Stil. Dat werd ik er van, stil! Een gevoel van ongeloof, onwerkelijkheid en troosteloosheid vloog er door me heen. Dat ik nu ergens sta waar vele massamoorden zijn gepleegd. En nu neem ik daar zelf, vrijwillig, een kijkje. Een kijkje in de wereld die Auschwitz heet. Nu 4 en 5 mei weer zijn gepasseerd wil ik mijn ervaringen eens delen over het oorlogsdrama. Nog geen jaar geleden heb ik een rondreis gemaakt door Oost-Europa, daarin bracht ik een bezoek aan Auschwitz (Oswiecim), wat me een gevoel gegeven heeft waar ik nog steeds stil van word. Vooral als ik de foto’s bekijk krijg ik dat gevoel. Waarschijnlijk heeft dat ook te maken met het feit dat mijn opa en oma veel familieleden hebben verloren tijdens de oorlog.
[img]http://www.examedia.nl/archief/pics/ausw1.jpg[/img]
Als eerste de poort met de leus “[i]Arbeit Macht Frei[/i]” met een slagboom ervoor met een duidelijk “[b]HALT[/b]” bordje er op. Het walgelijke idee dat mensen, door deze leus, echt hard zouden gaan werken om hun vrijheid weer terug te kunnen krijgen die hun beloofd werd… maar nooit werd gegeven!
Verbazingwekkend hoe sommige mensen met dit stukje geschiedenis omgaan. Meerdere families zag ik onder de poort gaan staan, om lachend op de foto te komen met boven hun hoofd “Arbeit Macht Frei”. Ongelooflijk! Zullen zij wel op de hoogte zijn geweest van de taferelen die zich in Auschwitz hebben afgespeeld?
Natuurlijk heeft de gaskamer ook een diepe indruk op mij gemaakt. Zo een kleine ruimte, waar zoveel mensen in moeten zijn gepropt om er later vergast uit gedragen te worden. Een gruwelijk idee!
In iedere barak die te bezichtigen is, zijn er verschillende thema’s te zien, wat een indruk geeft van de diverse omstandigheden. Zo zie je kamers vol met menselijk haar, kammen en borstels, koffers (sommige met namen en adressen), schoenen en… lege blikken van het gas Zyklon-B.
De palen, tussen de paden en gebouwen in, waaraan het prikkeldraad had gezeten, stonden er nog en gaven een redelijke indruk hoe afschrikwekkend het eruit moet hebben gezien. Gelukkig is het prikkeldraad voor de huidige bezoekers van kamp Auschwitz verwijderd. Een zeer verstandige zet, aangezien het aanzicht anders echt te benauwend zou hebben gewerkt.
[img]http://www.examedia.nl/archief/pics/ausw2.jpg[/img]
Met de bus ben ik naar het werk(slachtoffer)kamp Birkenau gereden. Een groot gedeelte van de barakken zijn afgebroken, alleen de schoorstenen zijn hiervan blijven staan. Op de toegevoegde foto is dit nog goed te zien.
De slaapbarakken waren allemaal behoorlijk klein. De oorlogsslachtoffers hebben ontzettend dicht tegen elkaar aan moeten liggen op een keiharde ondergrond en dat in een zeer grauwe omgeving. Waren deze mensen nog niet depressief, dan zouden ze het hierdoor wel geworden zijn.
[img]http://www.examedia.nl/archief/pics/ausw3.jpg[/img]
Natuurlijk heeft de spoorrails in kamp Birkenau ook indruk gemaakt. In vele films is deze spoorrails voorgekomen. Het spoor waarover vele mensen getransporteerd zijn, waarbij mannen en vrouwen en kinderen uit elkaar gedreven zijn, waar velen vermoord zijn. Om rillingen van te krijgen als je je dat beseft.
Het is een onvergetelijke indruk om hier te zijn geweest. En ik zou het iedereen ook aanraden om ooit eens te bezoeken. Maar doe het alleen als het eigen gevoel ook meewerkt, doe het jezelf niet aan als je er wellicht niet tegen kunt. Diverse schoolklassen kwamen voorbij en deze kinderen waren bijna allemaal ongeïnteresseerd. Niemand kan voor een ander bepalen wanneer het goed is om zo iets te bezoeken, dat moet ieder voor zichzelf bepalen, op een moment dat hij/zij er aan toe is.
En nou ga ik een lekker pilsje pakken en drinken op onze vrijheid! Want vrijheid is echt iets waar je elke dag van moet genieten!
5 reacties
Kees Schilder · 22 mei 2003 op 08:32
Een zeer,zeer indrukwekkende column over een zeer indrukwekkend onderwerp!
Ik ben het met je eens, dat je goed in je vel moet zitten om de gruwelijkheden die het kamp laten zien te kunnen doorstaan.
Verder resteert een gepast stilzwijgen na het lezen van dit fantastisch, uit het gevoel geschreven werk.
Hulde, Casperio!
Martijn · 22 mei 2003 op 09:05
[quote]Niemand kan voor een ander bepalen wanneer het goed is om zo iets te bezoeken, dat moet ieder voor zichzelf bepalen, op een moment dat hij/zij er aan toe is.[/quote]
Ik denk dat dit inderdaad geldt voor mensen die de capaciteit hebben meegekregen om enigzins een beroep te kunnen doen op hun grijze massa.
Soms schrijven mensen (vaak jongeren) op sites de meest vreselijke dingen over de holocaust, vreemdelingen en joden.
Een aantal van hen zijn ook diegene die bij een wedstrijd van AJAX het woord JOOD hebben doen inburgeren.
De mens raken op zijn zwakke plek schijnt tot sport verheven te zijn.
Maar ook kids die op weblogs of Cu2’s hun ongenuanceerde mening er uit kramen.
De meest zieke teksten worden er neer gezet.
Vrijheid van meningsuiting is één, maar dom shockeren om aandacht te krijgen is verre van normaal.
Ik ben soms in de pen geklommen om een onderbouwde mening/visie aan ze te vragen.
Helaas. Het mond uit in scheldpartijen en zieke verwensingen.
Het quoten van hun grote voorbeelden is ook erg geliefd.
Jammer. Ik vind het ook erg goed dat zo nu en dan een column gewijd wordt aan een dergelijk onderwerp.
Ik mag dan pas 29 zijn en geen naasten in de oorlog verloren hebben, maar jouw column stemt in ieder geval (weer) tot nadenken.
En dat moeten we blijven doen!!
Groet Martijn. (Dit keer geen smiley)
tommy · 22 mei 2003 op 13:55
een mooi stuk Casper!
Vrijheid en democratie zijn allebei een groot goed, en dat lijkt de laatste tijd nogal eens vergeten te worden. En dat mag nooit gebeuren! Gelukkig draagt jouw column daar aan bij …
R@@F · 22 mei 2003 op 15:50
Silent leges inter arma! (helaas)
Klasse column!
R@@F
Mien · 24 mei 2003 op 00:51
Hoi Casperio,
Klasse-column.
Ik was onder de indruk.
De film trekt weer aan je voorbij, Shoah, The Pianist, Schindler’s List en ga zo maar door…
Met gevoel geschreven …
Opdat het nooit vergeten wordt!
Mien