Een schijtverhaal

Al maanden zit het stoepje voor mijn deur onder de vogelpoep, en al poets ik het iedere dag met chloor en een bezem weg, elke dag liggen er weer verse klodders kak voor mijn deur. Op de binnenplaats van het Bolwerk waar ik woon, komen alle voordeuren van iedereen uit, maar alleen de mijne is geselecteerd als publiek vogeltoilet.

In het lopende onderzoek – waarvan mijn buren mededetective zijn – zijn we te weten gekomen dat het een bende van vier adolescenten eksters is, die de hele buurt terroriseert. De zwarte plastic raaf die op het kozijn van mijn badkamerraam is geplakt, heeft even gewerkt, maar inmiddels heeft dat arme beest ook klodders kak op zijn hoofd. Die eksters hebben overal schijt aan.

Toch zit er enige schot in de zaak. Door de hittegolf, slaapt iedereen met het raam open, zo ook ik. Gisterenochtend hing ik rond zes uur mijn hoofd uit het raam – ik werd wakker van een akelig gekrijs – en zag vier eksters samenscholen rond de vuilniszak van de buren. Ze maakten ruzie om een lege eierschaal. Waarschijnlijk schrokken ze van mijn slaaphoofd, en één vloog op het dak van de overburen, een ander schoot onder de boot, die bij de buren voor de deur staat, én twee keken brutaal naar me op. ‘Wat moet je’, leken ze te denken.
Het bleef even stil, maar na één minuut begon het gekrijs opnieuw. Niet veel later hoorde ik hun klauwen landen op mijn badkamerkozijn, waarna het weer even stil bleef. Opnieuw stak ik mijn hoofd uit het raam, en daar zaten ze, te poepen op mijn stoepje! Net zoals ‘wij’ dringend naar het toilet moeten na de eerste bak koffie, of na het ontbijt…

Het plan: Gisterenmiddag heb ik de ‘poepkant’ van mijn woning opgeleukt met nog meer ‘nepvogels’ en tegelijkertijd bewoonbaar gemaakt. Ik heb een heel pak nieuwe moussepijltjes gekocht voor de softgun mitrailleur van mijn jongens. Ik heb het magazijn gevuld met een lading verse ‘pijltjes’ en er nieuwe batterijen ingedaan. Vervolgens heb ik ‘het wapen’ klaargelegd in de vensterbank van mijn slaapkamer, en ben ik gaan slapen met het raam wagenwijd open!

Vanmorgen om zeven uur werd ik wakker van het gekrijs van de bende van vier, maar inmiddels zijn mijn overburen net zo nieuwsgierig als ik. De hele familie stond in de deuropening om naar het spektakel te kijken. Met mijn mitrailleur in de aanslag durfde ik ten eerste mijn slaaphoofd niet uit het raam te hangen, en dus ook niet te gaan schieten.

Het goede nieuws is dat er geen verse poep ligt vandaag. Misschien komt het door het publiek van vanmorgen, misschien door de extra kraai of de flamingo. Wordt vervolgd…