Dromen zijn bedrog

Je droomt en terwijl je droomt voel je jezelf wegzweven.
Vanuit je bed zweef je je huis uit en je kijkt naar beneden.
Er is geen tijd voor paniek en je kijkt je ogen uit als je ziet dat de huizen steeds kleiner worden.
Wolken schieten voorbij en je krijgt het kouder en kouder.
Je schreeuwt zo hard als je kan maar er komt geen geluid uit.
Je zweeft steeds verder weg en je bent bang, zo bang dat je besluit je ogen even dicht te doen. Als je je ogen weer opent zie je in de verte een blauw met groene bal en nog wat kleurtjes.
Je slaat wild om je heen maar er gebeurd niets.
De bal verdwijnt en het enige wat je dan nog ziet is een donkere plek met fonkelende sterren.
Ineens ga je met een noodgang naar boven en het gaat zo hard dat je het bewustzijn verliest.

Plotseling schrik je wakker en je zweeft boven een veld met grote bloemen
Je omgeving ziet eruit als een kleurrijk geheel waar alles een eenheid is.
Geen ruzie, geen oorlog, geen dierenmishandeling, geen pedofilie, geen kwaad.
De duivel is verbannen en jij zweeft daar rond terwijl je de rust om je heen voelt.
De bloemen hebben fantastische kleuren, zo mooi en zo helder heb je nog nooit gezien.
Bepaalde geuren komen je bekend voor, hoewel dit toch anders is.

Je voelt een bepaalde warmte om je heen en je kijkt in het rond.
Rustig zweef je over de bloemen heen en om je heen zie je vlinders in alle kleuren.
Ze vliegen om je heen en fladderen met je mee over de kleurrijke velden.

Je voelt een warme hand om je pols en je zweeft mee naar een bijzondere mooie plek.
Je ziet geen mensen, maar voelt ze wel en als je even later op een rots zit vlakbij een prachtige waterval word alles je duidelijk.

De regenboog die je ziet boven de waterval laat de mensen stralen, de kleuren schitteren op het water en je ziet alle mensen van wie je ooit afscheid heb moeten nemen.
Plotseling voel je een enorme klap en je valt heel hard naar beneden.
Je schreeuwt, huilt en wil niet weg van deze mooie plek, je krijst zo hysterisch hard dat je keel er pijn van doet.
Met een enorme dreun val je neer, je schrikt wakker en ziet een wit licht.
Wild sla je om je heen en je lichaam raakt in de knoop met allerlei draden.

‘Waar ben ik, schreeuw je!’
De tranen stromen over je wangen en je wilt terug naar de waterval en de mooie bloemenvelden en de mensen van wie je ooit afscheid heb moeten nemen.
De deur vliegt open en je kijkt naar een paar bleke gezichtjes.
Met een brok in je keel ga je weer rustig liggen en je beseft dat je tijd nog niet gekomen is.