Een ezelsbruggetje

Als ik uit het raam van mijn tijdelijke werkkamer in het Rode Kruisziekenhuis in Den Haag naar buiten kijk, staan daar op de gereserveerde parkeerplaatsen regelmatig enige Porsches.Het zijn prachtige glimmende sportauto’s die het hart van menig autoliefhebber doet overslaan van bewondering of afgunst. Af en toe staan de eigenaars, na aankomst of bij vertrek, even met elkaar te praten. Het onderwerp laat zich dan raden. De liefde straalt hen van het gezicht en met de zachte stof van een mouw worden alle vlekjes van het dak weggeborsteld als ware het de rug van een vurige merrie. Ik kan niet warm of koud worden van zo’n auto, maar ik gun de bezitters hun autoplezier van ganser harte. Zelf zullen ze daaraan toevoegen: ‘…en ik werk er hard voor’. Zo is dat.Toch heb ik daar achter mijn venster dikwijls plezier, want het is niet altijd rozengeur en maneschijn bij het rijden in een Porsche.

Een medicus uit Portugal kan daar over meepraten; en mijn zwager uit Portugal ook.

Het begon allemaal tijdens een Gemeenteraadsvergadering in het stadje Viana do Castello. Er werd fel gedebatteerd over het al dan niet aanleggen van een rondweg om de plaats. De meerderheid van de gemeenteraad liep niet warm voor die aanleg. Oppositielid Anotonio Amaral werd woedend en riep ‘een ezelwagen is nog eerder door de stad dan een Porsche’. Hoon was zijn deel, maar zijn vasthoudendheid leidde tot een weddenschap, waarbij werd besloten om de wedstrijd tussen ezelwagen en Porsche daadwerkelijk te laten plaatsvinden.

Een dokter uit het Porto bleek snel bereid om de dankbare autoberijdersrol te vervullen. Maar van ezelwagens zijn er niet veel meer te vinden in het moderniserend Portugal. Na lang zoeken kwam men terecht bij mijn zwager Pauli Aatte Kosonen, die met het uitzicht op een aantrekkelijke prijs wel tijdens het spitsuur de strijd met het stalen snelheidsmonster wilde aanbinden.De zesjarige ezel Tironi werd met ezelwagen en al in een kleine veewagen geladen en naar Viana de Castelo gebracht.Tijdens ons bezoek aan Portugal in mei 2006 heeft Pauli mij met fotoboek op tafel en een grote grijns op zijn gezicht, verteld van de strijd.

De Porsche-chauffeur was tamelijk zelfverzekerd en met een elleboogje op het open raamkozijn, knikte hij minzaam naar zijn tegenstrever, die met zwart pak aan en grote zwart hoed op hinderlijk stoïcijns meter voor meter voorsprong in de file pikte. Toen bij de plaatselijke rivier de file blikwerk linksaf boog om honderd meter verder het water over te kunnen steken, greep Kosonen zijn zweep knalde in de lucht en spoorde zijn ezel aan om rechtdoor de smalle voetgangersbrug op te rijden. ‘Een ezelsbruggetje’, stelde ik direct vast. Dankzij een betere filetechniek en een ‘ezelbruggetje’ kwam de ezelwagen ruimschoots als eerste over de finish.

Pauli Aatte Kosonen haalde het wereldnieuws. In bijna alle kranten verscheen het bericht ‘ Ezel wint race tegen Porsche’. Ook in Nederland heeft het in alle kranten gestaan. Pas enkele dagen daarna hoorden wij dat het om onze eigen zwager ging.

Jullie begrijpen natuurlijk dat, als er weer zo’n zachte mouw over het dak van de Porsches gaat, mijn gedachten direct gaan naar een oude krakende ezelwagen met een vent in een zwart pak en met een grote zwarte hoed op. Wat jammer dat Pauli Aatte Kosonen zo ver weg woont, want hier staan drie Porsches die het, op het moment dat die mannen zich in de Haagse files storten, gegarandeerd tegen de ezel Tironi zouden moeten afleggen; zelfs zonder ‘ezelsbruggetje’.