Een vermakelijke aanfluiting…

Het Rijk heeft weer iets nieuws bedacht om te bezuinigen: het afnemen van het mobieltje van oom Agent. Het CDA heeft – bij monde van R. Algra – aan Remkes de vraag gesteld waarom agenten nog een gsm-abonnement krijgen op kosten van de Staat. Op zich een aardige gedachte, maar niet vergaand genoeg. Althans, dat lijkt mij. Het voorstel van genoemd Kamerlid wordt toegelicht. Zo stelt zij dat de agenten ook gebruik kunnen maken van een speciaal telefoonnetwerk C-2000. Dat bespaart toch al gauw zo’n 10 miljoen Euro’s.
Alsof 10 miljoen iets zegt op een totaal van 250 miljard jaarlijks aan uit te geven gelden. Maar wat wil je, het is komkommertijd in de politiek en dan hoor je de vreemdste geluiden bij het zwijgen der grote(re) kanonnen. Begrijp me goed, ik val R. Algra niet af. Ze heeft recht op een eigen geluid. Ik stel alleen iets anders voor…

Oom Agent krijgt een toeter. Niet zomaar een toeter, maar een heel speciale: een geel/blauw-gestreepte toeter waarmee hij in tijden dat assistentie benodigd is, mag blèren naar zich in de buurt ophoudende collega dienders. Die toeter kun je inschuiven zodat hij ook dienst kan doen als hoofddeksel. Daarmee wordt bespaard op de petten van de hermandad. En dat kan behoorlijk oplopen, want sommige dienders hebben meer dan éen pet. In de grote stad heb je bovendien ook scheiding der machten: agenten met pistool met kogels en agenten met pistool maar zonder kogels. In plaats van het dienstpistool, waar het gros der agenten de werking toch niet van kan doorvorsen, krijgt iedere agent een fluitje uitgereikt. U weet wel, zo’n scheidsrechtersfluitje. Zo’n geval dat een schelle toon voortbrengt nadat de diender in kwestie er via de mond lucht in heeft geblazen.

Uit onderzoek blijkt dat een kogel niet of nauwelijks terugkeert, op het moment dat de schietende hermandad beseft per ongeluk het projectiel te hebben afgevuurd. Ook uit onderzoek is gebleken dat een fluitje geen kogels verzendt, doch een irritant schel geluid. Dit geluid irriteert weliswaar doch verwondt of doodt geen levende wezens. Aan de ene kant is daarmee een leven gered; aan de andere kant anderhalve Euro bespaard op de aanschaf van een kogel.

Misschien kunnen we, zeker nu met het mooie weer, de agent ook weer uit de wagen krijgen en op het zadel… van een fiets. Niet zo’n dure mountainbike maar meer, laten we zeggen, ‘n afdankertje. Zo eentje die al is afgeschreven voor de verzekering. En dat rijdt best lekker, zo op zo’n ouwe fiets. Daarmee, m’n beste Algra, bespaar je nog veel meer. En als klap op de vuurpijl zou je dan ook in overweging kunnen nemen de kleding van de dienders enigszins aan te passen: voor de dames twee toetertjes ter bedekking van de kindzogende lichaamsdelen; voor de heren een enkel, voor sommigen wat groter, exemplaar ter bedekking van het edele deel. (Uit onderzoek is gebleken dat dienders ervan dromen HET te willen doen met hun collega’s.) Het weer doet de rest.

Ja maar, zult u zeggen, dat kan toch niet zomaar!? Stel je voor dat er hulp moet worden ingeroepen door die in zomerse outfit uitgedoste op de fiets zich voortbewegende hermandad (m/v), wat dan? Geen enkel probleem. Nederland betaalt graag aan oom Agent wat vermakelijkheidsbelasting.
JAB