Echte beschaving

Ik ben een levenslustig mens, dús word ik woedend als mensen anderen dicteren dat ze niet mogen sterven maar moeten lijden ‘omdat dat zo zuiverend werkt’. Meestal komt daar als een duveltje uit een doosje de een of andere ‘god’ bij die dan, jawel, het beste met de lijdende voor heeft. Wat is dat voor sadistische ‘god’ en waarom willen ze dat die zelfverzonnen ‘god’ dat wil? Omdat ze zelf sadisten zijn?

Deze opvattingen en dwang(mis)handelingen zijn achterhaald dus achterlijk. Als iemand dood wil, is dat zijn of haar volste recht. Daar mag niemand aan tornen. Als het een serieuze doodwens is, móét je die respecteren. Het is al erg genoeg als iemand worstelt met het leven. Vererger dat niet met mooie praatjes (zie je die krokus?), dreigementen (hel en verdoemenis) of het aanpraten van schuldgevoelens (je laat anderen achter).
Alsof iemand die door een ongeluk, ziekte of oorlog sterft, géén geliefden achterlaat.

Het is opmerkelijk dat zij die accepteren dat anderen onwaardig leven (armoede, hulpbehoevend maar met te weinig hulp in de zorg, om maar te zwijgen over honger en oorlog) zoveel energie steken in het tegenwerken van weloverwogen, in volle vrijheid en bij vol bewustzijn gekozen, eigendoding.
In plaats van wat aan genoemde toestanden te doen jagen ze liever op dokters en zorgverleners die mensen in nood professioneel en met mededogen bijstaan in hun laatste uren.

Gelukkig is er nu de mogelijkheid om tóch in alle rust en waardigheid te sterven als je huisarts je in de steek laat. Hulde aan de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) die dit nu verzorgt. Nu nog, zoals ‘Uit Vrije Wil’ dat wil, ook de wet verruimen, zodat ook mensen die niet ziek zijn maar wel klaar zijn met leven, recht hebben op hulp bij zelfdoding. Pas dan zijn we weer een stapje dichter bij echte beschaving