En God was mij genadig, nog wel

Gelukkig de uitslag. Geen uitzaaiingen, maar wel vijf jaar aan de chemo, hormonenkuren en eventueel toch bestralingen, de volgorde hoor ik nog wel. Maar voorlopig is mijn vijf jaar ingegaan van in vrijheid leven zonder de angst dat de sluipmoordenaar zijn weg door mijn lichaam verder kon verwoesten met aan het einde de tunnel in zicht. Dat het vocht onder mijn oksel af en toe aanvoelt als een Spaanse waterzak kan ik dagelijks weg laten halen, mocht de pijn té erg zijn. Maar ach, als dat alles is, niet zeuren Lena! Nog even niet dus, geen tunnel voor deze meid. Gewoon weer lekker bloggen en schrijven met die hap. Het belangrijke van elke dag dat zo onbelangrijk leek is al weken niet meer onbelangrijk voor mij, alles is in een vorm van genegenheid en liefde gegoten, omdat mijn angst de overhand zou nemen als ik niet de liefde van en voor de natuur en de mens tot mij liet.

Ik bedoel hiermee te zeggen dat alle kleine dingen die zo normaal zijn ineens niet meer zo normaal horen te zijn, ze behoren tot mijn zegeningen die ik elke dag tel. Het feit dat ik regelmatig een gesprek met God had zal geholpen hebben, alleen Hij weet dat. En ik hoef het niet te weten, het overtuigd mij in de kracht om door te vechten, vijf jaar lang en misschien nog langer als ik toch nog ergens een cel tegenkom die ertussenuit is geglipt. Nou mooi dat die lekker in de chemo industrie terechtkomt.

De angst in mij, is nu de vreugde samen met vrouwlief en mijn nicht en neef en allen die zo intens mee hebben geleefd deze afgelopen weken. Moe, ik ben doodmoe gewoon ook om het feit dat je niet weet wat je voorland is, dat je alleen maar kunt raden wat je te wachten staat en dat is niet niks. Mijn steun in de vorm van een kanjer van een medepatiënte die het helaas wel met uitzaaiingen moet doen, die vechtlust heeft zij mij doorgegeven. Want er waren dagen dat ik het licht in de duisternis niet meer zag of wilde zien. Maar een oppepper van haar, zij is al veel verder, gaf mij de innerlijke kracht om door te vechten.

Nu is God mij genadig geweest, ik zal hem eren in mijn gebeden en ook voor hen die elke dag dit soort van berichten mee naar huis nemen en een helleweg oplopen die langzaam neerwaarts gaat. Ik ga in een oplopende spiraal al ben ik er nog lang niet. Maar voor een ieder die mij steunde in deze waardeloze enge mensentijd, mijn dank is onnoemelijk, wij hadden (vrouwlief en ik) er ontzettend veel steun aan.