkelzaag. Dat lijkt op een houtcirkelzaag, maar dan geschikt voor het zagen van stenen. Dat zaagblad steekt 11 cm onderuit de machine. Men zage de zaag in de muur en trekke hem omhoog. Daarna haalt men de zaag nog op volle toeren uit de muur. Geheid dat je een meter of vijf achtuit stuitert en als je geluk hebt hou je de zaag in je handen. Als je geen geluk hebt zaag je nog zo’n lichaamsdeel of drie erbij af.

Ik heb het niet alleen met verbouwingen.

Lang geleden had ik ISDN besteld voor op mijn computer. Nu kon ik al goed opschieten met dat ding, ik kon mijn eigen naam al foutloos schrijven, maar het installeren van ISDN was andere kost.
Ik kreeg er soft- en hardware bij. Voor die hardware moest de computer open en dat vind ik vreselijk eng en dacht:” Dat doe ik meteen voor het eten.”
Met het zweet op mijn hoofd de computer geopend. Eerst met de hand proberen te openen, dan met een schroevendraaier en tenslotten mijn grote vriend het breekijzer. Printplaat wil er niet in. Duwen, daarna slaan, toen de hamer gehaald met een blok hout en jawel de printplaat zat erin. Na het eten lees ik de gebruiksaanwijzing en de eerste tekst die ik zie is: “ Installeer eerst de software en dan de hardware.”
“ Waarom lees je nu eerst niet even de gebruiksaanwijzing?” vraagt mijn vrouw.
Zal ik een scheet laten?