Een daad van loepzuiver altruïsme

Geen bospaddestoelensoep, geen carpaccio, geen Ardennerham. Geen reerugje, geen terrine van ganzenlever, geen kalkoenfilet. Geen Franse crêpes, geen tiramisu, geen sorbetballetjes. Nee, niets van dat alles. Pannenkoeken, dat is wat er op het menu stond bij ons kerstdiner. “Pannenkoeken: gewoon lekker en toch makkelijk. Of gewoon makkelijk en toch lekker.” Zo probeert Anna dit slecht excuus voor een kerstdiner voor haarzelf en mij goed te praten.
“Moet je niet doen”, zeg ik. “Je moet het positief benaderen. Idealistisch liever nog. Zo van dat ‘in deze barre tijden’ met veel ‘leed’ en ‘ellende’ wij er deze kerst [i]bewust[/i] voor gekozen hebben om [i]gewoon[/i] pannenkoeken te eten.”
“Ja” zegt Anna, “dat wij onszelf eigenlijk solidair verklaren met alle armoede en ellende op de wereld door met kerst pannenkoeken te eten. Dat [i]wij[/i] tenminste om ‘de ander’ denken. Om iedereen die het slechter heeft dan wij en dat zijn er nogal eens een paar. En dat dan in absolute tegenstelling tot iedereen die zich met kerst ongegeneerd vol zit te schransen en dat zijn er ook nogal eens een paar.”
“Precies!” vul ik aan. “Iets dat je achteloos tussen neus en lippen door tegen vrienden vertelt als ze je vragen wat je met kerst gegeten hebt. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is en dat is het natuurlijk ook, voor jou dan.”
“En dan ook op zo’n toon” zegt Anna, “zo’n fijn toontje, dat ze zich eigenlijk een beetje beschaamd voelen. Beschaamd om wat zij met kerst allemaal weggevreten hebben waar ze dan met terugwerkende kracht nog misselijk van worden als ze er weer aan denken.”
“Vergeleken met [i]jouw[/i] pannenkoeken Anna.”
“Vergeleken met [i]mijn[/i] pannenkoeken Siebe.”
“Het is een daad van altruïsme” zei ik. “Wij ontzeggen ons deze kerst zo ontzettend veel van het goede des levens. Wij offeren dat gewoon allemaal op. Voor anderen, omdat die het ook niet hebben.”

Anna en ik waren het dus hartgrondig met elkaar eens. En zo heerste er vanaf dat moment een weldadige vrede in ons huis en een zalig welbehagen in onze harten. We voelden ons op een rare manier één met kerstmis. Ik gooide twee nieuwe pannenkoeken in de pan waarvan we even later nog meer smulden dan eerder. Wij namen ons plechtig voor dat, indien wij straks de hoofdprijs van 10 miljoen in de Oudejaarsloterij mochten winnen, wij voortaan elk jaar pannenkoeken met kerst zouden eten. Nu hoor ik u al denken: dat klopt niet, de hoofdprijs van de Oudejaarsloterij is toch 20 miljoen euro? Ik zal u zeggen hoe dat zo komt. Wij hebben namelijk niet een heel maar een half lot gekocht want u moest eens weten: zoveel mensen op deze aarde [i]hèbben[/i] niet eens een lot voor de Oudejaarsloterij en als je je dat eenmaal realiseert…