Een ingeburgerd beurtbalkje

“Een beurtbalkje is een staafje voor het scheiden van koopartikelen op een kassaband in bijvoorbeeld een supermarkt”, zo valt te lezen op wikipedia.nl

Het heeft me heel wat moeite gekost om hier achter te komen. De zoektermen “stokje tussen de boodschappen” leverde voldoende hilarische hits op, maar leidde helaas niet tot een bevredigend resultaat. Gelukkig ben ik na invoering van een, niet nader te benoemen, systeem op mijn werk, dat google-achtige vormen aanneemt (kijk, dat zouden ze nu op moeten nemen in de van Dale!), aardig geoefend in het systematisch zoeken van trefwoorden, maar dat terzijde.

Nu wil het geluk dat ik pal naast de supermarkt de Lidl (liedol, alsjeblieft niet liddel) woon.
Voordeel is dat ik sneller bij de Lidl ben dan in de kelder, nadeel is dat ik dus ook weinig voorraad in huis heb en vaak een kopje suiker ga halen bij de buren.
Gelet op het feit dat ik dus aardig ingeburgerd ben in de do’s en dont’s in de supermarkt, ga ik er gemakshalve van uit dat andere mensen dit ook zijn. Dat is dus niet zo.

Nadat ik netjes mijn rij boodschappen sluit met een geel, plastic stokje waar prominent het woord Lidl op prijkt, en tevreden mijn oog laat gaan over de rij aankopen, slaat de schrik om mijn hart als ik moet constateren dat de dame of heer voor mij deze moeite niet heeft genomen.
Limburgs als ik ben wacht ik dan even geërgerd, zucht een keer en leg dan demonstratief zelf een balkje tussen hun boodschappen en de mijne.

Tot vandaag.

Vandaag kwam ik er namelijk achter dat je voor het inburgeringexamen in Nederland dient te weten hoe dat stokje heet. En waar het voor dient. En hoe het dan daadwerkelijk heet. Mijn ogen gingen open, de uwe ook?

De eerstvolgende die vóór mij in de rij staat en het waagt te vergeten een grens te trekken tussen zijn en mijn boodschappen, die krijgt mijn hele assertiviteitscursus over zich heen en zal ik vriendelijk, doch vermanend, verzoeken een “beurtbalkje” te gebruiken. Wees gewaarschuwd!