Eindelijk weer op pad

Het leek er dan toch eindelijk weer eens van te komen. Het baasje en het vrouwtje stopten spullen in een tas en zijn vakantiehalsband kwam uit de krat tevoorschijn. Zouden ze dan eindelijk weer eens naar de Ardennen gaan? Het was anders al wel lang geleden, soms had hij wel eens gedacht dat ze nooit meer zouden gaan. Maar, hij hield het even mee in de gaten.

Er gingen spullen in de auto, ook een bak met zijn brokjes. Dat was een geruststellende gedachte. Niet dat ze hem ooit vergeten waren maar hij bleef er maar liever toch even bij. Dan hoefden ze hem ook niet te roepen. Op de achterbank van de auto tukken was toch altijd wel even lekker.

Op een gegeven moment voelde hij dat de gladde ondergrond verruild werd voor grind. Het knarste onder de wielen van de auto en het hobbelde ook meer. Hij ging rechtop zitten en keek verwachtingsvol naar buiten. Yes, ze waren er weer. Hij wiebelde van opwinding en hij kon zelfs niet voorkomen dat hij een beetje piepte. Gelukkig snapten het baasje en het vrouwtje het ook en stopten ze bij het terrasje om de mensen te begroeten. Zijn grote vriend Eggie was er ook, die moest hij direct gaan begroeten. Hij riep hem al.

Na een drankje gingen ze dan eindelijk naar hun eigen plekje. De caravan was al daar neergezet, die hoefde alleen nog maar recht gezet te worden. Heerlijk, hij ging op zijn gemak eens kijken of alles nog hetzelfde was. Ah, en dat was goed nieuws. Een vriend van het baasje, die altijd met zijn camper kwam, was er ook. Hij ging hem vast maar even begroeten. Waarschijnlijk viel er dan ook nog wel wat te eten af. En liep hij ook niet in de weg bij het uitruimen van de auto.

Het weekend vloog voorbij. Wel een beetje voor schut dat hij zijn eten moest uitspugen maar hij was ook zo opgewonden. Jammer alleen dat het net bij Yana en Luna was. Nou ja, die kenden hem inmiddels toch ook al jaren. Het vrouwtje keek niet blij, die moest alles opruimen. Sorry.

Gelukkig was ze niet boos en mocht hij later toch met Indy en haar baasje mee gaan zwemmen. Wat was Indy groot geworden zeg, dat was al een hele dame geworden. Ze was wel enorm snel, veel wendbaarder dan hij. Hij moest behoorlijk zijn best doen om haar bij te houden. Toen ze terug waren bij de caravan, ging hij eerst even lekker in de zon liggen. Zogenaamd zonnen maar stiekem ook een beetje uitrusten.

Het weekend vloog voorbij. Ze gingen zondagavond zelfs best pas laat naar huis. Zijn brokjes had hij nog op de camping gekregen, meestal moest hij wachten tot thuis. Een beetje blij was hij wel want nu kon hij toen ze thuis waren direct op zijn kussen gaan liggen. Hij was bekaf. Dat werd morgen een rustig dagje, gelukkig hoefde hij niks te doen en kon hij de hele dag lekker tukken. Het zou nodig zijn. Maar het was het waard geweest.