Een klik

Als ik de sleutel in het slot steek, hoor ik al een hoop herrie en gelach. Ik zal ze toch eens duidelijk moeten maken dat er nog meer mensen in de straat wonen bedenk ik me. Aan de andere kant, ben ik blij dat het zo gaat. Ze hebben lol! Met een glimlach hang ik mijn jas op en loop naar de woonkamer. Gatver, de honden hebben de vuilnisbak overhoop gehaald, want in de hoek zie ik twee kapotte eierschalen liggen. Zuchtend loop ik de woonkamer in om daar stokstijf stil te komen staan… “Mam, ik heb daar echt geen zin in hoor. Twee vreemde meiden hier in huis en moet ik echt aardig tegen ze doen? Mike, ze zijn niet echt vreemd, het zijn je nichtjes. Jah und?” wordt er vanaf de andere kant van de bank gezegd, ik ken ze bijna niet! “Mike, doe toch verdomme niet zo egoïstisch, die kinderen hebben het moeilijk en ze komen een paar weken hier uitrusten. Moet dat dan in mijn kamer vraagt hij gemelijk.”

Mijn zus woont al 20 jaar in Griekenland en is daar getrouwd, heeft twee kinderen gekregen. Nu de meisjes in de pubertijd komen, botsen de culturen enorm en wil ze door de kinderen voor een vakantie naar Nederland te sturen, rust creëren voor haar, haar man, maar nog meer voor de meiden. Het is een noodgreep, want sinds een jaar wonen ze beneden “Jaja en Baboe” (opa en oma) en in Griekenland hebben deze twee mensen een flinke vinger in de pap wat het huishouden betreft van zoon of dochter.

Hier denk ik aan terug als ik Mike en Dina boos naar boven stuur. “Opzouten jullie twee, ben jullie meer dan zat!” Verontwaardigd kijken ze me aan, een flink uit de kluiten gewassen puber van 14 en een petieterig ding van net 16 jaar. “Maar Mam, het was niet de bedoeling, opeens had ik een ei in mijn hand en Dina zei dat ik het ei niet durfde kapot te maken op haar hoofd. But Vera, Mike had un ek end I denk … katalefes?” Ik onderbreek ze beiden en wijs alleen nog maar naar boven.

Als ik alleen ben bekijk ik de schade van deze aanslag. Overal liggen kapotte eierschalen en de daarbij behorende inhoud. Zelfs het schilderij aan de muur heeft de aanslag niet schadevrij overleefd. Het eigeel druipt over de rode roos naar beneden.

Boven hoor ik een combinatie van Engels, Grieks en Nederlands en alweer een hoop gegiechel en gelach. Mijn boosheid heeft totaal geen indruk gemaakt op ze.

Het klikt tussen die twee. Dikke mik is het. Ze lopen hand in hand, ze knuffelen en noemen elkaar “ghusbund” en “waif”. Het klikt eigenlijk iets te veel. Het is net de “dol dwaze tweeling op avontuur.” Ze hebben dezelfde interesses, ze hebben dezelfde meningen en vinden dezelfde dingen leuk!

Twee weken na het begin van de drie maanden durende logeerpartij, heb ik al menig piercing moeten verwijderen uit oren of lip. Zelf gezet natuurlijk, want daar wordt de hand niet voor omgedraaid. Gewoon een naald verwarmen en prikken maar. De muziek schalt de hele godganselijke dag door het huis, soms Grieks, soms Engels. Ik heb watergevechten onderbroken in de huiskamer, ze om vier in de ochtend naar bed gestuurd en gisteren mocht ik de ketchup van de muren vegen, want Mam die flessen van Calvé spuiten zo lekker ver en vandaag mag ik eierstruif gaan verwijderen van meubilair en vloer, tjaaa.. het klikt tussen die twee!