Ik wordt onpasselijk als ik eraan denk hoe min mensen kunnen zijn als je ze toestaat.
Het is ongelooflijk hoe zelfs diegenen die je het meest placht te vertrouwen je op zekere dag leegzuigen. Alles voor hun eigen voordeel. Jaja, ik weet het: De mens is over het algemeen berekenend. En de weinigen die dat niet zijn zullen het gelag dubbel en dwars betalen. Dus wat God? Zitten wachten totdat Onze Lieve Heer het hun betaald zet met zijn “molen die langzaam doch zeker maalt” is ijdele hoop. Die molen schijnt al lang buiten werking te zijn. “Obsoleet” heet dat, volgens mij. Net als alles tegenwoordig is die waarschijnlijk ook vervangen door een of ander nieuw supersonisch gereedschap waar God nog niet mee heeft leren omgaan. En misschien verdomd Hij het ook om de handleiding te lezen. Net als de meesten van ons…

Maar intussen blijft het onrecht om zich heen grijpen. Als een reuze olievlek in de zee. Als je op een sombere dag wakker wordt en even goed in de emotionele spiegel durft te kijken zul je het zien: iedereen probeert je te slim af te zijn op de meest onsmakelijke manieren. En als je wilt kun je je hoofd snel weer in het zand steken. En wachten op God. Uiteindelijk zie je het misschien in: er zijn 2 mogelijkheden. OF God bestaat niet, OF hij zit precies in elk van ons. Dat zeggen sommige kerkelijke voorgangers, toch ook? “God zit in ons,” zeggen ze. Hoe makkelijk is het niet om daarvan af te leiden dat we dus in feite ons recht in eigen handen moeten nemen. En wat we doen, dat is geinspireerd door God! En er zit nog wat in ook, want als je niks doet gebeurt er geen moer.

Dus vertel me nou eens: hoe bescherm je jezelf nou tegen intriganten? Zijn ze te onderscheiden? Hebben ze bepaalde kenmerken? Of is de intuitie van de uitgebuite partij gewoon doof, stom en blind? Ik weet het niet. Maar ik ben de gedachte over deze mentaliteit wel zat. En ik voel me er verlamd door. Want ik ben, net als enkele andere lezers van deze column, niet hard genoeg. Ik reken nog steeds op God. Grappig he?

Categorieën: Maatschappij

7 reacties

Liz · 4 februari 2004 op 12:21

Volgens mij zijn we allemaal een lichtje.
En wij hebben het ieder in ons om dat licht te laten schijnen.
Om dit van God af te laten hangen, denk niet dat dit de juiste instelling is.

Ieder mag van mij in de bijbel geloven en zich daar aan houden, die keuze hebben we.
Ik geloof niet in de bijbel, wel in het licht wat in ons zit.

En de mensen die misbruik maken van je vertrouwen, daar kunnen we weer van leren en wie weet leren die mensen ook weer van ons?

Het leven is één grote leerweg.

Groeten Liz

Kobus · 4 februari 2004 op 12:59

Soms hoef je alleen maar naar sommige liedteksten te verwijzen.

Zjef Vanuytsel Je Kunt Niet Zonder De Anderen

als je soms denkt aan de pijn en het leed
die jou vrienden jou deden
die gisteren nog zegden alles voor je te doen
of je denkt aan de woorden van haat die je nog dient te vergeten
dan heb je geen zin
verder te doen
en dan krijg je de lust om terug in je schelp te kruipen
om alleen te gaan leven en je voeten te vegen aan de rest
en dan zweer je voortaan voor niemand je wil nog te buigen
je maakt je eigen wereld
je eigen nest

maar denk niet ik ga mijn eigen gang
denk niet ik ga het veranderen
want alleen ben je te klein en te bang
je kunt niet zonder de anderen

maar als j’op straat even rondloopt
en je kijkt naar al die koude gezichten
waarop je ziet wat de een voor de ander overheeft
of je luistert naar de wereld met haar moord en oorlogsberichten
dan vraag je je af
waarom je nu leeft
en dan krijg je de lust om je eigen eiland te kopen
weg van de mensen en weg van hun hartloos gedoe
om naar eigen maat je eigen pad op te lopen
weg van je vrienden
want je bent het moe

maar denk niet ik ga mijn eigen gang
denk niet ik ga het veranderen
want alleen ben je te klein en te bang
je kunt niet zonder de anderen

maar dan zie je misschien toevallig
een paar fijne dingen
twee mensen die elkaar zomaar een pleziertje doen
of twee andere die gewoon proberen elkaar te beminnen
en dan krijg je weer zin
verder te doen
en dan krijg je de lust om terug uit je hokje te kruipen
omdat j’alleen geen haat maar ook geen vriendschap verkrijgt
en dan zweer je voortaan voor iedereen je wil te gaan buigen
om de mensen te geven
wat je van hen niet krijgt

maar denk niet ik ga mijn eigen gang
denk nooit ik ga het veranderen
want alleen ben je te klein en te bang
je kunt niet zonder de anderen

Mosje · 4 februari 2004 op 16:20

Het onrecht grijpt niet om zich heen. Het is er altijd al geweest. En als er een God bestaat, dan is die er ook altijd al geweest.
Je mag dus wat mij betreft in een God geloven, maar niet op hem rekenen.

Eftee · 4 februari 2004 op 19:35

Het kan een mooie troost zijn, als je gelooft dat er iets van een God is.
Ik geloof liever in mezelf en m’n medemens. Hoewel dat geloven in de medemens af en toe een flinke deuk oploopt. Maar dat zal wel hetzelfde zijn als dat je in een God gelooft.

Je column zet aan tot nadenken.

Ma3anne · 4 februari 2004 op 20:34

God kan niet overal tegelijk zijn… daarom heeft ie veel aardige mensen gemaakt (vrij naar een Chinees gezegde).

Maar soms weegt één iemand die over je heenwalst zwaarder dan 100 aardige mensen die je goedgezind zijn. Dan kan je beeld flink vertroebelen en je vertrouwen in de mensheid aantasten.

Blijf zoeken naar die aardige mensen! Ze zijn er echt!

viking · 5 februari 2004 op 08:32

Kijk om je heen. Voor wie het niet ziet, kijk eens een tijdje niet.

Ik heb geen kabel, geen schotel en sinds een tijdje geen krant meer. Je kunt je niet voorstellen welke rustgevende uitwerking dit op een mens heeft. Als je dan na een tijdje de actualiteiten weer volgt krijg je een klap in je gezicht. Er is geen land ter wereld dat niet in oorlog is of, in het minste geval er zijdelings bij betrokken is. En dan heb ik het nog niet gehad over rampen van meer natuurlijke aard.

Als je het na een tijdje afzondering weer allemaal ziet denk je: als er een god bestaat, dan moet het wel een enorme hufter zijn… 😡

deZwarteRidder · 5 februari 2004 op 11:12

Misschien heet het daarom wel geloven…. geloven in jezelf… nee de theorie en de praktijk van het godsgebeuren liggen nogal mver uitelkaar….vervelend maar waar.. mooi doordacht Joan

Rich@Rd

Geef een reactie

Avatar plaatshouder