Mijn moeder is haar gevoel van veiligheid en veilig voelen in haar huis bruut ontnomen. In haar eigen huis werd ze in November 2017 bezocht door 2 jonge vrouwen. Terwijl de 1 mijn hoogbejaarde moeder vragen stelde over zorgverlening, liet ze de voordeur open en ging de andere op rooftocht. Beroofd van geld en persoonlijk dingen.

Totaal ontdaan is mijn moeder ineens veel ouder geworden en bang als er aangebeld wordt. Ze doet de toegangsdeur in het appartementen complex niet meer open. Het vertrouwen in de mens is in 1 klap weggevaagd.

Op nieuwjaarsdag was ik op bezoek. Ik herkende haar niet meer. Ze vertelde voor de zoveelste keer haar verhaal en ik kon alleen maar luisteren.  Ze heeft nu gezondheidsklachten en slikt medicijnen. Mijn moeder huilt!

Weg zijn de mooie verhalen uit mijn jeugd, weg is de twinkeling in haar ogen als we over haar jeugd spreken. De sprankelende omgeving is er niet meer. Extra sloten op de deuren, waarschuwingsbrieven beneden in de hal.

Ik zie en voel haar verdriet. Mijn lieve moeder als laatste van haar familie is haar lach ontnomen.

In wat voor samenleving leven we eigenlijk?

 

 


Nummer 22

Verwarde, inmiddels (na alle jaren hiervoor) Anno 2022- Juli 3 minder verward, en mede oprichter van het Absurdistisch Verbond met als mede lid en co oprichter Kees Schilder "Paco Painter"en zijn andere alter ego's. (De inmiddels emeritus) Prof.dr.mr.ir. R. Leijdecker (1955) van het O.I.L. Onderzoeks Instituut Leijdecker waarnemer, beschouwer en publicist over maatschappelijke ontwikkelingen met een knipoog. Een flinke knipoog! Reiziger over onze aarde (4 x helemaal rond ) kijker en luisteraar naar anderen. Eigenlijk, de Eigenheimer onder de eigenheimers, maar dat alles geheel terzijde.

7 reacties

Mien · 4 januari 2018 op 08:40

In dezelfde samenleving als vroeger. Alleen is deze nu uitvergroot. Op basis van ervaring. Die ervaring blijft doorlopen. Alleen wordt de wereld op den duur naarmate je oud wordt, juist weer kleiner. Dat beangstigt. Dan sluit je je langzaam af en op. En wie haalt je er dan uit? Je kind. Waarmee natuurlijk niet gezegd dat het een misselijk voorval is. Je wenst het niemand toe. Mooi neergezet. Puur, reëel, maar ook what lies beneath. Zorg levert bijna altijd nieuwe zorg. Daar zit niemand om verlegen. Zelfs de dief niet. Hoe oneerbaar ook.

Nummer 22 · 4 januari 2018 op 19:06

Als het dezelfde samenleving zou zijn dan zou er meer respect zijn.
Wat u wilt dat u geschiedt….

Mien · 4 januari 2018 op 21:12

Dat geldt voor alle samenlevingen. Klinkt een beetje bijbels. Een grote Boef hebben ze in ieder geval al goed te pakken en terecht gesteld. Publiekelijk en via dezelfde media. Over respect gesproken.

Karen.2.0 · 5 januari 2018 op 20:48

Het is vast van alle tijden maar het blijft een traumatische ervaring. Mooi opgeschreven, 22. En triest, zowel voor jou (jullie) als je moedertje.

    Nummer 22 · 6 januari 2018 op 13:48

    Dank! 90 jaar..gezond..zelfstandig wonend maar nu ‘de weg’ kwijt..

pally · 8 januari 2018 op 12:43

Ik vind dit echt diep treurig en begrijp mensen niet die dit een oude vrouw aan kunnen doen. Ik wil absoluut niet vervallen in wraak ideeën, maar ik moet mij inhouden. Wat erg voor je moeder en jou. Wel heel schrijnend( en dus goed) beschreven.

pally · 8 januari 2018 op 12:49

Nog even een ’technische’ aanwijzing. De eerste zin zou ik aan het eind zetten, dan komt het nog meer aan, omdat je dan niet meteen alles weg geeft…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder