En hij stierf op Gogoltah, falderiere faldera

“Sanne” stond er groot in een praatwolkje, alsof Lambik het tegen Jerommeke zei. Het trok mijn aandacht omdat ik net een verhaal geschreven had met Sanne in de hoofdrol. Ik besloot de poster beter te gaan bekijken. [i]“Vreemd. Van de 20.000 roepnamen horen we er maar één als stopwoord: Jezus…”[/i] De Bond Tegen Vloeken is een campagne begonnen tegen het gebruik van Jezus als vloekwoord. In was het er niet mee eens, in dat ballonnetje had iets anders moeten staan. ‘Miljaar’ ofzo. Er blijkt een hele serie te zijn. Martijn, Daan, Sanne en als je erg geil bent op je eigen naam, kun je deze er ook op krijgen. Ik vind de campagne niet kloppen, want er wordt voorbij gegaan aan de essentie van de krachtterm. Het is namelijk een uiting van emotie. Door een kreet te slaken, stuur je, in plaats van agressie te botvieren op anderen, je negatieve gevoelens de lucht in. Op de een of andere manier doet het minder pijn als je op je vinger slaat en het uitschreeuwt. Het is een placebo, maar het werkt. Zelfs christenen zullen dat toe moeten geven. Al gebruikt niet iedereen dezelfde uitspraken. ‘Grutjes’, ‘sjips’, ‘balen’, ‘kut’ of ‘Jezus’. Het maakt niet uit wat je zegt, vloeken lucht op. Het roepen van een willekeurige roepnaam helpt in gelijk situaties echter niet. Het moet namelijk een krachtterm zijn, in klank en/of betekenis.

Waar de campagne tegen gericht is, is het uitspreken van termen die door aan ander als beledigend opgevat zou kunnen worden. [i]“…Voor veel mensen is deze naam heilig. Gebruik deze naam daarom met respect.”[/i] En dat begrijp ik. Respect voor elkaar of in ieder geval met elkaar rekening houden (als dat niet al hetzelfde is), kan ik alleen maar aanmoedigen. Echter voelt het hypocriet, want in dergelijke religieuze discussies is het veelal de heiden die tot aanpassing gedwongen wordt, terwijl er omgekeerd op geen enkele sympathie gerekend hoeft te worden. Om de havenklap staan er getuigen van Jehovah op de stoep die geen rekening houden met wat ik heilig vind. Seks, Alcohol en Techno. Omdat zij niet de empathie op kunnen brengen die zij wel van mij verlangen, vind ik dat de christen niet van mij mag verlangen dat ik mijn gedrag aanpas als zij dat op hetzelfde moment niet doen. Heel concreet: als zij stoppen met evangeliseren, stop ik met vloeken.

Het is dus niet zomaar een willekeurige roepnaam die volstaat als stopwoord, het moet lekker in de mond liggen. ‘Jezus’ doet dat en ‘shit’ ook en ‘fuk’ en ‘donders’. Het argument van de Bond om geen roepnaam te gebruiken, is dus niet toereikend om te stoppen met vloeken. Wel opvallend vind ik het dat er meestal een probleem wordt gemaakt van stopwoorden met een christelijke achtergrond. Zouden zij van de Bond Tegen Vloeken christelijk zijn? Het is niet te vinden op de poster, maar zou een hoop verklaren.

Het ergste vindt men de krachtterm ‘godverdomme’. Godslastering noemen ze dat, of welke andere subjectieve term je er tegenaan zou willen gooien. Terwijl je tijdens het uitspreken ervan toch echt jezelf vervloekt. God, veroordeel mij tot in de eeuwigheid! Het is helemaal geen uitspraak tegen het christendom. Daarom beveel ik de gelovigen aan zich niet meer te roeren en de heidenen zichzelf te laten verdoemen. Hoeven de christenen dat niet meer voor hen te doen.

Ik denk overigens dat de Bond überhaupt haar prioriteiten verkeerd legt. Menig corpsstudent in Groningen, en waarschijnlijk daarbuiten ook, loopt in vel groene broek en knal roze polo. Over vloeken gesproken.

[i]Cor Jan van Zwol[/i]